Ep.1[พบเจอ]
1357 Words
Ep.1 พบเจอ
@สนามบิน ณ ประเทศไทย
รูปร่างดูทรงอำนาจที่เดินออกจากสนามบิน เป็นที่จับตามองของผู้คนรอบข้างเป็นอย่างมาก ด้วยใบหน้าที่หล่อเหลา หุ่นระดับนายแบบระดับโลก เป็นใครก็ต้องสนใจ แต่ไม่มีใครได้เห็นสายตาคมดั่งพญาเหยี่ยวของเขาเพราะมีแว่นตาแบรนด์ดังใส่ปิดยังสายตาคู่นั้นอยู่ โดยมีลูกน้องคนสนิทสองคนเดินประกบคู่กันตามหลังออกมา ก่อนจะพากันขึ้นรถยนต์คันหรูแล้วขับออกไป
@บ้านคุณหญิงไพลิน
"หนูเหมย เสร็จหรือยังลูกพี่เขาใกล้จะมาถึงแล้วนะ" คุณหญิงไพลินถามหลานสาวที่กำลังแต่งตัวอยู่ในห้องด้วยท่าทางตื่นเต้น เพราะว่าไม่ได้เจอหลานชายนานแล้ว
"เสร็จแล้วค่ะคุณย่า" กิ่งเหมยที่อยู่ในชุดเดรทสีครีมสั่นเสมอเข่าดูน่ารักสมวัย ก่อนจะเดินลงมาด้านล้างเพื่อรอรับอีธานที่กำลังเดินทางมาและคงจะเดินทางมาถึงในอีกไม่กี่นาที
"คุณย่าค่ะ คุณธามมากับใครบ้างเหรอคะ หนูเห็นคุณย่าให้เด็กเตรียมห้องรับแขกเพิ่มอีกสองห้อง" กิ่งเหมยเอ่ยถามขณะนั่งรออีธานที่ห้องรับแขก
"เห็นตาธามบอกว่าเป็นลูกน้องคนสนิทของเขาตามมาด้วยนะลูก" คุณหญิงไพลินตอบหลานสาวออกไปตามที่อีธานหลานชายได้บอกเอาไว้ว่าคนสนิทของเขาจะมาด้วย
"อย่างนั่นเหรอค่ะ" เด็กสาวพยักหน้าเชิงเข้าใจและก็ไม่ได้เอ่ยถามอะไรต่อ
"คุณผู้หญิงคะ คุณอีธานมาถึงแล้วค่ะ" ส้มเด็กรับใช้ของบ้านรีบวิ่งมารายงานคุณหญิงไพลินด้วยท่าทางตื่นเต้นและดีใจ ไม่ต่างจากคนที่ได้ฟัง
"เหรอ มาแล้วเหรอ ป่ะ หนูเหมยไปรับพี่เขาที่หน้าบ้านกัน" คุณหญิงไพลินพูดด้วยท่าทางตื่นเต้น แล้วรีบจูงมือหลานสาวเดินออกไปรออีธานผู้เป็นหลานชายที่หน้าบ้าน
กิ่งเหมยยืนมองรถยนต์คันหรูที่เคลื่อนตัววิ่งเข้ามาจอดตรงบริเวณหน้าบ้านที่เธอกับคุณหญิงไพลินพร้อมกับสาวใช้อีกสองคนยืนรอรับอยู่ พอรถจอดสนิทประตูด้านฝั่งคนขับก็เปิดออก ก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดประตูให้กับคนที่อยู่อีกฝั่ง พอประตูรถเปิดออกก็ปรากฏร่างของชายหนุ่มที่พวกเธอรอคอย แถมยังมีชายหนุ่มอีกสองคนที่พวกเธอไม่รู้จักตามเขาลงมาจากรถ
"สวัสดีครับคุณย่า" อีธานเดินเข้าไปสวัสดีทักทายพร้อมสวมกอดผู้เป็นย่าด้วยความคิดถึง แต่สายตาคมกลับจ้องมองผ่านไปที่ร่างบางของใครคนหนึ่งที่ยืนหลบอยู่ข้างๆผู้เป็นย่าที่เขากำลังสวมกอดอยู่
"ย่าคิดถึงเราจังเลยตาธาม" คุณหญิงไพลินลอกกล่าวกับหลานชาย ก่อนจะผละออกจากอ้อมกอดอุ่นของหลานชายสุดที่รัก
"ผมก็คิดถึงคุณย่าเหมือนกันครับ" อีธานตอบกลับพร้อมส่งยิ้มอบอุ่น
"หนูเหมยลูก มาสวัสดีพี่เขาสิจ๊ะ" คุณหญิงไพลินร้องเรียกหลานสาวที่ยืนนิ่งเงียบอยู่ข้างๆให้ขยับเข้ามาตรงด้านหน้าของอีธาน
"อะเอ่อ สวัสดีค่ะ" อีธานยืนจ้องมองท่าทางเกร็งๆของหญิงสาวตรงหน้านิ่งๆ แล้วทำเป็นไม่สนใจก่อนจะแนะนำคนของตัวเองให้ทุกคนรู้จัก จนกิ่งเหมยอดที่จะน้อยใจไม่ได้ที่เขาทำเป็นไม่สนใจเธอ ได้แต่เก็บซ่อนมันไว้
"คุณย่าครับ ส่วนนี่ อี้เฟยและเฟิงอี้ ลูกน้องคนสนิทของผมครับ"
"สวัสดีครับ/สวัสดีครับ" สองหนุ่มก็ยกมือขึ้นสวัสดีทักทายตามประเพณีไทย
"จ๊ะ ย่าว่าเราเข้าไปคุยข้างในดีกว่าเนาะ" คุณหญิงไพลินเอ่ย
......
"อ้าว แล้วยัยเหมยล่ะ" พอเดินเข้ามาด้านในกลับไม่เห็นหลานสาวนสวยเดินตามเข้ามาด้วย
"ส้มเห็นคุณเหมยเดินไปที่ศาลาริมนํ้าค่ะ" ส้มตอบเพราะเธอเห็นคุณเหมยเดินหน้าเศร้าไปทางศาสนาริมน้ำ
"ผมขอตัวไปคุยกับหลานสาวคุณย่าหน่อยนะครับ" อีธานว่าขึ้นพร้อมลุกเดินออกไป เพื่อไปหาหญิงสาวที่ศาลาริมนํ้า คุณหญิงไพลินทำเพียงพยักหน้ารับก่อนจะหันมาสนใจชายหนุ่มตรงหน้าอีกสองคน
"ถ้าอย่างนั้นพวกคุณสองคนก็ขึ้นไปพักเถอะ เดี๋ยวฉันให้เด็กพาไป" คุณหญิงไพลินเอ่ยบอกกับลูกน้องคนสนิทของหลานชาย
"ขอบคุณครับคุณหญิง" อี้เฟยและเฟิงอี้กล่าวขอบคุณแล้วเดินตามสาวใช้ขึ้นไปยังห้องด้านบน
@ศาลาริมนํ้า
กิ่งเหมยนั่งเมอมองไปยังสายนํ้าที่ไหลไปเรื่อยๆอย่างใช่ความคิด ไหนว่ารักเธอนักรักเธอหนาแค่ทักทายกันยังไม่ทัก พอเธอทักก็ทำเป็นเมินใส่อีก ถ้าเกิดเธอยังอยู่ตรงนั้นมันคงอึดอัดหน้าดู
"เหมย" เสียงเรียกของคนมาใหม่ดังขึ้นเรียกความสนใจให้คนถูกเรียก กิ่งเหมยหันหน้ากลับไปมองคนที่มาใหม่อย่างตกใจเพราะไม่คิดว่าอีธานจะตามเธอมา
"คะ" กิ่งเหมยขานรับงงๆ
"ทำไมถึงอยู่ที่นี่ ทำไมไม่ตามเข้าไปข้างใน" อีธานเอ่ยถามเสียงเข้มพร้อมมองหญิงสาวนิ่ง
"....." กิ่งเหมยเรียกที่จะเงียบเพราะไม่รู้ว่าต้องตอบเขาไปแบบไหน จะบอกว่าน้อยใจเขาอย่างนั้นเหรอที่ทำเป็นไม่สนใจเธอ
