บทที่7.2

1630 Words

ทำเรื่องไม่ควรจนเข้ามาในนี้ได้สำเร็จ กระทั่งเห็นสภาพของสีเพลิงที่นอนสั่นเทิ้มอยู่บนเตียง เหงื่อเต็มตัว ละเมอพูดจาไม่ได้ศัพท์ “อยู่นิ่ง ๆ” ปรามเสียงเข้มเมื่อสีเพลิงดิ้นขลุกขลักจากอาการไม่สบายตัว ในส่วนเหตุผลของการปราม...เพราะผมกำลังเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้เธอไง “หนาว” ริมฝีปากซีดเซียวขยับเป็นน้ำเสียงพร่าแปร่งแปลกหู ผมพยักหน้าเอื่อย ๆ รีบใช้ผ้าชุบน้ำบิดหมาดเช็ดแผ่วเบาตั้งแต่กรอบหน้า ลำคอ เนินอก และต่ำลงกว่านั้น ใช้เวลาไม่นานก็เสร็จสิ้น เรียบร้อยแล้วถึงเดินไปเลือกเสื้อผ้าในตู้ หาเสื้อยืดตัวโคร่งมาสวมให้ ก่อนห่มผ้าให้เสร็จสรรพ หลังจัดการทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย ผมออกมาสูบบุหรี่ตรงระเบียง มองดูท้องฟ้าสีเทาและเม็ดฝนซึ่งค่อย ๆ โปรยลงมาทีละนิด ก่อนที่สักพักจะแปรเปลี่ยนเป็นรุนแรงจนต้องกลับมาด้านในตามเดิมเพื่อไม่ให้ละอองฝนเล่นงานจนป่วยไปอีกคน ผมตัดสินใจนั่งลงบริเวณปลายเตียง นิ่งเงียบ ฟังเสียงฝนและเส

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD