มณีจันทร์ผลัดถิ่น (จบตอน) Drak Erotic

1113 Words

“อา อา อา....ซีด...คุณฉันอึดอัดตรงนั้น... “ ปลัก...ปลัก...ปลัก... ร่างสาวกระเพื่อมตามแรงกระแทกกระทั้นดุดันมาจากทางด้านหลัง ลำตัวอ่อนโก้งโค้งแอ่นหยัดก้นขึ้นรอรับแรงอารมณ์บ้าคลั่ง อารมณ์เสียดเสียวหวามลึกพุ่งแหลมร้าวลึกถึงลิ้นปี่ริมฝีปากอิ่มสีชมพูหวานห่อตัวเป็นรูปสระโอ “ซูด...อืม...อืม...อืม...” มณีจันทร์เอาแต่ส่งเสียงร้องครวญคราง ฮึมฮำดังขึ้นไม่ขาดระยะ สติที่ยังเหลือน้อยนิด มิอาจรับรู้เวลาที่ล่วงเลยผ่าน นาทีต่อนาทีทั้งหมดนั้น เธอจมจ่ออยู่กับความสุขล้ำจากคนด้านหลัง เขาตั้งหน้าปรนเปรอบำรุงบำเรอเธอจนจุกแน่นอก ไม่เคยคิดมาก่อนเลยเอากับชายแปลกหน้า มันจะสร้างความสุขให้เธอได้ถึงมากมายเพียงนี้... “อืม...อืม...อืม...คุณ...อา...แรงอีกหน่อยค่ะ” เรียวขาขาวยาวดั่งลำเทียนสั่นเทา ดีที่ชายหนุ่มให้เธอเกาะขอนไม้ ตอนนี้มันเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยน้ำเมือกเหนียวเหนอะหนะ ทว่าเจ้าตัวกลับไม่สนใจไยดีหยุดเช็ดทำความสะอาด คิดเสียว่ามันเสียเวลาเปล่า เพราะอีกประเดี๋ยวเขาก็ทะลวงดุ้นควานเคล้นเอาน้ำฉ่ำแฉะในกายเธอออกมาอีกจนได้... “ของเอ็งนี่มันดูดลำข้าดีชะมัด คงเคยโดนมาไม่กี่ครั้งสินะ รูเอ็งมันถึงได้ฟิตเข้ายากเข้าเย็นขนาดนี้” อามันต์พูดถึงครั้งแรก ตัวเขาเองดันบุ่มบ่ามเข้าหา พออารมณ์กระสันมันขึ้นถึงขีดจำกัด ไม่ทันได้ถามไถ่ได้ความ เขาก็จัดการจ้วงแทงลำดุ้นเท่าข้อมือ ทะลวงเข้าใส่กลีบสวรรค์ที่ยังคงปิดสนิทโดยไม่มีออมมือ หอยแสนหวาน ทั้งสด ทั้งสะอาด หวานลิ้นดีขนาดนี้คงไม่น่ารอดมาถึงเขา และก็เป็นเช่นนั้นจริงๆเสียด้วย เจ้าหล่อนผู้นี้เคยผ่านการเล่นน้ำกามมาก่อนหน้า หากถึงกระนั้นยังทำเอาหน้าเขาบิดเบี้ยว ปวดหนึบจนต้องร้องลั่น ลำอวบแข็งปั๋งของเขาเกือบหักครึ่ง กว่าจะดันเข้าจนสุดถึงปลายโคน ต้องล่อต้องหลอก ต้องงัดกลเม็ดเด็ดดวงมาใช้สารพัดวิธี... “อืม...อีกค่ะ...เข้ามาอีก” มณีจันทร์ร้องขอ ยามกลีบสาวดูดรัดลำเขื่องทั้งยาวใหญ่ ครูดสัมผัสไปกับผนังมดลูก ทั้งเผ็ดทั้งมัน กำลังผลุบโผล่แทงส่วนหัวเห็ดเข้าออกอย่างเอาเป็นเอาตาย ทรวงอกห้อยต่องแต่งตามแรงโน้มถ่วง ปลายยอดสะบัดผ่านม่านอากาศหนาวเยือก ส่วนหัวตั้งชูชันคล้ายนมแม่วัว อามันต์คว้าหมับไว้ข้างหนึ่ง จัดการบี้หัวนมด้วยนึกมันเขี้ยว สลับสับเปลี่ยนอีกข้าง ทั้งรีดทั้งขยำ พร้อมอัดกระเด้าบั้นท้ายทรงสอบเข้าใส่ร่างอรชรอ้อนแอ้นราวม้าหนุ่มกำลังตกมัน... “ซี้ด...ซี้ด...โอ้ว...โอ้ว...” เหงื่อไคลไหลอาบมัดกล้ามจนขึ้นมันวาวสวย มณีจันทร์ชอบลูกกล้ามแข็งปั๋งของเขา มันให้ความรู้สึกซ่านซ่า สยิวทรวงอย่างไรบอกไม่ถูก... “โอ้ว...เสียวเป็นบ้า...อ้า...อ้า...ดี...เหลือกิน” จนเมื่อใกล้เห็นแสงสว่างอันขาวโพลน เจ้าแห่งป่าอาถรรพ์ กระชากร่างอ่อนระทวยให้หงายหน้าเข้าหาตัวเอง ก่อนค่อยๆวางร่างนุ่มลงนอนราบกับพื้นหญ้าเขียวขจี ดันเรียวขาทั้งสองข้างเปิดออกกว้าง พร้อมสอดตัวตนใหญ่โตโดยไม่ให้ขาดจังหวะ “ซีด...