"ถามให้ตอบ ไม่ได้ถามให้เงียบ" ธีธานเดินเข้าไปนั่งลงข้างๆพร้อมขยับตัวไปใกล้ๆกิ่งเหมย
"หนูขอโทษคะ" กิ่งเหมยก้มหน้าแล้วบอกขอโทษคนตรงหน้าเสียงแผ่วเบา เมื่อโดนดุ
"อืม แล้วนี้เป็นอะไร" อีธานถามเสียงอ่อนลงเมื่อรู้สึกว่าคนตรงหน้าเริ่มมีท่าทีกลัวเขา
"เปล่าค่ะ หนูไม่ได้เป็นอะไร" เด็กสาวรีบบอกปัดออกไป
"อย่ามาโกหกฉัน เธอก็รู้นิว่าฉันไม่ชอบ" อีธานพูดเสียงแข็งพร้อมจับร่างบางเข้ามาประชิดกับแผงอกกว้าง
"คุณธาม หนูเจ็บ~" กิ่งเหมยบอกคนตรงหน้าเสียงแผ่ว เพราะมือใหญ่บีบเข้าที่แขนเล็กของเธอแน่นจนรู้สึกเจ็บ
"เข้าบ้าน ไปคุยกันข้างใน" อีธานไม่ฟังแถมยังลากเธอเข้าบ้าน และตรงขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเองโดยไม่ลืมที่จะล็อกห้องเสร็จสรรพ
"คุณธามพาหนูเข้ามาที่นี้ทำไมค่ะ(?)" ถามอย่างไม่เข้าใจ
"เตรียมนํ้าให้หน่อย เหนื่อยอยากพัก" เท่าที่เขาดูเด็กสาวตรงหน้า น่าจะงอนหรืออะไรเขาสักอย่าง
"ค่ะ" กิ่งเหมยก็ไม่เซ่าซี้อะไรเขา ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องนํ้าเพื่อเตรียมนํ้าให้กับอีธาน
หลังจากเตรียมนํ้าเสร็จอีธานก็อนุญาติให้กิ่งเหมยกลับห้องของตัวเองที่อยู่ฝั่งตรงข้ามกับห้องนอนของเขาไป แต่อย่าคิดว่าเขาจะปล่อยเธอไปง่ายๆนะ เขายังไม่รู้เลยว่าเธอเป็นอะไร งอนหรือโกรธอะไรเขา เรื่องอะไร แต่ค่อยคุยแล้วกัน ตอนนี้เขาขอพักก่อน
..............................
กิ่งเหมยนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงนอนอย่างเอาเป็นเอาตายเพราะใกล้จะสอบแล้วเธอต้องอ่านหนังสือให้มาก เพื่อจะได้ทำข้อสอบได้
"อ๊ะ ปวดหัวจัง ส่งสัยจะคิดเยอะเกินไป" กิ่งเหมยปิดหนังสือที่อยู่ในมือแล้วเอาวางไว้ที่โต๊ะข้างๆหัวเตียงก่อนจะเดินลงจากเตียงเพื่อทานยาแก้ปวดหัว พอทานเสร็จก็กลับขึ้นมานอนที่เตียงดังเดิม
"แกร๊ก!!!" เสียงประตูห้องนอนถูกเปิดเข้ามาพร้อมร่างหนาของใครบางคน
"พรึ่บ!!!" ร่างสูงของคนมาใหม่ทิ้งตัวลงนอนลงข้างๆคนตัวเล็กพร้อมดึงร่างเล็กที่นอนหลับสนิทเข้ามากอดไว้แนบอก
"จุ๊บ" ~<3ริมฝีปากหนาจรดลงที่หน้าผากมนเบาๆ
"ฝันดีนะที่รักของคุณธาม" อีธานกดจูบลงที่แก้มนวลอีกครั้งก่อนจะนอนหลับตามหญิงสาวไป
- Writer
