บทที่20
คิ้วกระตุกถึงสองครา...
"ท่านเสนาบดีเจ้าค่ะ ช่วยข้าด้วยบุตรสาวของท่านทำร้ายร่างกายข้าบาดเจ็บยิ่งนัก"หนิงฮวาที่อยู่ใกล้เสนาบดีอวี้เอ่ยฟ้องก่อนพลางกอดขาบุรุษที่นางชมชอบยิ่งไว้เเน่น
"เจ้าเป็นใคร"คำถามสั้นของเสนาบดีอวี้ มือบางที่กอดขาไว้เเน่นหยุดชะงักเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ นางเฝ้าเเต่งอาภรณ์ตั้งเเต่รุ่งสาง เเต่งหน้าปราณีตงดงามเพื่ออวดโฉมเขาบอกจำนางไม่ได้ว่านางเป็นใคร เหตุใดจึงเป็นเช่นนี้
ด้านเสนาบดีเมื่อเห็นหญิงสาวที่กอดขาตนเริ่มคลายออก จึงเดินละลิ่วเข้าหาบุตรสาวคนเดียวของตนด้วยความเป็นห่วงยิ่ง
"ท่านเสนาบดีต้องให้ความเป็นธรรมเเก่ข้าเเละหลานสาวนะเจ้าค่ะ บุตรสาววท่านสั่งให้คนรังเเกพวกข้า"เสียงหญิงชราเอ่ยขึ้นอีกครั้งเพื่อขอความเป็นธรรมให้เเก่ตนทั้งที่ยังนั่งจมปลั้กลุกขึ้นไม่ได้
"หุบปาก โหวกเหวกโวยวายยิ่งนัก " เสียงชราเอ่ยขึ้นอีกครั้งพลางประคองหลานสาวตนจะเข้าเรือน
"หยุดนะ ไอ้เเก่มีสิทธ