เบาหน่อยสิคะ ฉันรู้สึกทั้งจุก ทั้งหน่วงเหลือเกินตอนนี้” หญิงสาววาดฝ่ามือยันหน้าท้องแกร่งให้ลดแรงกระแทกลงบ้าง ถึงนี่ไม่ใช่หนแรกที่เธอยอมปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เขาปลดปล่อยความสำราญ ยอมให้ความร่วมมือด้วยเป็นอย่างดี แต่เพราะขนาดรูปร่างที่ต่างกันเอามาก ทำให้บางทีเธอรู้สึกจุกจนหายใจไม่ออก... “อา...ข้าขอโทษ เอาเอ็งมันจนลืมตัวไปหน่อย” อามันต์ย่นหน้าเหยเกในขณะที่เขาพูด ส่วนหัวเห็ดที่ให้ความรู้สึกว่องไว ดันชนเข้ากับผนังนุ่มพอดี แถมมันยังรัดลำทั้งดุ้นจนเขาหายใจแทบไม่ออก ทำเอาร่างหนาสั่นสะท้าน เร่งปักบั้นท้ายเข้าหาระรัว ปรัก...ปรัก...ปรัก... เขาโน้มกายแนบชิด ฉกริมฝีปากร้อนกัดหัวนมเป่ง จงใจเสียดสีผิวหยาบกับผิวอ่อนละมุน สร้างกระแสไฟอ่อนปะทุกับผิวหนัง มณีจันทร์ดิ้นพล่านพร้อมแอ่นกายเข้าปรนเปรอ ริมฝีปากหยักหนาได้รูปเลื่อนขึ้นมาจูบกลีบปากบวมเจ่อแต่ให้ความรู้สึกเหมือนได้ดื่มน้ำทิพย์จากสวรรค์ สอดลิ้นควานหาน้ำหวานจนทั่วทั้งโพรงปาก...อย่างคนหิวกระหายมานานนับปี... ทั้งคู่กอดรัดฟัดเหวี่ยง โดยไม่มีใครคิดจะหยุดพัก เสียงหอบหายใจถี่กระสัน กลบเสียงลมพัดผ่าน แม้แต่เสียงสัตว์ป่าใหญ่น้อย ยังยอมสงบให้คนทั้งคู่ จนกระทั่งแสงจากดวงดาวเริ่มริบหรี่ ขอบฟ้ายามเดือนมืดเข้าแทรกหา ร่างทั้งสองยังคงโรมรันกันอย่างถึงพริกถึงขิง อามันต์ชักไม่แน่ใจ เป็นเพราะเขาถูกว่านรัญจวน หรือเป็นเพราะเขาติดใจเนื้อหนังสดใหม่ของสาวเจ้ากันแน่... ส่วนมณีจันทร์เอง ไม่ได้นึกเสียดายความสาวที่น้อยคนนักจะได้เข้าถึง เธอวางตัวดีมาตลอด เป็นหญิงสาวอยู่ในกรอบ แต่ก็มีบ้างบางครั้ง ยินยอมโอนอ่อนผ่อนให้อดีตชายคนรักได้เข้าถึงเนื้อถึงตัว อาจด้วยเธอเป็นคนหัวอ่อน ถูกลูกอ้อนลูกชนเข้าหน่อยจึงยินยอมให้แต่โดยดี เลิกรากันก็คือจบ เธอไม่ได้เก็บมานั่งเสียใจ แต่ก็มิเคยพลีกายให้ใครที่ไม่ใช่คนรักง่ายๆ ดั่งเช่นชายแปลกประหลาดผู้นี้... เธอไม่ต่างจากคนหลงป่า กำลังจะถูกสัตว์ร้ายจับไปกินเป็นอาหาร พอได้นายพรานใจบุญยื่นมือเข้าช่วย เธอจึงไม่คิดลังเลที่จะยอมตอบแทนบุญคุณนายพรานผู้นั้น... อามันต์แช่ลำไว้ในกายสาว โหย่งร่างหนาขึ้นเหนือร่างขาวลออ กระตุกกายพร้อมเกร็งสะโพก แล้วจึงปลดปล่อยน้ำรัก ฉีดพ่นจนหมดสูบ... “อา...ซีดดดดดด” “ข้ายังไม่อิ่ม” “แล้วจะรออะไรล่ะคะ...” มณีจันทร์เชื้อเชิญเสียงอ่อนหวาน ช้อนสายตาหวานลึกขึ้นมองใบหน้าหล่อเหลา มันกระทบกับแสงดวงจันทร์ ยิ่งทำให้เจ้าแห่งป่าหนุ่มทรงเสน่ห์น่าหลงใหลขึ้นอีกเป็นกอง พร้อมวางฝ่ามือโอบไว้บนสะโพกหนั่นแน่น จัดการลงน้ำหนัก กดฝ่ามือลงจนลำเอ็นที่แข็งรอ สอดลึกกลับเข้าช่อผกาอีกครั้ง คราวนี้เจ้าหล่อนเป็นฝ่ายกระทุ้งเอวเข้าหาเสียเอง ทำเอาอามันต์คำรามลั่นป่าด้วยความสุขสม... ********************************

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more