ตอนที่ 1

1501 Words

“หลิวรับออเดอร์ลูกค้าโต๊ะนั้นแทนหน่อย ยี่หวาจะไปเข้าห้องน้ำ” ยี่หวาบอกจบก็รีบเดินออกไปทันทีทิ้งให้หลิวมองโต๊ะที่เธอจะไปรับออเดอร์อาหาร ผู้ชาย 3 คนหล่อทุกคนเลยแหะ แต่ดูจากหน้าตาแล้วอายุน่าจะ 25+ แน่เลย หลิวเดินไปรับออเดอร์ตามหน้าที่ปรกติ เธอมาทำงานพาทไทม์ที่นี่ทุกวันเพราะเบื่อจะอยู่บ้านเฉยๆ เธอเพิ่งจะอายุ 18 ปีแต่ก็หาอะไรทำเยอะแยะทั้งขายของออนไลน์ ทั้งทำงานพาสไทมและเรียนชั้นมอ. 6 ก็ไม่ใช่ว่าที่บ้านจะจนขนาดให้เธอลำบาก แต่เธอเลือกจะทำเองต่างหาก บ้านเธออยู่ต่างอำเภอยายเลยเช่าบ้านให้อยู่ในเมืองเพื่อจะได้ศึกษาในโรงเรียนดีๆ “รับอะไรดีคะ?” เธอหันไปถามผู้ชายทั้ง 3 คน เทพคุยโทรศัพท์ก็พูดไม่ออกเมื่อเห็นสาวน้อยในชุดผ้ากันเปื้อนสีชมพูอ่อนรวบผมสูงตัวเล็กน่ารักเสียงหวานเชียว เขารีบกดวางโทรศัพท์มองสาวน้อยที่ยิ้มแย้มอยู่ตรงหน้า “เห้ยไอ้เทพ” วินเรียกเพื่อนแต่ว่ามันเป็นไรถึงนิ่งเป็นรูปปั้น วินส่งสัญญานให้เพื่อนอีกคนสะกิดแทนเพราะนั่งติดกัน “ไอ้เหี้ยเทพ! มึงจะสั่งอะไรน้องเขารออยู่” อิฐตะคอกใส่หูเพื่อนเสียงไม่ดังมากแต่มันก็สะดุ้ง “พูดดีๆไม่เป็นไงวะ เอ่อ...กระเพราหมึกขอเผ็ดๆนะ” “รอสักครู่นะคะ” หลิวจดออเดอร์เสร็จก็ไปส่งให้แม่ครัว เทพมองตามจนเธอหายเข้าไปข้างใน นี่เขาเป็นบ้าอะไรไปวะถึงได้มองแบบนี้ ถึงแม้จะเกิดคำถามในใจแต่สิ่งที่เขารู้ได้ก็คือชอบผู้หญิงคนนี้แล้ว อยากได้และอยากจะเลี้ยงดู เห็นเธอแล้วอยากมีเมียเด็กขึ้นมาเลย “ตาค้างเลยนะมึงไอ้เทพ!” อิฐแซวต่อนิดๆ “เด็กเสิร์ฟแจ่มขนาดนี้จะไม่ให้กูสนไง?” ก็นั่นแหละเด็กเสิร์ฟน่ารัก แถมยังเด็กใสๆอีกใครกันจะไม่ชอบ “มึงรู้จักคุกไหม?” วินถามซ้ำอิฐก็หัวเราะลั่นเพราะรู้ความหมายดีว่าคืออะไร “โถว่...ไอ้สัตว์! กูรู้พ่อกูเป็นตำรวจ!!” เทพโพล่งขึ้นแล้วหัวเราะกับเพื่อน ผ่านไปไม่นานอาหารก็มาเสิร์ฟแต่เด็กเสิร์ฟมันคนละคนกัน เขามองหาสาวน้อยคนนั้นเห็นเธอกำลังรับออเดอร์กับอีกโต๊ะอยู่ด้วยท่าทีสดใส “นี่เธอ เด็กคนนั้นชื่ออะไร?” “หลิวค่ะ ทำอะไรผิดพลาดรึเปล่าคะหรือว่ารับออเดอร์ผิด โอ๊ะ!! ตายจริงยัยหลิว!” ยี่หวายกมือทาบอกด้วยสีหน้าตกใจ “เจ้ใจเย็นก่อน! น้องเขาไม่ได้รับผิดแค่อยากรู้จักเฉยๆ” อิฐพูดแทรกขึ้นอยากจะหัวเราะกับอาการของผู้หญิงคนนี้ “จะ...เจ้!!” ยี่หวาวางจานอาหารเสร็จเดินกลับไปอย่างตกตะลึง นี่เธอถูกผู้ชายอายุมากกว่าเรียกเจ้! เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ เดินไปกระซิบกับเพื่อนคนสวยของเธอต่อ “ยี่หวามีอะไร?” หลิวเดินมาหาตามที่ยี่หวาเรียก เพื่อนสาว คนนี้ก็ทำท่าแปลกๆหรือว่าใครว่าอะไรรึเปล่านะ “หลิวลูกค้าโต๊ะนู้นเขาถามถึง” “ถามทำไม?” “จะไปรู้เหรอ?” ยี่หวามองผู้ชายปากเสียแล้วรีบเข้าไปหลังร้านปล่อยให้สาวน้อยอีกคนรอรับออเดอร์แทน หลิวยืนอมยิ้มลูกค้าโต๊ะที่ถามถึงเธอก่อนจะเดินไปรับออเดอร์ตามปรกติ วันเสาร์ลูกค้ามักจะเยอะแบบนี้เสมอ อีก 10 นาทีเธอจะเลิกงานแล้วเพื่อนอีกคนจะมาอยู่ต่อ วันนี้เธอต้องแพ็คของแล้วก็นับสต๊อกอีก ชีวิตวัยรุ่นมันเหนื่อยแต่ก็สนุกดี “เห้ย! น้องเขามองมึงด้วยวะไอ้เทพ” วินหันไปสะกิดเพื่อนและยักคิ้วอย่างรู้กัน “หึ! สัตว์เอ้ย! น่ารักฉิบหายเลย” เทพยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัวยิ่งได้เห็นว่าเธอคนนั้นเปลี่ยนชุดปล่อยผมเดินออกจากร้านเขายิ่งอยากจะตามไป เทพมองตามจนเห็นว่าเธอขี่มอเตอร์ไซค์ออกไป ให้ตายเถอะ! เกิดมาไม่เคยเป็นอะไรแบบนี้มาก่อนเลย รักแรกพบมันเป็นแบบนี้เองเหรอวะ ทำไมรู้สึกว่าหัวใจจะวายยังไงพิกล เทพประทานมึงจะตายเพราะเด็กไม่ได้นะเว้ย! “กูชอบวะ” “คุก คุก คุก” หลังจากวันนั้นก็ไม่มีโอกาสไปกินอาหารร้านนั้นอีกเพราะยุ่งพอสมควรกับงานโรงแรม รีสอร์ท งานไร่และร้านขายอะไหล่รถแต่ง ไหนจะต้องช่วยแม่ขายทองและบริหารรร้านอีก ชีวิตโคตรวุ่นวายฉิบหายแต่ก็ยังแอบคิดถึงเด็กคนนั้นอยู่ดี วันนี้เขามาร้านทองมาช่วยแม่อีกตามเคย “เห้ย! บังเอิญจังวะ” ใครจะคิดว่าเด็กคนนั้นจะเดินเข้ามาในร้านทองของเขา “หม่าม้าเดี๋ยวเทพขายเอง” เทพรีบไปสะกิดแม่ทันที เขาอยากจะคุยกับเธอนานๆ อยากรู้จักเด็กคนนั้นจริงๆว่าเป็นคนยังไงแล้วชอบอะไรบ้าง “กับสาวๆนี่ไวจังลูกชายฉัน!” “เอาน่าหม่าม้าอยากได้ลูกสะใภ้ไม่ใช่เหรอ?” เทพเดินไปหาเธอและแอบเห็นอยู่นะว่าแม่อมยิ้มขึ้นมาทันที ไม่รู้เหมือนว่าครอบครัวอื่นอยากให้ลูกแต่งงานเร็วแบบเขาบ้างไหม เขาอายุ 28 ปีเป็นลูกชายคนเดียว แม่เลยอยากให้ได้เมียเป็นตัวตนหลังจากเห็นไม่ซ้ำหน้าตลอดหลายปี “สนใจเส้นไหนครับน้องหลิว” เขาจำชื่อเธอได้แม่น “คุณ...