ชีคร้ายซ่อนรัก

ท่ามกลางแสงสีเสียงยามค่ำคืนของไนท์คลับแห่งหนึ่งในเมืองหลวงของประเทศไทย "เอามาอีก " ฮึก ๆ แก้วบรั่นดีถูกยื่นมาแก้วแล้วแก้วเล่า ร่างของหญิงสาวเริ่มโอนเอนนัยน์ตาแดงก่ำ แม้ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอออกมานั่งดื่มในสถานบันเทิงแห่งนี้ แต่ก็เป็นครั้งแรกที่มาออกมานั่งดื่มคนเดียวท่ามกลาง เสือ สิงห์ กระทิงแรด ไว้อาลัยให้กับชีวิตบัดซบ! เพิ่งตกงาน พร้อมๆ กับแฟนที่รักกันนักหนาเพิ่งเอ่ยปากขอเลิกลาเหตุผลเพราะเขาบอกว่ามีคนใหม่แล้ว คนใหม่ก็ไม่ใช่ใครที่ไหนแต่เป็นเพื่อนสนิท มันเจ็บปวดใจเหลือคณาก็ตรงที่โดนคนใกล้ตัวที่สุดหักหลัง อาถรรพ์เลขเจ็ดเหรอ ไม่ใช่ หรอก บดินทร์บอกว่าเป็นเพราะตัวของเธอไม่มีอะไรที่คู่ควรกับเขาเลย คนที่คู่ควรกับเขาก็คือเมขลาเพื่อนสนิทของเธอต่างหาก เขาช่างกล้าเอ่ยออกมาอย่างไร้ศีลธรรมสิ้นดี สันดานผู้ชายมักมาก เจ็ดปีที่ผ่านมาทำไมเธอต้องมาเสียเวลากับคนพันนี้ "มาคนเดียวเหรอครับ?" น้ำเสียงอ่อนนุ่มแต่ฟังดูทรงพลังนั่งลงข้างๆ หญิงสาว ช่างมาในตอนที่เธอต้องการใครสักคนอยู่พอดี "โสดค่ะ ไปต่อกับฉันมั้ยคะ?" ตั้งใจตอบยั่วเย้าเขาน้ำเมามันทำให้คนอย่างเธอมีความกล้าหาญขึ้นมา สายตาฉ่ำวาวปรือปรอยถูกส่งไปหาเขาอย่างยั่วยวน แม้จะอยู่ในสภาพที่เมาแอ๋ แต่คืนนี้เธออยากจะนอนกับใครสักคนประชดชีวิต "งั้นหรือ เอาสิ" ลัลนาเลื้อยหน้าเข้าไปใกล้ พินิจพิจารณาเขา "คนต่างชาติเหรอ?" เอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงยานคาง ร่างบางก็เริ่มสั่นโอนเอน แต่ยังมีแก่ใจยิ้มโปรยเสน่ห์ให้เขา "ผมอาดัมลูกครึ่งอังกฤษ-กามาร์" กามาร์ประเทศอะไรไม่รู้แต่ลัลนาไม่สนใจหรอก หน้าหล่อคมดวงตาลึกล้ำมีเสน่ห์แฝงความเจ้าเล่ห์ของคนตรงหน้าต่างหากที่เธอสนใจ "คุณหล่อมาก...ว่าแต่คืนนี้เราจะไป..ไหนกันดี" ยิ้มพรางแกว่งนิ้วชี้ใส่หน้าของชายหนุ่มไปมา พยายามประคองตัวเองให้ทรงตัวได้มากที่สุดแม้ว่าจะล้มอยู่ร่อมร่อก็ตาม "เอาที่ใจของคุณปรารถนา" ลัลนากล่าวจบก็ฟุบหลับลงไปกับโต๊ะ อาดัมยิ้มมุมปากก่อนจะล้วงเงินออกมาปึกนึงยื่นให้บาร์เทนเดอร์ไป "นายท่าน" ชายฉกรรจ์ร่างสูงเดินเข้ามาหาผู้เป็นนายเมื่อเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว "เอาตัวหล่อนไป" ไม่ใช่เรื่องบังเอิญ น้ำเมาที่หล่อนดื่มเข้าไปมันผสมยาที่ทำให้นอนหลับสนิทไปหลายชั่วโมง เขามาที่ประเทศไทยแห่งนี้หากแต่จุดมุ่งหมายไม่ใช่หล่อน แผนของเขาเปลี่ยนกะทันหันเมื่อเขาตามหาบิดาของหล่อนไม่พบ 'ชื่อลัลนา อรุณรัตน์ อายุยี่สิบเจ็ดปี สถานะตกงานหนำซ้ำว่าที่คู่หมั้นบอกเลิกพร้อมกับหนีไปแต่งงานกับเพื่อนสนิท' ข้อมูลแค่นี้เขาหาได้ไม่ยาก หลังจากที่ตามสืบเรื่องของหล่อนมาสองวัน ตามหานายเนวินไม่ได้ก็เอาตัวบุตรีมาเป็นตัวประกันก่อนถือว่ามาเมืองไทยก็ไม่สูญเปล่า "เครื่องบินส่วนตัวพร้อมแล้วครับ" "กลับฮามาล" หันไปสั่งอาลีองครักษ์ของเขาตั้งแต่เยาว์วัย ก่อนจะก้าวขึ้นเครื่องบินส่วนตัวไป เขาเข้าออกในประเทศนี้ได้ไม่อยากเพราะฐานันดรของเขาเป็นถึงบุตรชายของสุลต่านแห่งเมืองกามาร์ แม้ว่าเขาจะปฏิเสธตำแหน่งชีคมาตลอด แต่..บางครั้งก็เอามาใช้แอบอ้างบ้าง ประเทศไทย เป็นประเทศที่ให้ความสำคัญกับเชื้อพระวงศ์ในทุกประเทศ จึงไม่ยากที่ชีคเพียงแค่ในนามอย่างเขาจะเข้าออกได้อย่างง่ายดาย อาดัมสลัดเสื้อผ้าแบบแฟชั่นสากลออก เปลี่ยนมาใส่ชุดคลุมสีขาวตัวยาวพริ้วกับผ้าโพกศีรษะสีขาวเช่นกัน "พระองค์จะนำหญิงไทยคนนั้นไปจริงๆ หรือฝ่าบาท" "อาลี...ดูเหมือนว่าท่านจะลืมคำสั่งของเราไป...เราบอกหลายครั้งแล้วว่าเลิกพูดคำราชาศัพท์ ฐานะเราตอนนี้ไม่ใช่ชีคของกามาร์อีกต่อไป เราคือนายของท่านในฮามาลเท่านั้น" "หม่อมฉัน...เฮ้ย! กระผมต้องขออภัยนายท่านอีกครั้ง คงจะเป็นความเคยชินน่ะครับ" "ช่างเถอะ..ไปเฝ้าหญิงไทยคนนั้นไว้ให้ดีเถิด ตื่นมาเป็นโวยวายแน่ " โบกมือไล่ "ครับนายท่าน" อาลีออกไปจากห้องส่วนตัวของอาดัมก่อนที่อาดัมจะเอนกายพร้อมกับหลับตาลง ภารกิจครั้งนี้ไม่สำเร็จเป็นครั้งแรกที่เขาทำพลาด อาดัมรู้สึกแค้นเคืองต่อเนื่อง เนวินบิดาของลัลนาเป็นลูกน้องคนสนิทอีกคนที่เป็นคนไทย อาดัมไว้ใจจ้างเอาไว้เป็นบอดี้การ์ดเฝ้าคฤหาสน์ส่วนตัวที่เมืองฮามาล ทว่า...เขากลับมาจากเจรจาธุรกิจจากฝรั่งเศส นายนั่นก็หายไปพร้อมกับทองคำและเครื่องเพชรจำนวนหนึ่ง หากแต่ว่า...เขาจะไม่โกรธถึงขั้นตามล่าขนาดนี้ ถ้าหากว่าหนึ่งในเครื่องเพชรนั้นไม่ได้เป็นเครื่องเพชรที่อาดัมสั่งทำขึ้นมาเป็นพิเศษสำหรับพระมารดา