“ชาไข่มุกครับ คุณวิศติดธุระเลยไม่สะดวกเอามาให้”
“ธุระอะไร พอจะบอกได้มั้ยคะ”
“ไม่ได้ครับ” เขาก้มหัวน้อย ๆ แล้วรีบออกจากห้องไป ท่าทีเร่งรีบทำให้เธอสงสัยว่ามีเรื่องด่วนอะไร แต่ครั้นจะชะเง้อมองตาม คนที่เฝ้าอยู่หน้าห้องก็ปิดประตูเสียก่อน
พลอยภัทรสะบัดความสงสัยทิ้งไปเมื่อคิดได้ว่าอีกฝ่ายงานรัดตัวขนาดไหน เธอหายใจเข้าลึก ๆ เพื่อปรับตัวให้เคยชินกับสิ่งรอบตัว มองโลกในแง่ดีว่าแม้จะไม่ได้รับอนุญาตให้ออกไปไหน แต่ภายในห้องก็รายล้อมไปด้วยสิ่งที่ช่วยแก้เบื่อได้มากมาย ว่าแล้วก็ตัดสินใจทำตามที่นลินดาเคยแนะนำ นั่นคือการทำตัวสบาย ๆ และขี้เกียจเท่าที่จะทำได้ เพราะครบสามเดือนเมื่อไหร่คงไม่มีโอกาสนี้อีกแล้ว
หญิงสาวพาตัวเองมานั่งบนโซฟาตัวใหญ่ นิ้วเรียวกดรีโมตเพื่อเลือกซีรีส์บนหน้าจอขนาดยักษ์ มืออีกข้างก็ดื่มชาไข่มุกไปด้วย
“สบายอะไรขนาดนี้” เธอยิ้มหลังจากพยายามดูดไข่มุกที่ติดอยู่กลางหลอด แต่ความจริงแล้วไม่ได้
