“ก่อนหน้านี้พูดเหมือนจะไม่มา ทำไมถึงมาล่ะคะ”
“บังเอิญขับรถผ่านมา” เห็นรถคาร์เทียร์จอดอยู่ประจวบเหมาะกำลังด้วยผ่านโทรศัพท์ จึงรู้ว่ารถของเธอยางแบน
“ถ้าไม่บังเอิญผ่านมา พี่คิระจะมาหาเทียร์ไหม” เธอถามวัดใจ แม้รู้อยู่แล้วว่าคำตอบที่ได้จะเป็นประมาณไหน
“ไม่รู้”
บางทีเธอก็แอบหงุดหงิดกับคำตอบของเขาอยู่เหมือนกัน ชีวิตจริงกับบนเตียงต่างกันลิบลับ อย่างน้อยก็ดีที่เขาบังเอิญผ่านมา ไม่อย่างนั้นเธอคงนั่งร้องไห้บนรถท่ามกลางฝนที่กำลังตก
ครืด ครืด
“ฮัลโหล”
(นายครับ วันนี้อู่ปิดตั้งแต่สี่โมงเย็น ทางนั้นต้องรีบเดินไปต่างจังหวัด กลับอีกทีวันมะรืน คุณกิตบอกว่าเดี๋ยวให้คนมาลากรถไปไว้ที่อู่ กลับจากต่างจังหวัดแล้วจะรีบซ่อมให้)
“อืม ตามนั้น”
เขากดวางสายจากคนสนิท ก่อนจะหันไปบอกคาร์เทียร์
“วันนี้อู่ปิดเร็ว ลูกน้องเจ้าของอู่จะมาลากรถเธอไปไว้ที่อู่ให้ก่อน วันมะรืนเขาจะกลับมาซ่อมให้ ส่วนเธอเดี๋ยวฉันไปส่ง”
“
