Third Person Describe.
ครามปล่อยให้ความเงียบงันทำหน้าที่ของมันนานนาทีแล้วนาทีเล่า...
ตลอดเวลาเขาจับจ้องเพียงหน้าจอมือถืออันสว่างไสว ราวกับว่าในห้องนี้มีเพียงตนเองและสมาร์ตโฟนในมือ ปราศจากใครอื่น ทว่าในความเป็นจริง...หลายครั้งหลายคราวนัยน์ตาคมกล้ามักลอบชำเลืองร่างบางซึ่งนั่งกอดเข่าพิงประตูห้องอย่างระแวดระวัง และนี่เป็นครั้งที่เท่าไหร่...ครามเองก็ไม่อาจตอบได้
สิบเหรอ หรือมากกว่านั้น
เหนือสิ่งอื่นใด เมื่อลองทำแบบเดิมอีกครั้ง ปรากฏว่าเจ้าของรอยช้ำบนหน้าผากเขาถูกความง่วงงุนเล่นงานจนสลบไสลเป็นที่เรียบร้อย
สีเพลิง...แม้กระทั่งยามหลับก็ยังดูดื้อรั้น
ครามลดมือถือลง ก้าวเท้าลงจากโซฟา ตรงเข้าไปหาและย่อตัวลงนั่งด้านหน้าเธอ
ใบหน้าเขาเรียบเฉยเสมอต้นเสมอปลาย ทว่าใต้ความเย็นชาและร้ายกาจเหล่านี้กลับซุกซ่อนความคิดอันซับซ้อนสารพัด หนึ่งในนั้นคือเรื่องของอดีตคนสำคัญที่เขาเกลียดชัง ครุ่นแค้น และหงุดหงิ