อ๋อ! ลูกค้าคนนั้น ทำงานอยู่ที่นี่เหรอคะ?” เธองงนิดๆนะ แต่ก็นึกออกจนได้ว่าเขาเป็นใคร ลูกค้าหน้าตาดีกลุ่มที่เจอเมื่ออาทิตย์ก่อน แปลกใจจังเลยนะที่จำได้ “พี่ชื่อเทพนะ ชอบแบบไหนเหรอ?” เทพแนะนำตัวนิดๆ “อยากได้แหวนค่ะ มีแบบลงยาลายน่ารักๆไหมคะ?” เธอเห็นยี่หวาพึ่งซื้อมาเลยอยากได้บ้าง ไหนๆก็ทำงานตัวเป็นเกลียวจนไม่มีเวลาพักก็ขอให้รางวัลตัวเองหน่อยเถอะ เงินแต่ละบาทเธอหามาเองจะมีแค่บางส่วนที่ยายส่งมาให้เรียน เธอซื้อเก็บไว้ไม่ได้จะเอาอวดใคร แต่อย่างน้อยมีของเป็นชิ้นเป็นอันก็ดี ไม่แน่นี่อาจจะเป็นสมบัติก้นถุงตอนลำบากก็ได้ “นิ้วเล็กจัง สนใจใส่แหวนที่นิ้วนางข้างซ้ายไหม?” เทพหยิบถาดแหวนขึ้นมาให้เธอเลือกเอง “หาคนซื้อให้ไม่ได้สิคะ” เธออมนิ้มนิดๆแล้วเลือกแหวนต่อไปโดยที่พี่เทพช่วยหยิบช่วยเลือกเต็มที่ เขาจับมือเธอไปลองสวมตามใจตัวเองมากกว่าตามใจลูกค้าอย่างเธอนะ นี่เขาเป็นคนขายประเภทไหนนะ “พี่ว่าวงนี้สวยนะ” เป็นแหวนลงยาสีชมพูสวยแนววัยรุ่น “ค่ะ สงสัยเลือกให้สาวบ่อยนะเนี่ย” เธอมองนิ้วชี้ที่สวมแหวนวงไม่เล็กไม่ใหญ่แต่สวยมาก “พี่จะลดราคาให้ ถ้าให้ไลน์พี่ตกลงไหม?” “จะลดเท่าไรคะ?” เธอเองก็เป็นแม่ค้าเหมือนกันเลยต้องถามเรื่องเงินก่อนอยู่แล้ว “ลดสักพันโอเคไหม พอดีทองของแม่พี่ไม่ใช่ของพี่” เทพพูดพร้อมกับปรายตามองผู้เป็นแม่ให้หญิงสาวได้รู้ ถ้าเป็นของเขาจะให้ฟรีๆเฉพาะกับเธอคนเดียวเท่านั้นนะ “ก็ได้ค่ะ” เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาให้เขาสแกนคิวอาโคดไลน์ไปเองก่อนจะจ่ายเงิน เธอก็รู้สึกแปลกนิดๆแต่ก็ไม่อยากจะคิดอะไรให้มาก ผู้ชายหน้าตาดีขนาดนี้คงมีแฟนแล้วแหละหรือไม่ก็มีสาวๆเยอะพอสมควรเลย “แล้วจะไปไหนต่อ?” เทพเห็นเธอดูเวลาเหมือนรีบร้อนแล้วดูเวลาบ่อยมาก “ดูหนังค่ะ อีก 10 นาทีหนังจะเข้าโรงแล้วไปก่อนนะคะ” เธอรีบออกไปจากร้านทองเพื่อขึ้นไปดูหนังในชั้น 2 ของห้างสรรพสินค้า เธอมาดูหนังคนเดียวแบบนี้ทุกอาทิตย์ “หม่าม้าเดี๋ยวเทพ…" “หยุดเลยนะเทพ! มาช่วยหม่าม้าไม่ใช่เรอะ นี่เห็นสาวเป็นไม่ได้จะวิ่งตามตลอดเลย” “จะหาลูกสะใภ้ให้นี่ไงหม่าม้า แป๊บเดียวน๊า…” เทพทำหน้ามุ้ยนิดๆอ้อนแม่ ก่อนจะเดินออกไปหยิบกระเป๋าเงินพร้อมกับเสื้อแขนยาวตามเธอไปตอนนี้ยังไงก็ทัน ทิชาได้แต่ส่ายหน้ากับพฤติกรรมลูกชายคนเดียวที่เอาแต่ใจตัวเองขนาดหนักถึงจะทำงานได้เรื่อง แต่เรื่องผู้หญิงนี่ได้เรื่องยิ่งกว่า จีบเด็กขนาดนั้นจะโดนจับข้อหาพรากผู้เยาว์ไหมนะ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more