เมฆหมอกทวงรัก | 4

1921 Words

“มีอะไรทำไมถึงเรียกกูมาแบบนี้” กอล์ฟถามขึ้นทันทีเมื่อมาถึงเพราะในตอนที่เพื่อนสนิทอย่างเมฆหมอกโทรไป น้ำเสียงของมันไม่ดีเลย “กูเจอพราวมุก” เมฆหมอกตอบกลับมาตามตรงเพราะที่ตัวเขากำลังเป็นแบบนี้มันเป็นเพราะพราวมุกคนที่เขาเจอเมื่อเช้า ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เมฆหมอกคิด พราวมุกคนรักของเขาตอนนี้แต่งงานมีครอบครัวไปแล้ว เธอมีความสุขกับชีวิตเริ่มใหม่และเดินหน้าต่อไปไกลมากแล้วต่างจากเมฆหมอกคนนี้ที่ยังอยู่ที่เดิม “เด็กผู้หญิงผมเปียเมื่อหกปีก่อนน่ะหรอไอ้เมฆ” “พราวแต่งงานมีครอบครัวและมีลูกแล้วไอ้กอล์ฟ” เมฆหมอกพูดขึ้นอีกครั้งเพื่อบอกความจริงที่รู้มาให้เพื่อนสนิทได้รับรู้ กอล์ฟคือเพื่อนสนิทสมัยมหาวิทยาลัย เขารับรู้เรื่องราวทุกอย่างว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาเมฆหมอกเป็นยังไง มีความสัมพันธ์กับใครหรือแม้กระทั่งจบความสัมพันธ์กับใคร “ลูกสาวของพราวแม่ง ! น่ารักเหมือนเธอเลย” เป็นจริงตามที่เมฆหมอกพูดออกไป ลูกสาวของพราวมุกน่ารักมาก ใบหน้าก็สวยถอดแบบคนเป็นแม่มาไม่มีผิดเพี้ยน “เห้ยๆ ! ไอ้เมฆมึงร้องไห้” “ฮึก…กูไม่รู้ว่าทำไมกูถึงรู้สึกแบบนี้ ทั้งๆที่กูควรจะดีใจกับพราวสิที่เธอแต่งงานมีครอบครัวแล้ว” “เพราะมึงรักและมึงรอเขามาตลอด” แน่นอนว่ากอล์ฟรู้อยู่เต็มอกและเข้าใจดีว่าทำไมเพื่อนสนิทถึงรู้สึกแบบนี้ ก็คงเป็นเพราะยังรักและยังรอ ถึงจะมารักในตอนที่เขาทิ้งไปแต่ก็รักมาตลอดถึงหกปี หลังจากที่พราวมุกหายไป เมฆหมอกก็ต่างไปจากเดิม จากที่เคยมั่วผู้หญิงก็กลับไม่มี รักเพียงแต่พราวมุกและไม่มีความสัมพันธ์กับใครคนไหนมานานถึงหกปี “กูจะทำยังไงดีไอ้กอล์ฟ” “มึงทำอะไรไม่ได้แล้ว ในเมื่อน้องเขาแต่งงานมีครอบครัวแล้วนั่นหมายความว่ามึงไม่มีสิทธิ์” ในตอนนี้กอล์ฟได้แต่เตือนสติเพราะมันเป็นจริงตามที่กอล์ฟพูด เมฆหมอกทำอะไรไม่ได้อีกแล้วเพราะสถานะของอีกฝ่ายมันไปไกลจนไม่อาจเอื้อมถึง “กูยังไม่รู้เลยว่าพราวทิ้งกูไปทำไม ทิ้งไปเพราะอะไรทั้งๆที่ตอนนั้นเราสองคนก็อยู่ในความสัมพันธ์ที่ดี” เมฆหมอกได้แต่พูดขึ้นพร้อมคิดย้อนไปถึงช่วงเวลาในอดีต “ดีหรอ” “มันก็ดี” “มึงมั่นใจได้ยังไงว่ามันดี