เด็กดื้อของเสี่ยชัช

3

ก่อนจะแยกย้ายกลับที่พักก็ถ่ายรูปเก่าเอาไว้ก่อนเพราะนานๆทีจะได้รวมกลุ่มกันครบทั้งแปดคนขนาดนี้ ชัชมองโทรศัพท์อีกครั้งด้วยความลังเลเล็กน้อยว่าจะส่งข้อความไปดีไหม เขาพิมพ์แล้วลบกี่ครั้งก็ไม่มั่นใจเลยจริงๆ สุดท้ายก็กดลบข้อความอีกครั้งและพิมพ์ใหม่ด้วยข้อความแบบเดิม แค่จะส่งไปบอกฝันดีเด็กดื้อ หรือคุยเรื่องอื่นเหมือนอย่างที่เคยทำทุกวันแต่กลับไม่กล้า เธอก็ไม่ส่งข้อความอะไรมาเลยซึ่งมันก็ไม่แปลกเพราะป่านนี้คงจะสนุกกับเพื่อนและหาผัวใหม่ได้แล้วมั้ง

ติ่ง!!

“อ้าย!” สตอรี่ล่าสุดแล้วเธอลงไม่ถึงสองวินาทีได้มั้งและเขาน่าจะเป็นคนแรกที่ดูด้วย ภาพเธอกับแก๊งเพื่อนที่ดูเหมือนจะเมากันพอสมควรถ่ายในผับหรูแห่งหนึ่ง ข้างกายของเธอมีผู้ชายคนใหม่ยืนยิ้มกว้างและโอบไหล่อยู่อย่างแนบชิด นัยน์ตาดุร้อนผาวไปด้วยความโมโหมากแต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากลงสตอรี่กลับเช่นกัน แต่เป็นภาพเขาถ่ายคู่กับฟ้าและรอดูว่าเธอเห็นรึยัง

สิบนาทีผ่านไปอ้ายก็ยังไม่ดูเลย

นี่เธอจะไม่สนใจจริงดิ

“คืนนี้กูไปนอนด้วยนะ”

“แล้วแต่ดิ แล้วเรื่องฟ้านี่คุยกันรึยังวะ?”

“คุย?”

“ก็เรื่องขอคืนดีไง หรือมึงจะรอก่อนห่ะ กูว่านะรีบขอคืนดีน่าจะดีกว่านะเพราะตอนนี้ฟ้าก็โสดพอดีเลย เกิดปล่อยไว้นานเกินไปเดี๋ยวมาคนมาจีบตัดหน้าขึ้นมาจะอกหักอีกรอบนะเว้ย”

“ไว้รอโอกาสดีๆก่อนดิค่อยคุย แต่เร็วๆนี้แหละไม่ต้องห่วงหรอก กูจะมีเมียก่อนมึงแน่ไอ้ชา”

“สาธุ!”

“กวนตีนกูจัง!”

เขานั่งรถออกไปกับชาก่อนจะบอกมันให้เปลี่ยนเส้นทางไปที่ผับแห่งนั้นแทนเพื่อดื่มด้วยกันต่อ ทันทีที่ก้าวขาเข้าไปก็เปิดห้องวีไอพีแล้วกวาดสายตามองหาเด็กดื้อที่ออกมาเที่ยวแบบไม่สนใจกันเลยทั้งที่เขาตั้งใจทำให้เธอเห็นรูปคู่กับแฟนเก่าแท้ๆ ทีแรกชาจะเรียกเด็กมาให้เผื่อจะอารมณ์ดีขึ้น แต่เขาปฏิเสธอออกไปเพราะไม่ค่อยชอบเท่าไรนัก

ผับนี้คือจุดเริ่มต้นของเราสองคน

ก็ให้มันจบลงที่นี่เถอะ

“นั่นเด็กเก่ามึงนี่ไอ้ชัช”

“อ้ายคงมาเที่ยวกับเพื่อนมั้ง ผับนี้ใกล้คอนโด”

“มึงมาเฝ้าเหรอ?”

“กูจะมาเฝ้าทำไมห่ะชา กูกับอ้ายไม่ได้เป็นอะไรกันเว้ย มันก็แค่เซ็กซ์ทั่วไปไม่มีผูกพันอะไรทั้งนั้น ไม่มีสถานะแล้วจบก็แยกทางกันแค่นั้นเอง ตอนนี้ฟ้ามาแล้วกูควรจะสนใจฟ้าที่สุด อ้ายไม่สำคัญขนาดนั้นหรอก”

“อย่ามาร้องไห้เป็นหมาแล้วกัน”

“คนอย่างกูน่ะเหรอจะร้องไห้เพราะผู้หญิงแบบนั้น ฝันไปเถอะ!”

ชาแอบมองพี่ชายตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพื่อค้นหาอินสตาแกรมของเด็กคนนั้น โชคดีที่พี่ชายติดตามคนไม่เยอะมากเลยหาเจอได้ไวมากพอสมควร แทบทุกรูปที่อ้ายลงจะมีพี่ชายไปกดหัวใจตลอดแต่ไม่เคยคอมเม้นท์เลยสักครั้ง เด็กคนนี้เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยไม่ไกลมากเท่าไรแต่ค่อนข้างห่างจากบ้านของพี่ชายมากพอสมควรเลย ถ้าจะเดินทางมาคงต้องใช้เวลาไม่ต่ำกว่าชั่วโมงเพราะนอกจากระยะทางแล้วยังมีการจราจรที่ติดขัด เขากดเข้าไปดูสตอรี่ที่ลงแล้วก็ยิ่งต้องถอนหายใจเพราะวันนี้เธอลงเยอะมาก แล้วมั่นใจว่าทุกการแจ้งเตือนชัชต้องรู้แน่นอน

มาเฝ้าขนาดนี้แล้วมึงจะรอดเหรอห่ะ

เตรียมเช็คน้ำตาพี่ชายได้เลย

ชัชนั่งรถกลับทันทีที่เห็นว่าอ้ายกลับแล้ว เธอไม่ได้ขับรถมาเองแต่มากับเพื่อนสนิทที่เขาเห็นถ่ายรูปด้วยกับบ่อยๆ ทั้งสองคนเป็นนักศึกษาที่กำลังหัดทำธุรกิจเล็กๆอยู่เลยต้องสร้างตัวตนขึ้นมา อ้ายไม่เคยขอเงินทองเขาเลยสักครั้ง แต่ว่ามันเป็นเขาที่ชอบให้เธอเองเพราะไม่อยากให้เหนื่อยทำงานเกินไป

ตอนนี้ทุกอย่างมันจบลง

คนสำคัญของเขากลับมาแล้ว

คืนนี้นอนที่คอนโดของน้องชายเพราะขี้เกียจจะกลับบ้าน แต่ก็แปลกที่เมาขนาดนี้แล้วยังนอนไม่หลับเลย เขานอนพลิกไปพลิกมาไม่หยุด สุดท้ายคือต้องหยิบบุหรี่กับโทรศัพท์เดินออกไปด้วยความเงียบมากเพราะชาหลับไปแล้ว ทันทีที่ปิดประตูเลื่อนก็จุดบุหรี่สูบทันทีพร้อมกับกดโทรศัพท์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้ทำบางอย่างที่ผิดพลาดไปแต่กลับดีใจลึกๆ

“คืนนี้ไปเที่ยวหนักเลยเหรอ ฝันดีนะอ้าย”

เขาส่งข้อความไป

แววตาดุจ้องมองหน้าจอด้วยการรอคอยอย่างไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าเพราะอะไร คนที่เขาควรจะบอกฝันดีมันคือฟ้าไม่ใช่รึไง เขาควรจะทำคะแนนกับคนที่รอคอยไม่ดีกว่าเหรอ แต่เพราะอะไรถึงได้ลบรูปคู่กับฟ้าออกเพียงเพราะอ้ายไม่กดเข้ามาดูหรือสนใจมันสักนิด เขามีแต่คำถามในใจไม่หยุด สมองประมวลภาพเธอกับคนอื่นที่ไม่ใช่เขาขึ้นมาหลายฉากจนแทบประสาทจะกิน ใจร้อนรนหนักขึ้นเมื่อผ่านไปสิบนาทีแล้วเธอยังไม่อ่านข้อความที่เขาส่งไปบอกฝันดีเลย หรือว่าเธอกำลังอยู่กับผู้ชายคนอื่นจริงๆ

นิ้วกดเบอร์โทรหาทันที

เขาไม่ได้ตั้งใจ แค่นิ้วไปโดนเฉยๆ

“อ้าย…นอนรึยัง?”

