1
1437 Words
ควันสีเทาล่องลอยออกจากริมฝีปากหนัก ในขณะที่เปลวไฟสีแดงกำลังแผดเผาบุหรี่อย่างช้าๆสูบเอาสารให้ความสุขเพียงชั่วคร่าวอย่างใจเย็น เรือนร่างกำยำอัดแน่นไปด้วยมัดกล้ามเนื้อแบบคนออกกำลังกายเป็นประจำนั้นเปลือยเปล่าถูกปกคลุมไปด้วยผ้าห่มผืนหนา คนข้างตัวนอนหันหลังให้ทันทีเมื่อเสร็จสมถึงสวรรค์ชั้นฟ้าไปด้วยกัน รอบเตียงเต็มไปด้วยเสื้อผ้าที่ช่วยกันถอดออกอย่างเร่งรีบในช่วงอารมณ์ร้อนแรง
เรานอนด้วยกันแต่เราไม่ได้รักกันหรอก
แค่คนคั้นเวลาเลี้ยงไว้แก้เบื่อ
“คืนนี้เสี่ยค้างด้วยนะ”
“ทุกครั้งเสี่ยชัชไม่เคยขอนะคะ”
“เผื่อเพื่อนหนูมาหาแล้วจะเข้าใจผิดคิดว่าเสี่ยเป็นผัวไง เสี่ยไม่อยากให้หนูเสียคนดีๆในชีวิตไป”
“ถ้าเสี่ยชัชหวังดีขนาดนั้นก็ปล่อยหนูไปสิคะ ลองไม่มาหาหนูสักเดือน สองเดือน หรือเจอกันได้แต่ไม่ต้องเอากันก็ได้ค่ะ ถ้าเสี่ยอยากให้หนูเจอคนที่ดีกว่าเสี่ยก็ต้องเลิกยุ่งกับหนูค่ะ หนูจะได้มีเวลาไปคบหาดูใจกับคนอื่นบ้าง”
“ผิดที่เสี่ยเหรอ? เรื่องนี้หนูเต็มใจเองนะ”
“งั้นผิดที่หนูไหมคะที่ง่ายเอง”
“เสี่ยไม่อยากจะทะเลาะกับหนูตอนนี้หรอกนะ นอนเถอะพรุ่งนี้ไปเรียนแต่เช้าเดี๋ยวเสี่ยจะไปส่ง”
“หนูซื้อรถแล้วเสี่ยชัชไม่ต้องไปส่งหรอก หนูไม่อยากให้คนเข้าใจผิดคิดว่ามีผัวแล้ว เผื่อมีคนอยากมาจีบเขาจะไม่กล้าค่ะ”
“งั้นเหรอ?”
“ก็คนดีๆที่ไหนอยากยุ่งกับเมียคนอื่นล่ะคะ”
“งั้นตามใจหนูเลย พรุ่งนี้แฟนเก่ากลับมาเสี่ยน่าจะไม่ได้มาหาหนูอีกนานเลย หวังว่าเจอกันอีกครั้งหนูคงจะมีแฟนดีๆนะ”
“ต้องดีกว่าเสี่ยชัชแน่นอนค่ะ”
เขาแทบสำลักที่ได้ยินคำพูดนี้จากเธอ แต่มันก็ดีเพราะว่าเราไม่ได้รักกัน เราแค่มีเซ็กซ์แล้วก็แยกทางกันเท่านั้นเอง เธอจะไปหาคนดีเลิศขนาดไหนก็เชิญ ส่วนเขาจะไปหาเมียเก่าที่พึ่งกลับมาจากเมืองนอกหลังจากเรียนจบและทำงานที่นั่นได้หนึ่งปี เด็กอายุแค่ยี่สิบปีอย่างเธอคงจะเบื่ออะไรเก่าๆอย่างเขาเต็มทีแล้วแหละถึงไม่เสียดายอะไรเลยสักนิด แล้วเรื่องของเราก็ปล่อยให้มันเป็นความลับต่อไปน่าจะดีกว่า
เธอช่วยให้เขาหายเหงาไปพักใหญ่
เขาตอบแทนด้วยเงินทองก็ถือว่ายุติธรรมดี
หลังจากอาบน้ำเสร็จอ้ายก็หลับไปแล้ว เธอเป็นเด็กอายุไม่เท่าไรแต่ขยันมาก เราเจอกันที่ผับแห่งหนึ่งแล้วนั่นคือจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ลับสุดร้อนแรกที่ไม่เคยเปิดเผยให้ใครรู้ เวลาเราใจตรงกันมันก็ง่ายที่จะมาหาเพื่อทำอะไรให้จบจนอิ่มเอมแล้วก็แยกทางกันไป บางครั้งเขาก็ค้างที่นี่ บางครั้งเธอก็ไปค้างที่บ้านเขา แล้วบางครั้งเราก็เปิดห้องที่โรงแรมดีๆสักแห่งแล้วทำเรื่องอย่างว่าจนหมดก็แยกทางกันทันทีในวันต่อมา
