“…คิม” ลิเดียร์กระตุกท่อนแขนแกร่งเมื่อหันมองไปอีกด้านแล้วเผลอสบตากับคนที่กำลังมองมาพอดี วันนี้ลีโออยู่กับเพื่อน จำได้ดีว่าตอนพี่ธีร์พวกเขาช่วยกันเป็นอย่างดี
ครั้งนี้เธอไม่อยากให้ประวัติศาสตร์มันซ้ำรอย คิมหันต์กับธีร์มันคนละคนกัน แน่นอนว่าเธอห่วงเพื่อนเธอ
“กลัว?”
“เพื่อนเขาเยอะนะ”
“แค่มันไม่ทำอะไรเธอก็พอ และถ้ามันดีจริง มันต้องไม่ทำอะไรเธอดิ”
“แต่ฉันเป็นห่วงแกไง เรากลับกันดีไหม อย่าทำแบบนี้ดีกว่า”
“ถ้าอยากตัดก็ต้องตัดให้มันขาด อย่างอแงเดียร์ อยู่กับฉัน เธอไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรเลย” คิมหันต์ตวัดแขนขึ้นโอบบ่าคนตัวเล็กกว่า
ท้ากูมากูก็มาแล้วไง ไม่ได้ตั้งใจจะมามีเรื่องอยู่แล้ว แค่มา เพราะไม่อยากให้มันมายุ่งกับเดียร์อีกเท่านั้นเลย!
“ไลน์ไปทำไมไม่อ่าน” แขนเรียวถูกฝ่ามือของใครอีกคนสอดเข้ามาจับแล้วดึงเบาๆ หวังจะทำให้หลุดจากพันธนาการของการโอบกอด ทว่าคิมหันต์ไหวตัวทัน กระชับไหล่บางเอาไว้
