“อ๊ะ ! อ๊า ! เบาหน่อยพี่เมฆ” พราวมุกได้แต่พูดขึ้นเพราะในตอนนี้แรงกระแทกที่เธอได้รับ ทำเธอแทบทนไม่ไหวจะตายลงตรงนี้
“เบาได้ยังไงในเมื่อพราวเอามันขนาดนี้”
เป็นจริงตามที่เมฆหมอกพูดออกมา ในตอนนี้เขาเบาแรงไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ยิ่งทำก็ยิ่งอยากทำแรงเอาให้หายกับความอดทนที่ทนมานานถึงหกปี
ไม่เสียแรงเลยจริงๆที่เมฆหมอกอดทนไม่มีอะไรกับใครหกปีเพราะรอเพียงพราวมุก ในตอนนี้มันเหมือนกับว่าการรอคอยของเมฆหมอกจบลง ทุกอย่างสมหวังตามที่ใจต้องการ
แน่นอนว่าหลังจากพูดจบ เมฆหมอกก็อุ้มพราวมุกขึ้นจากน้ำเดินตรงเข้ามาในห้องนอนที่มีลูกสาวคนสวยกำลังนอนหลับอยู่
“พี่เมฆทำอะไร”
พราวมุกตกใจไม่น้อยกับการกระทำของเมฆหมอก ถึงตอนนี้จะไม่อยู่บนเตียงกับลูกสาวแต่หากของขวัญตัวน้อยตื่นขึ้นมาก็คงเห็นแน่ว่าคุณพ่อคุณแม่กำลังเปลือยเปล่า
“อยู่ในห้องน้ำมันปวดตัว มาทำกันบนโซฟาดีกว่า” เมฆหมอกตอบกลับไปตามตรงเพราะไม่ใช่แค่ตัวเขาหรอกที่จะปวดหรื