ทั้งๆที่ตอนนั้นมึงกับน้องเขาไม่ได้มีสถานะอะไรต่อกัน” “มึงทำตัวเหลวไหลแค่ไหนมึงรู้ดีไอ้เมฆ เอาไปทั่ว คั่วไม่เลิกทั้งๆที่มีน้องเขา” “ก็เพราะตอนนั้นมันไม่มีสถานะ” แน่นอนถึงตอนนั้นความสัมพันธ์มันจะดีมากแค่ไหนแต่ทว่าเมฆหมอกกับพราวมุกไม่มีสถานะต่อกัน ไม่ใช่ว่าพราวมุกไม่ต้องการแต่เมฆหมอกไม่เคยให้ “แล้วตอนนี้จะเรียกร้องอะไร มันไม่แปลกที่น้องเขาจะหายไปเพราะตอนนั้นมึงกับน้องเขาไม่ได้เป็นอะไรกันเลยด้วยซ้ำ” “แต่กูรักพราว รักฉิบหายเลยมึงได้ยินไหมไอ้กอล์ฟ” “มึงมารักตอนที่น้องเขาหายไปตอนที่เขาไม่อยู่กับมึงแล้ว” ก่อนหน้านั้นเมฆหมอกไม่เคยแม้แต่จะรู้สึกอะไรกับพราวมุก มีไว้เพื่อสนองความต้องการของตัวเองและยังมีคนอื่นอีกมากมายลับหลังพราวมุกเพราะเพียงคำว่าไม่มีสถานะต่อกัน มันทำให้เมฆหมอกไม่คิดอะไรมาก อยากไปกับใครก็ไป อยากทำอะไรกับใครก็ทำ โดยไม่คิดถึงจิตใจของคนที่กำลังมีความสัมพันธ์ด้วย เอาที่ตัวเองมีความสุขและสนุก “แม่ง ! กูแม่งไม่น่าเหี้ยเลย” แน่นอนว่าเมฆหมอกรู้ตัวว่าตัวเองไม่น่าทำตัวเหลวแหลกแบบนั้นแต่เหตุผลนี้คงไม่ใช่เหตุผลที่พราวมุกจะทิ้งเขาไปหรอกเพราะหากเธอจะทิ้ง เธอคงทิ้งไปนานแล้วจะรอเวลามีความสัมพันธ์ต่อกันมาทำไม “ตอนนี้มึงทำอะไรไม่ได้แล้ว มึงต้องมูฟออนอย่าเข้าไปทำให้ครอบครัวเขาแตกแยก” “ถ้ามูฟออนได้กูคงทำได้ไปแล้วไม่รอให้เวลาผ่านมาถึงหกปีหรอก” เป็นจริงตามที่เมฆหมอกพูดเพราะเขาทำไม่ได้จริงๆ ทุกวันได้แต่เฝ้ารอและคิดถึงพราวมุกอยู่ตลอด จนเมื่อเจอกันทุกอย่างก็เหมือนพังทลายลงเมื่อรู้ว่าเธอแต่งงานมีครอบครัวแล้ว “งั้นก็อยู่เฉยๆอย่าเข้าไปวุ่นวายกับเขา ท่องเอาไว้ว่าเขามีครอบครัวแล้วและตอนนี้มึงคือคนนอก” “กูทำอะไรไม่ได้แล้วจริงๆหรอวะ” “ถ้ามึงแต่งงานมีคนรักมีลูก แล้วมีคนอื่นมาวุ่นวายกับเมียมึง มึงจะชอบไหมไอ้เมฆ” “ก็ไม่” หากเป็นเมฆหมอกเขาก็คงไม่ชอบและรู้สึกไม่ดีแต่ในตอนนี้เขาขอเป็นคนเห็นแก่ตัว ขอเข้าไปยุ่งวุ่นวายถามไถ่เหตุผลได้ไหมว่าพราวมุกทิ้งกันไปทำไมเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่อยู่ในใจของเมฆหมอก “ใจเขาใจเรา อย่าไปยุ่งวุ่นวายเลย น้องเขาไปไกลแล้วมึงก็ควรเดินต่ออย่าหยุดแค่ที่เดิมตรงนี้” “ก็แค่อยากรู้ว่ากูทำอะไรผิด ทำไมพราวถึงทิ้งกูไป” “มึงไม่น่าถามนะ การกระทำของมึงเมื่อก่อนมันไม่ใช่เล่นๆแต่เรียกว่าโคตรจะเหี้ย” “แต่พราวก็ไม่เคยไปไหน มันเป็นแบบนี้ตั้งแต่แรก” หากพราวมุกจะทิ้งกันไปเพราะเหตุผลนี้มันเป็นไปไม่ได้เลยเพราะเมฆหมอกเป็นแบบนี้มาตั้งแต่แรก มันต้องเป็นอย่างอื่นอะไรสักอย่างที่นอกเหนือจากนี้ “มึงคิดว่าคนคนหนึ่งจะทนกับอะไรเดิมๆได้หรอวะ” “ไม่เอาไม่พูดแล้ว กูจะเลิกวุ่นวายก็ได้แต่กูขอรู้เหตุผลก่อนว่าทำไมพราวถึงไปจากกู” ถึงจะพูดออกไปแบบนี้แต่เมฆหมอกก็ไม่มั่นใจหรอกว่าหากรู้เหตุผลแล้วจะทำได้อย่างที่พูดหรือเปล่า ส่วนคำพูดของเพื่อนสนิทอย่างกอล์ฟก็ทำให้ตัวของเมฆหมอกคิดไม่ตกกับคำว่าทนกับอะไรเดิมๆ ทุกอย่างทุกเหตุผลก็ดูจะเป็นไปได้หมดว่าพราวมุกทิ้งไปทำไมแต่เมฆหมอกอยากรู้ความจริง อยากรู้จากปากของพราวมุกว่ามันเป็นเพราะอะไรกันแน่ “จากที่มึงเล่าน้องเขาไม่อยากจะยุ่งเกี่ยวกับมึงด้วยซ้ำ มึงก็ไม่ควรเสนอหน้าไปยุ่งอะไรกับเขาอีก” แน่นอนพราวมุกแสดงออกชัดเจนแต่มันก็ไม่แปลกเพราะมันคงเป็นเรื่องปกติของคนมีครอบครัวแล้ว คนที่ไม่ปกติคือตัวเขาที่ยังจะเข้าไปวุ่นวายเพียงเพราะอยากรู้เหตุผล ตกเย็น “คุณอาขาอย่าลืมแคร์แบร์เฟรชสองตัวน้า” ทันทีเมื่อถึงห้างสรรพสินค้าหลานสาวตัวน้อยก็ไม่ลืมที่เอ่ยทักท้วงคุณอาถึงข้อตกลงที่ทำร่วมกัน “คุณอาไม่ลืมหรอกค่ะว่าแต่พี่เฟรชจะไปซื้อแคร์แบร์ก่อนหรือว่าไปกินไอศกรีมก่อนดีคะ” “กินไอศกรีมค่ะ” “คุณอาพาไปค่ะ” คุณอาอย่างเมฆหมอกไม่ขัดอะไรได้แต่จับมือหลานสาวตัวน้อยเดินตรงไปยังร้านไอศกรีม “คุณอาโต๊ะเต็มหมดเลย” ใบหน้าที่แสนจิ้มลิ้มเบะลงเพราะกลัวว่าตัวเองจะไม่ได้กินไอศกรีมในตอนนี้เพราะผู้คนในร้านนั่งเต็มทุกโต๊ะ “คุณอาเหมือนจะเจอคนรู้จัก เราไปนั่งกับเขาไหมคะ” ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรืออะไรเพราะตอนนี้พราวมุกกับลูกสาวของเธอกำลังนั่งอยู่ในร้านและแน่นอนเมฆหมอกก็ไม่รอช้าที่จะถามหลานสาวออกไป “ได้เลยเฟรชโอเค” หลานสาวอย่างเฟรชก็ไม่รอช้าที่จะตอบตกลงเพราะมันดีกว่าการไม่ได้กินไอศกรีม “น้องเฟรช !” น้ำเสียงเจื้อยแจ้วของของขวัญเอ่ยทักอีกคนขึ้นทันทีเพราะน้องเฟรชน้องที่โรงเรียนกำลังอยู่ในร้านไอศกรีมเดียวกันกับเธอ “เย๊ย ! พี่ของขวัญ” เฟรชเองก็ไม่รอช้าเรียกชื่อคนพี่เพราะไม่คิดเลยว่าจะเจอกันนอกโรงเรียนแบบนี้ “น้องเฟรชมากินไอศกรีมหรอ” “ใช่แล้วแต่ไม่มีโต๊ะนั่งเลย คุณอาเลยบอกว่าจะพามานั่งกับคนรู้จัก” “พี่นั่งด้วยได้ไหมพราว” เมฆหมอกไม่รอช้าถามขึ้น ในเมื่อเด็กๆรู้จักกันจะรออะไรอีก ตั้งใจไว้อยู่แล้วว่าจะมาขอนั่งด้วยและในตอนนี้ทุกอย่างก็ลงล็อกพอดี ดูไม่เหมือนการจงใจเข้าหาสักเท่าไหร่ “คุณแม่รู้จักหรอคะ เมื่อตอนเช้าคุณแม่บอกว่าเขาคือคนไม่สำคัญ” ของขวัญถามออกด้วยความไร้เดียงสาแต่ทว่าคำพูดกลับทำหัวใจของเมฆหมอกกระตุกไม่น้อยกับคำว่าคนไม่สำคัญ ก็คงจะจริงเพราะตอนนี้เขาคงไม่สำคัญอะไรอีกแล้วสำหรับพราวมุก ! “อะ…อ้าว ! แล้วแบบนี้เฟรชจะได้กินไอศกรีมไหมคะคุณอา” เฟรชถามกลับไปอีกครั้ง ในตอนนี้หนูน้อยห่วงกินมากกลัวว่าจะไม่ได้กินเพราะคุณอาของตัวเองกับคุณแม่ของพี่ของขวัญดูเหมือนจะ… จะอะไรสักอย่างที่เหมือนจะไม่ดีเลย ! “ได้กินค่ะคนสวย หนูนั่งได้เลยน้า” พราวมุกพูดขึ้นทันทีเพราะในตอนนี้เธอไม่อยากเอาความรู้สึกส่วนตัวมาทำให้เด็กน้อยอีกคนต้องรู้สึกแย่กับการไม่ได้กินของอร่อย “ขอบคุณค่ะคุณแม่พี่ของขวัญ” ใบหน้าสวยได้แต่ยกยิ้มกับคำพูดของเฟรช ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าเด็กผู้หญิงที่มากับเมฆหมอกจะเป็นหลานสาว คิดไว้ว่าเขาคงโกหกแต่ทว่าเรียกกันคุณอาแบบนี้ก็คงเป็นเรื่องจริงที่ว่าเขายังไม่มีครอบครัว และเรียกคุณอาแบบนี้พราวมุกก็พอจะเดาได้ว่าน้องเฟรชเด็กผู้หญิงคนนี้คงเป็นลูกสาวของพี่ชายฝาแฝดของเมฆหมอก “ว่าแต่ของขวัญรู้จักน้องด้วยหรอคะ” อดไม่ได้ที่คนเป็นแม่จะถามขึ้นเพราะลูกสาวของเธอดูเหมือนจะโตกว่าหลายปี “วันนี้คุณครูพาไปทำความรู้จักค่ะ ให้เล่นด้วยกันก่อนจะเริ่มเรียนจริงพรุ่งนี้ หนูเลยได้รู้จักกับน้อง” ของขวัญตอบกลับไปตามตรงพร้อมกับยกยิ้ม น้องเฟรชถือเป็นเพื่อนในโรงเรียนคนแรกของเธอเลย ถึงจะเด็กกว่าแต่กับเล่นด้วยกันได้เป็นอย่างดี “พี่ของขวัญคนนี้คือคุณอาของหนู ที่หนูบอกว่ามาส่งหนูที่โรงเรียนแทนคุณพ่อและหน้าเหมือนคุณพ่อของหนู” “คุณพ่อหรอน้องเฟรช” “คนนี้ไม่ใช่คุณพ่อน้าแต่เป็นคุณอา” “คุณแม่ขาแล้วคุณพ่อของหนูล่ะ คุณพ่อของหนูอยู่ไหนหรอคะคุณแม่” ❤️ จุกอก ! หลานสาวถามหาพ่อแล้ว 🥹

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more