บทที่ ๕ ใจมันร้าว(๓)

1335 Words

ภีรภพบ่นระอา ส่ายหน้าให้สาวช่างอายซึ่งเอาแต่หลับตา ก่อนจะคว้าหมับเข้าที่ข้อมือเล็ก ดึงทึ้ง ชุดกระโปรงตัวสวยออกจากร่างบาง ถึงแม้เจ้าของร่างจะอิดออดแค่ไหน แต่ด้วยคำขู่อันกร้าวกระด้าง ชายหนุ่มก็สามารถปราบพยศคนตัวเล็กได้อย่างง่ายดาย ช่วงขาเปลือยเปล่า เต็มไปด้วยละอองน้ำใสแจ๋ว นำพาร่างบอบบางก้าวเข้าห้องน้ำไปด้วยกัน เนื้อตัวขาวสะอาดหมดจรด และกลิ่นรัญจวนใจ รวมถึงผิวพรรณเนียนละเอียดมือ ทำให้ชายหนุ่มมัวแต่สาละวนลูบไล้ ทุกอณูเนื้อของกายเล็ก จึงถูกวาดสำรวจด้วยความเอาแต่ใจ ภีรภพก็ยังคงเป็นมัจจุราชร้ายกาจ บัญชาเอาตามแต่ตัวต้องการ ร่างอรชรแทบจะหมดแรงแดดิ้น เมื่อเจอสัมผัสวาบหวามวาดผ่านเนื้อนุ่มๆ ของตัวเอง เสียงห้ามแผ่วล้า เริ่มเปลี่ยนเป็นเสียงครางกระเส่า ปล่อยให้เขาได้จับ ได้ลูบไล้ และครอบครองร่างกาย เธอทำได้เพียงยินยอมและหลับตาพริ้ม ปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามจังหวะจะโคนที่เขาสร้างสรรค์ ต่อให้ฤทธิ์ปรารถ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD