CHAPTER TWELVE

2190 Words

  Winston’s pov     NAKATULOG siyang masama ang loob nang dahil kay Sue kung hindi pa kumalam ang tiyan niya hindi pa siya tumayo. Nagulat pa siya nang makita ang mukha ni Sue paglabas niya ng silid. Nakangiti ito sa kanya na tila walang nangyari. Napakunot ang kanyang noo.    "Bakit nandito ka pa?" tanong niya. Hindi niya ito pinansin. Tumuloy siya sa kusina at naghanap ng pagkain na pwedeng mainit. Sumunod sa kanya ang babae. Hindi niya alam kung bumabawi ba ito o kung ba ang plano nito ay hindi niya alam.   "Biyernes na bukas. Natatakot ako na baka hindi ka tumupad sa sinabi mo kay Tito Roy," sagot sa kanya ni Sue. Malambing ang tinig nito. Mukha nakalimutan na nito ang sinabi nito sa kanya.   Ngumiti siya ng mapakla.   "Sinungaling lang ako pero may isa akong salita,” pauy

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD