One Heart

Chapter 2

Arthur’s Pov: (6moths ago)

"Doc, how is my son?" tanong sa doctor na may hawak sa case ni Adam.

Nung araw na dumating kame dito inumpisahan na lahat ng treatment sakanya at sa twing nakikita kong nahihirapan ang anak ko double yung sakit nararamdaman ko pero sobrang thankfull ako dahil lumalaban din siya dalawang beses na siyang nag undergo ng operation akala ko mawawala na sakin ang anak ko but he is a fighter and until now lumalaban siya para mabuhay.

"He is better now Mr. Mendoza we will only observe the condition of his body because of his new heart,” nakangiting sagot ng doctor kaya nakahinga ako nang maluwag thank’s God for guiding and protecting my son thank you dahil hindi mo siya kinuha sakin hospital bahay ang naging routine ko dito sa san francisco unti unti na din nauubos ang savings ko pero worth it lahat ng yun dahil alam kong bumubuti ang lagay ng anak ko.

Habang naglalakad ako sa hallway nang ospital para tingnan ang anak ko sa icu napatigil ako sa paglakad dahil biglang nag ring ang phone ko its Jake ang kaibigan kong pinagkatiwalaan ko nang lahat ng meron ako sa pilipinas.

"Hello Arthur,” pare sorry pero wala parin akong balita kay Jane at sa panganay mo ang huling balita ko lang paglabas nila ng hospital umuwi na sila nang probinsya pero pare pinuntahan ko na yung probinsya kung san nakatira si Jane hindi ko parin sila nakita wala din naman makapagsabi kung san naba sila nakatira dahil matagal na daw hindi umuuwi dun si Jane.” paliwanag niya sa kabilang linya kaya napahinga ako nang malalim ano na bang nangyari sakanila simula nang umalis kame nang pilipinas isang beses lang kameng nagkausap ni Jane at hindi na naulit pa hindi ko alam kung ligtas ba sila o ano dahil hindi ko na matawagan yung contact number niyang nasa akin.

"Siya nga pala pare patay na pala yung biyanan mong hilaw,” balita niya kaya napailing ako hindi din kasi siya panatag sa ugali ng biyanan ko masyado kasing matapobre at mataas ang tingin sa sarili.

"Si grace pare kumusta?" tipid na tanong ko wala din kameng kumyunikasyon ni grace simula nang umalis ako nang pilipinas sigurado ako na brain wash na naman siya ng daddy niya.

"Ok naman pare last time nagkita kame sa mall pero hindi ko naman malapitan dahil tatlo ang body guards na nakapalibot sakanya,” sagot niya sa tanong ko kaya nailing ako.

Sana naman this time na wala nang didikta sa buhay niya matuto na siyang magdesisyon para sa sarili niya, masyado na siyang kontrolado ng daddy niya. Mabait naman si grace ang problema lang lagi siyang nakasunod sa gusto nang daddy niya wala siyang sariling desisyon para sa sarili niya.

"Pano pare i have to go na may mga aayusin pa akong papers,” s**t muntik ko nang makalimutan pare pacheck ng email mo may sinend akong papers dun pakipirmahan nalang para maprocess ko na,” saka niya inend yung call naglakad na rin naman ako para pumunta ng icu para makita ang anak ko.

"Konting panahon nalang anak makakalabas ka din dito at mamumuhay ka nang normal tulad ng ibang bata,” pag kausap ko sa sakanya habang hawak ang maliit na kamay at nakatitig sa kanyang mukha na mahimbing na natutulog. Pangako anak paglabas mo dito ibibigay ko ang magandang buhay sayo hindi ko hahayaang mahirapan at gagawin ko ang lahat maprotektahan ka lang.

Mabilis lumipas oras, araw at buwan sa wakas makakalabas na nang hospital ang anak ko and he is fully recovered from his heart diseased.

"Congratulations Mr. Mendoza,” after how many months your son is fully recovered he is a fighter Mr. Mendoza because in his young age he survived for all the operation and treatment. Nakangiting sabi ng doctor ni Adam habang sinusulat ang mga gamot at vitamins na kailangan pang inumin ng aking munting anghel sa wakas anak makakabalik na tayo ng Pilipinas makakasama mo ang kambal mo at ang mama mo pangako hahanapin natin sila pagbalik na pagbalik natin ng Pilipinas.

"Thank you Dra. Chan,” you are a best doctor thank you for saving my son.” nakangiting sagot ko sakanya saka inabot yung papel na tapos na niyang pirmahan excited akong maiuwi ang anak ko kaya mabilis kong inayos ang records niya para makalabas na kame ng ospital.

"Hello Arthur are you going home?" tanong sakin ni Fred na nasa kabilang linya nag aayos naman ako nang gamit ng anak ko para makauwi na kame but we need to stay here in san francisco for more months because of his check up.

"Yes Fred why?” I asked seriously saka kinuha yung pag na may lamang gamit ng anak ko.

"Nothing bro see you later,” he said then drop the call. After our conversation nakalabas na din kame ni Adam sa hospital and finally where going home.

"Such an angel Arthur he is so cute little one", tuwang tuwa na sabi ni Sandra Fred's wife habang buhat si baby Adam nandito na kasi kame sa bahay na inuupahan ko nagulat nalang ako na pagdating namin kanina nasa labas na sila at naghihintay sa amin.

We talk about random things and about the condition of my son nung may magdoorbell kaya nagtaka ako dahil wala naman akong inaasahang bisita.

"Hon". Tawag niya pagbukas ko nang pinto at mabilis yumakap sakin ng mahigpit its grace what is she doing here?"

"Wala na si dad hon iniwan na niya ako", umiiyak na sabi niya habang nakayakap sakin kaya hinaplos ko siya sa likod para kumalma.

"Arthur ikaw nalang ang meron ako, please let's start again i promise magiging mabuting ina ako sa anak mo wag ka lang mawala sakin.” Umiiyak paring sabi niya habang nakayakap sakin ng mahigpit i dont know kung magwowork pa ang relasyon namin bilang mag asawa pero walang masama kung susubukan naming magsimula ulit besides she's still my wife walang divorce sa pilipinas kaya kahit pa iwan ko siya nang ilang buwan o taon mananatiling mag asawa parin kame dahil kapirasong papel.

"Let's start again Arthur for your son bigyan natin siya nang isang buong pamilya,” alam kong anak ang kahit kelan hindi ko kayang ibigay sayo pero ngayong meron na i promise tatanggapin ko siya ng buo at ituturing na sariling akin,” seryosong sabi niya habang nakatingin sa mga mata ko at hawak ang magkabilang pisngi ko, in our 6years being married hindi kame nabiyayaan ng kahit isang anak dahil hindi niya kayang magbuntis.