“ไม่ต้องมาเลี้ยงค่ะ รู้ว่ารวยมากแต่เก็บเงินพี่ชาร์ลไว้เลี้ยงเมียกับลูกในท้องดีกว่า”
“...”
“เอ่อ...” เธอเพิ่งรู้ตัวว่าเธอพูดเรื่องที่ไม่สมควรพูดออกไปและเธอพลาดมาก ๆ
จะโทษใครได้ล่ะก็เขานั่นล่ะที่กวนประสาทเก่งจนเธอเผลอลืมเขาในเวอร์ชั่นโหดและเย็นชาในวันนั้นจนเกือบสนิทใจ
“คือ...หวาย” เธอรู้สึกเสียวสันหลังขึ้นมา แค่รู้ว่าตัวเองพูดอะไรที่ไม่สมควรก็ตกใจมากแล้วแต่พอเห็นสายตาของเขาที่มองมาที่เธอด้วยสายตาเรียบนิ่งไม่แสดงอารมณ์ก็ยิ่งทำให้เธอเสียวสันหลังขึ้นมา
“อย่าพูดให้ได้ยินอีก”
“...ค่ะ” สายตาว่าน่ากลัวแล้วน้ำเสียงของเขาน่ากลัวกว่าอีกเพราะทำให้เธอรู้สึกร้อน ๆ หนาว ๆ เข้าไปในกระดูกได้เลย
“เพราะถ้าพูดพี่จะ...เลิกตามจีบเรา”
“คะ?” เขาพูดว่าอะไรนะ ถ้าพูดอีกจะเลิกตามจีบเธองั้นเหรอ เขาพูดจริง ๆ เหรอ ไม่ใช่บอกว่าถ้าพูดอีกจะฆ่าฉันใช่ไหม ถ้าพูดแบบนั้นจริงใครจะไม่พูดให้โง่ล่ะถามจริง
“แต่พี่จะจับเรา..
