Her şey bir şeylerle başlar ve bir şeylerle sona ererdi. Bazen son dediğimiz şey ise büyük bir başlangıca gebeydi.
Yıllardır Allah’tan yalvara yalvara istediğim sesim bana geliyordu ancak yine kullanamıyorum. Şu an konuşmaya çalışsam konuşabileceğimi hiç zannetmiyorum. O an nasıl oldu da konuştum hiçbir fikrim yok. Sanırım bedenimde onların yıllardır yarattığı baskı yine onlara dönmüştü.
Kalbimin üzerinde çöreklenmiş yorgunluk, kırgınlık ve üzüntü beni en dibe çekiyordu. Okyanusun üzerindeydim ve ben girene kadar ne kadar tehlikeli olduğunu anlamamıştım. Fakat suyun içine girdikten sonra korkutucu ve bilinmezliklerle dolu olduğunu anlamıştım. Oysaki uzaktan bakınca çok güzel görünüyordu değil mi? Masmavi rahatlatıcı... Ama öyle değildi. Korkularım tetikleniyor üzüntülerim çoğalıyordu.