(เสี่ยเหรอ? โทษทีนะหนูจำเบอร์ไม่ได้เลย แล้วเสี่ยชัชไม่นอนเหรอคะตอนนี้ตีหนึ่งแล้วนะ)

“เสี่ยพึ่งกลับมาถึงบ้าน”

(อ่อ…งั้นโทรมาหาหนูทำไมคะ?)

“ทำไมเสี่ยจะโทรหาไม่ได้!?”

(ก็เสี่ยชัชจะง้อเมียเก่าไม่ใช่เหรอ หนูว่านะเราไม่ควรจะติดต่อกันอีกน่าจะดีกว่านะคะ เสี่ยชัชไม่ต้องกลัวว่าหนูจะคิดมากนะเพราะว่าหนูไม่คิดอะไรเลย)

“ปากเก่งตลอด!”

(ถ้าไม่มีอะไรแล้วแค่นี้นะคะ)

“เดี๋ยวสิอ้าย!”

(คะเสี่ยชัช?)

“จะไม่บอกฝันดีเสี่ยหน่อยเหรอ?”

(งั้นก็…ฝันดีนะคะ)

ริมฝีปากหยักยิ้มขึ้นมาทันทีที่ได้ยินและเธอก็ตัดสายไปทันทีเหมือนไม่อยากจะคุยต่อ เขากดเข้าไปดูสตอรี่เผื่อว่าจะลงอะไรเพิ่มแต่สิ่งที่เห็นทำให้ช็อคจนแทบสำลักควันบุหรี่

อ้ายอันฟอลโล่อินสตาแกรมของเขาเรียบร้อยแล้ว เธอลบสตอรี่ไฮไลท์บางอย่างที่ถ่ายตอนไปเที่ยวกับเขาออกจนเกลี้ยงหมด แม้แต่รูปที่เขาถ่ายให้เธอก็ลบมันทิ้งไปหมดแบบไม่สนใจอะไรเลยสักอย่าง เมื่อกี้เธอบอกว่าจำเบอร์ไม่ได้แสดงว่าเธอลบเบอร์โทรศัพท์ของเขาไปด้วย เธอทำทุกอย่างด้วยความง่ายดายไปหมดเลย ส่วนเขากลับกดเข้าไปดูในคลั่งสตอรี่ของตัวเองแล้วยิ้มบางๆด้วยความรู้สึกปวดร้าวลึกๆอย่างบอกไม่ถูกว่าเพราะอะไรกันแน่ถึงเจ็บขนาดนี้

รูปที่เธอเป็นคนถ่ายให้เขาไม่เคยลบไปเลยแม้แต่ภาพเดียว สตอรี่ที่ลงตอนเราไปเที่ยวด้วยกันถึงจะไม่เห็นหน้าก็จำได้ดีทุกอย่าง บ้านก็ไม่อยากจะกลับเพราะว่าเธอเคยไปค้างที่นั่น เธอไปทำให้เขาจำได้ว่าเราทำอะไรกันไปบ้างที่ไม่ใช่แค่เซ็กซ์อย่างเดียว รถที่ขับไปรับไปส่งบ่อยๆก็ไม่อยากจะใช้เลยมากับน้องชายแทนแบบนี้ไง แล้วก็ไม่รู้ว่าจะเอายังไงดีกับสิ่งที่เกิดขึ้นด้วย

เขาไม่ได้รักอ้ายและไม่คิดว่าจะรักด้วย

ฟ้าเท่านั้นที่เขาต้องการ