สามเดือนมานี้เขามีแค่เธอคนเดียวในชีวิต
แต่หลังจากนี้นับว่าเราจบกัน
เช้าวันต่อมาอ้ายตื่นมาในอ้อมกอดอุ่นของเสี่ยชัชแล้วค่อยๆขยับตัวลงจากเตียงไปอาบน้ำให้เรียบร้อย เธอเดินออกมาอีกทีเพื่อจะแต่งหน้าทำผมเขาก็ตื่นพร้อมกับยิ้มให้แล้วก็เดินไปอาบน้ำทันที เธอใช้เวลาแต่งหน้าไม่นานก็เสร็จถึงเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเอาเสื้อผ้าของเสี่ยชัชพับใส่กระเป๋าใบเล็กเอาไว้ให้
“ทำอะไรน่ะ?”
“เก็บของให้ไงคะ?”
“แล้วเสี่ยจะได้อะไรใส่ห่ะ?”
“ก็นี่ไงคะ หนูเลือกไว้ให้แล้วรับรองว่าดูดีแน่นอนค่ะ”
“เก็บทุกอย่างของเสี่ยออกหมดเลยเหรออ้าย?”
“แล้วจะให้เก็บไว้ทำไมล่ะคะ?”
“เผื่อเสี่ยมาค้างด้วยไง!”
“เอ้า! เมื่อคืนเสี่ยชัชพึ่งบอกเองนะคะว่าให้หนูหาแฟนดีๆสักคน แล้วถ้าเกิดหนูหาได้แต่เขามาเจอเสื้อผ้าผู้ชายในห้องไม่หนีเตลิดเพราะคิดว่ามีผัวเหรอคะ แล้วอีกอย่างเสี่ยก็จะไปง้อเมียเก่าอยู่แล้วจะมาค้างกับหนูทำไมล่ะคะ อย่าบอกนะว่าเลื่อนขั้นให้หนูไปเป็นเมียน้อยอะ…ไม่เอานะคะ”
“ก็ระหว่างนี้หนูก็ไม่มีใครไม่ใช่เหรอ เสี่ยก็ยังไม่ได้คืนดีกับเขาซะหน่อยทำไมต้องรีบขนาดนี้ด้วยล่ะ”
“หนูอาจจะหาผัวใหม่คืนนี้เลยก็ได้”
“ว่าไงนะ!?”
“ก็…เสี่ยไปหาเมียเก่า หนูหาผัวใหม่ไงคะ”
มือที่กำลังหยิบเสื้อชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดธรรมดาทั่วไปจากอ้าย เธอไม่หันมามองเขาด้วยซ้ำว่าจะรู้สึกยังไงบ้าง เธอแค่เก็บเสื้อผ้าและของใช้เล็กน้อยทั้งหมดของเขาใส่กระเป๋าสะพายที่เขาเป็นคนซื้อให้เองเมื่อเดือนก่อนที่เราไปเที่ยวด้วยกัน พอเก็บเสร็จก็หันไปหยิบโทรศัพท์ใส่กระเป๋าใบเล็กของตัวเองแล้วเดินออกไปจนต้องรีบวิ่งไปจับแขนรั้งเอาไว้ก่อน
“เสี่ยไปส่งเอง”
“ไม่ต้องค่ะ”
“เสี่ยหิวข้าว เราไปหาอะไรกินด้วยกันเถอะ พอดีกินข้าวคนเดียวแล้วไม่อร่อย ถ้าหนูไปกินด้วยเช้านี้ของเสี่ยมันจะดีมาก”
“เฮ้อ…งั้นก็รีบแต่งตัวค่ะ”
เขารีบแต่งตัวด้วยความเร็วมากแล้วจับมือเล็กกำลังจะเดินออกไป แต่เธอหยุดนิ่งไม่ยอมเดินตามแล้วมองหน้าด้วยแววตาคล้ายว่ากำลังสงสัยบางอย่างอยู่ เพียงไม่ถึงนาทีเธอก็แกะมือเขาออกแล้วหยิบกระเป๋าสะพายส่งให้เขาถือทันทีเลย
“อย่าลืมของเสี่ยชัชสิคะ”
“ถ้าเสี่ยลืมไว้ที่นี่จริงๆล่ะ?”
