Hazar Şahindağ
Sabah uyandığımda vücudumu derin bir ağırlık kaplamıştı. Boğazım yanıyor, her nefes alışımda ince bir acı hissediyordum. Başımın içi pamuk gibi dolu, gözlerim aralıklarla bulanıklaşıyordu. Burnum tıkalıydı ve nefes almak neredeyse imkansız hale gelmişti. Kollarım ve bacakların kurşun gibi ağır, hareket etmek bile işkence gibiydi. Üşüyor fakat aynı zamanda terliyorum; yatakta bir türlü rahat edemiyordum. Kafamda zonklayan bir ağrı, düşüncelerimi bile toparlamamı engelliyordu. Bütün bu hislerin ortasında, hasta olmanın getirdiği çaresizlikle sadece biraz daha uyumak istiyordum.
Gözlerimi hafifçe araladığımda ne olduğunu çözme çabası içerisindeydim. Sonradan dank etti, dün bütün gece yağmurun altında kalmıştık. O da yetmiyormuş gibi eve geldiğimizde elektrikler kesildiği için
