7 สั่งสอนเด็กปีนเกลียว

1359 Words

จุ๊บ! “!!!!” คาร์เทียร์ยืนเบิกโพลงด้วยความตกใจเมื่อริมฝีปากของตัวเองสัมผัสลงกับปากของว่าที่สามีอย่างไม่ได้ตั้งใจ วินาทีนั้นเหมือนโลกทั้งใบกำลังหยุดหมุนลงชั่วขณะ พอได้สติแล้วก็รีบผละออกจากอีกฝ่ายทันที เมื่อครู่เธอไม่ได้ตั้งใจให้เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น มันเป็นอุบัติเหตุ ไอร้อนเริ่มแผดเผาไปทั่วใบหน้าจนสัมผัสได้ หัวใจเต้นรัวราวกับจะหลุดออกมาจากขั้วรอมร่อ นั่นมัน… ครั้งแรกของเธอ “ขะ…ขอโทษค่ะ ทะ…เทียร์ไม่ได้ตั้งใจ” บอกคิระเสียงสั่น เหตุการณ์นั้นทำให้เธอทำตัวไม่ถูก สวิตช์ถูกสลับเปลี่ยนกลับเป็นคุณหนูมาเฟียคนเดิม และสรรพนามที่ใช้เรียกแทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ ก็ถูกเปลี่ยนเป็นเรียกแทนชื่อของตัวเอง “ก็แค่ปากชนปากกันทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้น” คิระพูดขึ้นมาเสียงเรียบ ในขณะที่เธอกำลังทำตัวไม่ถูก เขากลับทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่แปลกใจที่คิระจะนิ่งขนาดนั้นผิดกับเธอ เพราะเขาคงจูบกับผู้หญิงมาเยอะจนนับครั้งไม่ถ้วน แค่ปากชนปากกับเธอถือว่าเล็กน้อย “หรือว่าไม่เคยทำมาก่อน?” “กะ…ก็มีต้องตกใจบ้างสิคะ” เธอตอบกลับอย่างตะกุกตะกัก ปากชนปากเพียงแค่ครั้งเดียวทำเธอเสียอาการไปเลย เกิดมาอายุยี่สิบสองปียังไม่เคยทำแบบนี้กับผู้ชายคนไหนมาก่อน ถามว่าเคยอยากลองไหม? แน่นอนอยากลองอยู่แล้ว แต่เธอไม่ใช่คนประเภทที่ใครก็ได้ “หึ เด็กจริงๆ” “ว่าใครเด็กคะ” “เธอ” “บรรลุนิติภาวะแล้วไม่นับว่าเด็ก” “ยังดูเหมือนเด็กอยู่ดี” ตอนแรกก็เสียอาการเพราะปากชนปากกับคิระ แต่พอเขาบอกว่าเธอเด็กเท่านั้นแหละ โกรธจนควันออกหูทันที ว่าอะไรก็ได้แต่อย่ามาว่าเธอเป็นเด็กเชียวนะ! งานนี้คาร์เทียร์ไม่ยอมอย่างเด็ดขาด! “เป็นยังไงบ้างคะ… ว้าวว พอใส่ชุดแต่งงานแล้วมายืนอยู่ด้วยกันดูเหมาะสมกันมากเลยค่ะ” เจ้าของร้านชุดแต่งงานเดินเข้ามาในห้องลองชุด พอเห็นคิระและคาร์เทียร์ในชุดแต่งงานยืนอยู่ด้วยกัน ออร่าความสวยหล่อแผ่ซ่านออกมาจนอดชมไม่ได้ เหมาะสมเหมือนกิ่งทองกับใบหยกมากจริงๆ “อยากลองสวมชุดไหนเพิ่มอีกไหมคะ” “เทียร์ไม่แล้วค่ะ ชอบชุดนี้” “คุณคิระล่ะคะ” “ไม่แล้วเหมือนกันครับ” “ได้เลยค่ะ ถ้าทั้งสองคนอยากปรับแก้ตรงไหนแจ้งกุลได้เลยนะคะ” “ชุดสวยมากเลยค่ะคุณกุล แทบไม่มีอะไรต้องปรับแก้เลย” เธอบอก ‘กุล’ ที่เป็นเจ้าของร้าน ถึงเธอไม่ได้อยากแต่งงานกับคิระ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าชุดแต่งงานที่คุณกุลออกแบบมันสวยสะกดตามาก คู่รักที่แต่งงานส่วนใหญ่ชอบมาใช้บริการที่นี่ บางคนถึงขั้นสั่งตัดขึ้นมาโดยเฉพาะ “กุลดีใจที่คุณคาร์เทียร์ชอบนะคะ ชุดนี้กุลเป็นคนตัดเย็บเองกับมือ เห็นคุณคาร์เทียร์ชอบกุลก็ดีใจค่ะ งั้นกุลขอตัวไปจัดการเรื่องชุดให้ก่อน เชิญทั้งสองคนตามสบายเลยนะคะ” “ค่ะ” พอกุลเดินออกไป คาร์เทียร์จึงหันหน้ากลับไปมองคิระเพื่่อเอาเรื่องก่อนหน้านี้ที่อีกฝ่ายว่าตน ‘เด็ก’ “ฉันไม่เด็กแล้วรู้เอาไว้ซะด้วย” “ไม่แทนตัวเองว่าเทียร์แล้วเหรอ” “ยกเว้นคุณคนเดียว” “งั้นเหรอ” ริมฝีปากหยักได้รูปเหยียดไปด้านข้างเล็กน้อย เริ่มเดินเข้าไปหาเธอ ขณะที่นัยน์ตาดำมืดลงดูน่ากลัวจนคาร์เทียร์ถึงกับหน้าถอดสี “จะ…จะทำอะไร” ปากถามเสียงสั่นในขณะที่เท้าทั้งสองกำลังถอยออกห่างจากคิระ เขาจะทำอะไรเธอ แววตาร้ายกาจนั้นคืออะไร ไม่เหมือนคนเย็นชาก่อนหน้านี้เลยสักนิด ทำเอาเธอทำอะไรไม่ถูก มิหนำซ้ำยังหวาดระแวงคิระอีกด้วย มัวแต่ถอยหนีคิระจนลืมสนิทว่ากระโปรงตัวยาวหลอมเท้า ทำให้สะดุดชายกระโปรงตัวเองอีกครั้ง… “ว๊าย!” หมับ! คิระคว้าเอวบางเอาไว้ในตอนที่คาร์เทียร์หงายหลังเพราะสะดุดชายกระโปรงของตัวเอง ร่างบางกระแทกใส่ว่าที่สามีเต็มแรง เธอตกใจอีกครั้ง และความแนบชิดนี้ทำให้ได้กลิ่นตัวที่หอมสะอาดจากเขส เจือด้วยน้ำหอมอ่อนๆไม่มีกลิ่นแอลกอฮอล์ผสมเหมือนคืนนั้น และแน่นอนว่ากลิ่นตัวที่หอมสะอาดของเขาทำหัวใจเธอเต้นแรงขึ้นมาอีกครั้ง ไม่แปลกใจถ้าผู้หญิงจะหลงเขากันเยอะ… “ปะ…ปล่อยฉันได้รึยัง” “จะบอกอะไรให้อย่างนึง เห็นฉันไม่อะไรด้วยอย่าคิดว่าอยากทำอะไรตามใจก็ได้ อย่าลืมว่าฉัน…อายุมากกว่าเธอ” “…” “ฉันอายุมากกว่าหกปี เพราะฉะนั้นคงไม่ต้องบอกว่าเธอควรวางตัวยังไงเวลาอยู่กับฉัน” ที่ผ่านมาคิระเฉยชาใส่เธอมาโดยตลอด พอเขาเข้าสู่โหมดจริงจังดูน่ากลัวไม่ต่างจากพี่ชายของเธอเลย และดูน่ากลัวมากกว่าด้วย “ไม่ และฉันจะทำเหมือนเดิม ถ้าคุณไม่พอใจก็แค่ไปยกเลิกงานแต่ง ปัญหามันไม่ได้อยู่ที่ฉันเลย” เธอทำใจดีสู้เสือสู้คิระกลับ “งั้นฉันคงต้องกำราบเด็กดื้ออย่างเธอเอง” เธอขนลุกซู่ตามประโยคนั้น คิระไม่คิดล้มเลิกที่จะแต่งงานกับเธอจริงๆสินะ แต่ก็อย่างว่า การแต่งงานกับเธอคือ ‘หน้าที่’ ที่เขาไม่อาจหลีกเลี่ยง “บอกแล้วไงว่าฉันไม่ใช่เด็ก! แล้วคุณเมื่อไหร่จะปล่อยฉันสักที” “ฉันยังไม่ทันได้สั่งสอนเด็กที่ชอบปีนเกลียวผู้ใหญ่อย่างเธอเลย” เขาจะสั่งสอนเธอด้วยวิธีไหน… จับตีตูดเหรอ? หรือใช้ไม้เรียวฟาดขาให้ลาย ยังไม่ทันรู้ว่าเขาจะใช้วิธีไหนสั่งสอนแต่ก็กลัวไปก่อนแล้ว “ลองทำดูสิ ฉันจะฟ้องพ่อแม่ของคุณ” เธอเอาแม่เขามาขู่ ยังไม่รู้จักครอบครัวคิระหรอกเพราะยังไม่เจอกัน แต่ได้ยินว่าเร็วๆจะมีการนัดเจอกันของครอบครัวเขาและเธอ ถ้าคิระทำอะไรเธอ เธอจะเอาเรื่องนี้ไปฟ้องพ่อแม่ของเขาคอยดูสิ! “คิดว่าเอาพ่อแม่ฉันมาขู่แล้วจะกลัวเหรอ?” “ก็ลองดูสิ” “หึ ตามสบาย ฉันไม่กลัว ขอแค่ได้สั่งสอนเด็กขี้ปีนเกลียวอย่างเธอก็พอใจฉันแล้ว” “คุณ… อื้อ!!” เธอเบิกตาโพลงด้วยความตกใจอีกครั้งกับการกระทำอุกอาจของคิระ เขาจูบเธอ… ริมฝีปากหยักได้รูปมอบประสบการณ์รสจูบที่หญิงสาวไม่เคยจูบกับใครมาก่อนให้อย่างช่ำชอง คาร์เทียร์ทำอะไรไม่ถูก จูบนี้มันทำให้สมองของเธอขาวโพลน สติสตังเลือนไปหายชั่วคราว มือหนารั้งเอวบางเข้ามาใกล้อีกนิดจนหน้าท้องแบนราบแนบชิดเข้ากับหัวเข็มขัด เธออยากปฏิเสธจูบนี้จากเขาเหลือเกิน แต่มันก็ยากที่จะทำอย่างนั้น จังหวะฟันแหลมคมกัดเข้ากลีบปาก กระแสความเจ็บแปลบวิ่งปราดเล่นงานจนเธอส่งเสียงในลำคอและสะบัดใบหน้าออกอัตโนมัติ แต่คิระก็จับและกดท้ายทอยเธอเอาไว้มั่น กัดกลีบปากอีกครั้งราวกับนี่คือวิธีการสั่งสอนที่เธอไปปีนเกลียวเขาจนได้กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้ง “จำเอาไว้ว่าอย่ามาปีนเกลียวฉัน” เขาถอนจูบออกแล้วบอกคาร์เทียร์ ริมฝีปากสีระเรื่อมีเลือดไหลซึมสองจุดเพราะเขาตั้งใจสั่งสอนเธอ “…” สมองเธอเออเร้อไปแล้ว คำพูดคิระเข้าหูขวาทะลุออกหูซ้าย เธอยังคงยืนนิ่งอึ้งกับการกระทำอุกอาจเมื่อครู่ของเขา จูบแรกของเธอโดนขโมยไปแล้ว และถูกขโมยไปโดย…ตาแก่คิระ!

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more