“ทานกันเถอะค่ะ น้องลูกหว้า พี่อยากโซ้ยเต็มทีแล้ว ตำปูปลา ตำไทย ตำแตงเปรี้ยวหวาน ไหนจะไก่ย่างไม้โตๆ อีก รีบกินกันเถอะค่ะ ประเดี๋ยวช้าแล้วจะเสียรสชาติ” ว่าพลางกลืนน้ำลายลงคออีกครั้ง รีบลงมือจัดการกับอาหารตรงหน้าด้วยความเร่งรีบ ทานไปก็ชมเปาะไป ว่าอร่อยแซ่บเด็ดดวงนักหนา คราวแรกปราณีก็ใช้ช้อนส้อมหรอก แต่ด้วยความอร่อย เธอจึงใช้มือเปิบพิสดาร
คนตัวเล็กได้แต่นั่งมองอยู่ในครั้งแรก ก่อนจะลงมือทานเช่นเดียวกัน ยอมรับเลยว่า แม่ค้าเขาตำส้มตำได้เลิศรสมาก ไม่น่าล่ะลูกค้าถึงเต็มร้านจนโต๊ะนับสิบไม่เหลือที่ว่างให้นั่ง ตัวเธอเองไม่ค่อยได้ทานส้มตำบ่อยครั้งนักหรอก ยิ่งตั้งแต่ทุกคนจากเธอไปหมด เธอก็ไม่ได้แตะต้องรสชาติแซ่บๆ แบบนี้อีก ส่วนใหญ่ก็กินน้ำตาเป็นอาหารหลักซะมากกว่า
ตักส้มตำเข้าปากแต่ละคำ หญิงสาวก็ต้องแอบสูดปากคราง เพราะเจ็บแสบบริเวณแผล นั่นเป็นเพราะฤทธิ์จูบที่พ่วงกัดของคนใจร้าย เล่นซะเอาเธอแทบปากเจ่อ ทาน
