Korku tenime mıh gibi kazınmıştı. Hayatın boyunca hiç deneyimlemediğim ancak herkesin sevdiğim adamla yattığımı sandığı o şeyin kucağına düşmüştüm. Hayır, Oğuz ile yatmamıştım. Oğuz bunu defalarca kez istemiş olsa da ben evlenmeden bunu yapmamak konusunda oldukça katıydım ama gel gör ki yaranılmıyordu kimseye.
Titreyen ellerimi ovuşturup bana bakmayan adamla göz teması kurdum. Belki beni gözlerimden anlar diye bekledim ama bana bir kez olsun bakmadı bile. Eğer baksaydı görürdü gözlerimde ki korkuyu, masumluğu ve o küçük çocuğu. Ama o öyle yemin etmiş ki bir daha kimsenin gözlerine bakmamaya, ne benim çırpınışlarımı duydu ne de korkudan titreyen bedenimi. Sadece kendi bildiği doğruyu dinledi.
Neden? Çünkü herkes nikah masasında terk edilen kızın bekaretini çoktan o İstanbullu adama sattığ