“ก็เอาทิ้งไงคะ หนูจะเก็บไว้ให้รกห้องทำไมล่ะ!”
“ทิ้งเลยเหรอ!?”
“งั้นหนูเอาไปบริจาคก็ได้ค่ะ เสื้อผ้าเนื้อดีมากแบบนี้น่าจะมีคนต้องการอยู่”
“นี่หนู…”
“ไปกันเถอะค่ะ หนูหิวข้าวแล้ว”
เขาเดินถือกระเป๋าเสื้อผ้าของตัวเองตามอ้ายไปจนทันและกำลังจะคว้ามือเล็กได้อยู่แล้วเชียว เธอดันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเพราะมีคนโทรมาหาก่อน ในระหว่างที่ลงลิฟต์เราก็ยืนห่างกันคนละมุมทำเหมือนคนไม่รู้จักกันทั้งที่เอากันทั้งคืนจนหมดแรง ไม่รู้ว่าเขาหูดีหรือว่าเพราะอะไรกันแน่เขาถึงได้ยินว่าเธอจะไปเที่ยวกับเพื่อนคืนนี้ที่ผับใกล้คอนโดด้วย
จะหาผัวใหม่คืนนี้จริงดิ
อ้ายมูฟออนเร็วเกินไปรึเปล่าวะ
รถของอ้ายก็ยังไม่เคยเห็นหรอกเพราะพึ่งซื้อมาได้แค่อาทิตย์กว่าๆเท่านั้นเอง เมื่อวานนี้เขาก็ไปรับเธอมาจากมหาวิทยาลัยแต่ไม่เคยลงจากรถเลยสักครั้งเพราะไม่ชอบให้ใครสนใจมากเกินไป แต่เมื่อวานเห็นว่าเธอมีเพื่อนผู้ชายมาชวนคุยระหว่างทางเดินเลยคิดว่ามันน่าจะมาจีบอยู่ ท่าทางของเธอก็ดูเหมือนจะชอบมันด้วยสิ แถมอายุก็ไล่เลี่ยกันคงจะพูดคุยภาษาเดียวกันได้มากกว่าเขาที่อายุเยอะกว่าหลายปี
อาหารเช้าวันนี้คือข้าวมันไก่ร้านใกล้คอนโด
จำได้ว่าอ้ายเคยมาซื้อให้กิน
“จะถ่ายรูปอะไรนักหนาห่ะอ้าย?”
“ก็อัพสตอรี่เฉยๆ เสี่ยชัชก็กินไปก่อนสิคะ”
“รู้ไหมว่าอัพสตอรี่เรียลไทม์มันไม่ดีนะ”
“คิดมากน่า หนูไม่ได้ดังขนาดจะมีใครมาสนใจหรอกค่ะ เสี่ยนั่นแหละกินได้แล้วไม่รู้จะพูดอะไรนักหนา หนูกินแป๊บเดียวก็หมดแล้วมั้งเนี่ย อ่อ…หนูสั่งน้ำปั่นร้านข้างๆไว้ด้วยนะ”
“ไม่ได้สั่งเผื่อเสี่ยเหรอ?”
“สั่งสิคะ สตอเบอร์รี่โยเกิร์ตที่เสี่ยชัชชอบไง”
“รู้ดีนะเดี๋ยวนี้”
- Writer
