เคลลี่ยังนั่งอยู่ในรถที่ยังจอดอยู่ในที่จอดรถ ส่วนคนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ตอนนี้ได้ลงจากรถไปแล้ว พร้อมทิ้งท้ายเอาไว้ว่าจากนี้ต่อไปไม่ต้องไปรับไปส่งเธออีกแล้ว จากที่คิดว่าความสัมพันธ์นั้นกำลังคืบหน้า กลับกลายเป็นติดลบตั้งแต่เริ่มต้น
“โธ่เว้ย!” ฝ่ามือหนาฟาดลงบนพวงมาลัยรถด้วยความหงุดหงิด ไม่ใช่ว่าหงุดหงิดดุจตะวัน แต่เขาหงุดหงิดกับความไม่คิดของตัวเองต่างหาก แล้วเวลาแบบนี้จะมีอะไรดีไปกว่าโทรนัดเพื่อนซี้ที่มีอยู่เพียงคนเดียวให้ออกมาดื่มด้วยกัน
/มีปัญหาอะไรอีกถึงได้โทรมา/ เสียงของนีโอกรอกมาตามสายทันทีที่รับโทรศัพท์ เหมือนจะรู้ว่าเพื่อนรักกำลังมีเรื่องลำบากใจ
/ออกมาดื่มเป็นเพื่อนกูหน่อย/
/นี่อย่าบอกกูนะว่ามึงทะเลาะกับเด็กคนนั้นน่ะ/
/ออกมาก่อนเดี๋ยวกูค่อยเล่าให้ฟัง/
เมื่อนัดเวลาและสถานที่เรียบร้อย เคลลี่ก็ขับรถออกจากห้างสรรพสินค้า ท้องฟ้าภายนอกนั้นมืดสนิท แต่ในเมืองหลวงแห่งนี้ถูกประดับประดาไว้ด้ว
