“ปากไปโดนไรมาเหรอเพลิง ทำไมช้ำขนาดนั้นอะ”
ตอนแรกไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสภาพริมฝีปากเป็นยังไงหลังถูกครามตะโบมจูบอย่างดุเดือดเมื่อครึ่งชั่วโมงก่อน กระทั่งกลับถึงหอและถูกเพื่อนสนิทอย่างยัยเอยทักจึงรีบพุ่งเข้าห้องน้ำสำรวจสารรูปตัวเองอย่างไม่รอช้า
แล้วก็เป็นอย่างที่มันพูดไม่มีผิดเพี้ยน ปากฉันช้ำหนักจนดูแทบไม่ได้ หากไม่บอกว่านี่เป็นผลพวงจากสัมผัสสุดรุนแรงที่คราบมอบให้ อาจตีความไปอีกทิศทางหนึ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าได้อย่างไม่ยากเย็น
ทิ้งร่องรอยให้ดูต่างหน้าขนาดนี้ กะให้ฉันแบกรับความอับอายไปเป็นอาทิตย์เลยสินะ
“...” เมื่อรู้ชะตากรรมหลังจากนี้ของตัวเอง ฉันจึงพรูลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนก้าวเท้าออกจากห้องน้ำ
ปรากฏว่ายัยตัวเล็กยืนเฝ้าอยู่บริเวณกรอบประตู ความกังวลฉายชัดบนใบหน้าหวาน ภาพนั้นมีผลต่อความรู้สึกฉันไม่น้อยจึงยกมือขึ้นลูบศีรษะอีกฝ่ายแผ่วเบา โดยไม่ลืมส่งรอยยิ้มละมุนละไมสำทับการกระทำ คล้ายยืนยันว่า
