Hazar Şahindağ
Öfke. Bedenimde tek hissettiğim şey buydu. Sevgi, merhamet, aşk bunların hepsi benden uçup gitmişti karımla beraber. Şimdi ise mirası olan öfke bedenimde hüküm sürüyordu. Hiçbir şeyden haz alamıyordum artık. Her şeyden nefret eder olmuştum özellikle evlilikten. Seviyorum dediğim kadın beni bırakıp gitmişti.
Söylediklerim üzerine herkes çok gergindi. O kıza bakmak bile içimden gelmiyordu. Karımın 3 ay önce öldüğünü bile bile geliyorsa evliliği kabul etmiş sayıyordum. Hiçbir itirazı yoktu ve beni delirten de buydu. İnsan istemiyorum falan der! Konuşamıyorsa bile bunu hareketleriyle belli ederdi ancak belli ki istiyordu hanım ağa olmayı! Sonuçta Mardin’in köklü aşiretlerinden biriydik. Kim istemez ki Şahindağ aşiretine mensup olmayı? Orasın ağasıyla evlenip hanım ağa olmayı?
