กระท่อมริมไร่อ้อย จากนั้นก็ขับรถพาแม่ยายชมไร่อ้อยจนทั่ว ก่อนจะพากันมานั่งพักที่เนินหญ้าใต้ต้นสะเดาร่มครึ้มอยู่ติดกับไร่อ้อยที่ทอดยาวไปถึงชายเขา
“อากาศดีจัง”
นวลพรรณยืนอยู่ท่ามกลางเนินหญ้าที่แลลงไปเห็นไร่อ้อยกว้างไกลสุดสายตา ใบอ้อยเรียวยาวพลิ้วไสวอยู่ในสายลมราวกำลังเริงระบำอยู่ภายใต้แสงแดดของยามบ่าย
แดเนียลเดินกลับมาที่รถ คว้าเสื่อที่เตรียมเอาไว้ด้านหลังรถกระบะเอามาปูรองให้แม่ยายนั่งทอดอารมณ์ชมทุ่ง
“ไวน์เย็นๆ สักขวดนะครับ”
แดเนียลหิ้วกระติกซึ่งมีเครื่องดื่มแช่เอาไว้ในน้ำแข็ง เปิดไวน์ยื่นให้นวลพรรณ ส่วนของตัวเองเป็นเบียร์กระป๋อง
“อยู่ที่นี่แม่นวลเหงาไหมครับ?”
แดเนียลเริ่มชวนคุย นวลพรรณหันมาสบตาเขา ก่อนตอบเบาๆ
“ก็มีบ้างจ้ะ”
“แม่นวลยังสวย... เคยคิดจะแต่งงานใหม่บ้างไหม”
แดเนียลกล่าว
“ผู้ชายที่ไหนจะมาสนใจแม่ม่าย”
นวพรรณกล่าวเสียงเรียบ
“มีสิ... อย่างน้อยก็ผมคนหนึ่งละ”
เอาละสิ...
