“นานๆ เจอกันที คุยเรื่องที่มันทำให้หัวเราะสิ” ลิเดียร์หน้างอใส่คนที่กดบ่าของเธอให้นั่งนิ่งๆ อยู่กับที่ สบตาเขาทุกทีที่ตอบคำถาม
คิมหันต์รู้ดี รู้ดีที่สุดเลยว่าเธอเป็นคนโกหกไม่เก่ง ยิ่งกับเขาเธอยิ่งโกหกแทบไม่ได้เลย
“อย่าเปลี่ยนเรื่อง เล่ามาว่าเพราะอะไรถึงเลิกกัน มันทิ้งเดียร์หรือเดียร์ทิ้งมัน” ต่อให้อีกฝ่ายจะเป็นรุ่นพี่อยู่หลายปี แต่แน่นอนว่าคนอย่างคิมหันต์ไม่ได้แคร์ ไม่ชอบก็คือไม่ชอบไม่จำเป็นต้องมาปั้นหน้าแสดงละครตบตา มันปลอม!
“เขามีคนอื่น”
“ว่าแล้ว เหี้ยๆ อย่างมันต้องไม่พ้นเรื่องแบบนี้”
“ก็เลิกแล้วนี่ไง ไม่กลับไปแล้ว รู้ทุกอย่างแล้ว”
“น้ำหน้าอย่างมันควรปล่อยเฉยๆ ให้มันลอยนวลอย่างนั้นเหรอ ควรขยี้ให้แหลกคาตีน” ลิเดียร์กระพริบตาปริบๆ ของคนอารมณ์ร้อนที่มักโมโหทุกครั้งที่รู้ว่ามีใครทำอะไรเธอ
เรื่องของธีร์จริงๆ คิมหันต์เคยห้าม บอกว่าผู้ชายด้วยกันมักดูกันออก แต่ตอนนั้นเป็นเธอเองที่ไ
