อามันต์เดินทอดน่องมาจนถึงกระท่อมกลางป่า เสียงสรรพสัตว์น้อยใหญ่ดังเซ็งแซ่โดยรอบทิศ ลมกระโชกแรงจนกิ่งไม้ไหวเอนตามแรงกระชาก เกิดการเสียดสีของเนื้อไม้ดังจนคล้ายเสียงกรีดร้องของหญิงสาว เขาแหงนใบหน้าคมคายที่ยังปรากฏเม็ดเหงื่อพราวขึ้นมองท้องฟ้า เมฆดำทมิฬกลุ่มใหญ่ลอยเคว้งคว้างอยู่เหนือยอดไม้สูงละลิ่ว ดวงตะวันกำลังถูกบดบังจนเกือบมิดทั้งดวง มันกำลังอับแสงลงเรื่อยๆ ทั้งที่เมื่อสักครู่แสงของมันยังเจิดจ้าร้อนแรงอยู่เลย...
พายุกำลังจะมาอีกแล้วสินะ...อามันต์พรูลมหายใจ ยกมือปาดเหงื่อบนใบหน้าทิ้ง ในมืออีกข้างเขาถือพวงผลไม้ผลระย้าเก็บมาได้จากในป่า ...
ก่อนแบนสายตาคมกล้ามองผ่านยอดเขาไปยังอีกทิศทางหนึ่ง สูงสุดตรงทิศนั้นมันเป็นที่ตั้งหมู่บ้าน ยาขอม หมู่บ้านขนาดเล็กที่มีจำนวนประชากรไม่ถึงหนึ่งร้อยคน ครั้งหนึ่งตอนสมัยเป็นวัยหนุ่มน้อย เขาเคยได้พักอาศัยอยู่ที่นั่น ก่อนจะระเห็จตัวเองออกมาอยู่ตามลำพังในป่าแห่งนี้...
“กลับมานี่นะ เจ้าผีเสื้อตัวน้อย...”
อามันต์หลับตาพริ้ม ยามนึกถึงน้ำเสียงหวานราวตาลเชื่อม มันดังแหวกว่ายมาในอากาศยามก่อนมีพายุเช่นนี้เสมอ เสียงหัวเราะคิกคักตอนเจ้าหล่อนวิ่งไล่จับผีเสื้อยังติดตา มันติดใจเขาทุกครั้งเมื่อแหงนมองท้องฟ้าเวิ้งว้างสีดำทะมึน พาทำเอาหัวใจดวงแกร่งแกว่งไกว นานเท่าใดแล้วหนอที่เขาไม่ได้เจอเอื้องคำ แม่สาวน้อยในวันวานของเขาเลย...
นานจนไม่รู้ว่าป่านนี้เจ้าหล่อนคงตกเป็นเมียใครไปแล้วก็อาจเป็นได้...
เจ้าป่าหนุ่มคลี่ยิ้มอ่อน นัยน์ตาสีดำวาววับ ยามนึกถึงใบหน้าสวยโดดเด่นจับจิตจับใจ
เอื้องคำในวัยสาวแรกแย้มช่างสวยราวดอกไม้แย้มบาน รูปร่างอรชรอ้อนแอ้นน่าทะนุถนอม ยิ่งยามเจ้าหล่อนเดินเยื้องย่างสะโพกบิดสะบัด เขาที่ตอนนั้นเป็นหนุ่มน้อยยังอดใจเก็บเอาไปนอนฝันหวานไมได้
แต่ถึงเจ้าหล่อนจะสวยงามปานนางฟ้าเพียงใด หากทว่านิสัยใจคอนั้นช่างตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง เอื้องคำมีนิสัยแสนดื้อดึงเอาแต่ใจ ทำเอาหลายคนต่างเอือมระอา สวยแต่ก็ร้ายกาจราวกับนางมารตัวน้อย อีกทั้งเย่อหยิ่งทะนงตนคิดว่าเป็นคนสวยเชิดหน้าชูตาของหมู่บ้าน เลยไม่เคยยอมก้มหัวมองใครที่มีฐานะต่ำต้อยกว่าตัวเอง...
ละอองฝนโปรยปรายลงมากระทบผิวแก้มของอามันต์ เขาหยุดคิดถึงนางในฝันพร้อมก้าวเท้าขึ้นบันไดเรือน กระท่อมหลังน้อยให้ความสุขสงบ และมันไม่เคยเปลี่ยวเหงา เมื่อเจ้าป่าหนุ่มดันบานประตูทำจากหญ้าคาเปิดกว้าง ภายในนั้นกลับมีร่างงดงามนอนเปลือยเปล่ารอท่าเขาอยู่...
ภาพเบื้องหน้าไม่ได้ทำให้อามันต์รู้สึกตกใจ มีแต่ทำให้เลือดลมภายในกายร้อนฉ่ามากขึ้นกว่าเดิม ไม่คิดฝันค่ำคืนนี้เขาต้องใช้พละกำลังอีกแล้ว...
“ท่านเจ้าแห่งป่ากลับมาแล้วหรือจ๊ะ. มาลามารอตั้งนานแล้ว กลัวว่าท่านจะไม่กลับเข้ากระท่อมแทบแย่..”
เจ้าหล่อนขยับเรือนกายอ้อนแอ้นมาทางเขา ตวัดเรียวขาเสลาออกกว้าง เผยอริมฝีปากอวบอิ่มขึ้นยั่วเย้า สายตาคมกล้ากดมองเพียงเรียวขาเสลาราวเทียนไข ตอนนี้มันกำลังแหวกกว้างพาทำให้เห็นเนินเนื้อนวลของกลีบชบา แบะอ้าซ่าออกจากกันจนแลเห็นเนื้อนุ่มสีชมพูรำไรน่าลงลิ้นเป็นบ้า...
“อา...”
เจ้าป่าหนุ่มกลืนน้ำลายลงคอ กดสายตามัวหม่นเต็มทีมองภาพเร้าใจไม่วางตา...
สองมือค่อยๆถอดชิ้นส่วนด้านล่าง ปลดอาวุธคู่กายวางไว้บนพื้นไม้ จนกระทั่งร่างสูงสง่าสุดแสนกำยำล่อนจ้อนไม่เหลือสิ่งใดติดกาย อามันต์สวมเพียงกางเกงทำจากหนังเสือโคร่ง เขาไม่ชอบสวมเสื้อ...ด้วยเพราะรำคาญ ดังนั้นกระตุกเพียงนิดเดียวชิ้นผ้าผืนน้อยก็หลุดออกจากกายทันที...
“เจ้ามาลาแสนงามของข้า...ช่างรู้ใจข้าเสียจริง” อามันต์ส่งเสียงพร่า ค่อยก้าวเขาหาร่างอรชร ด้วยสายตาหยาดเยิ้ม
“เพราะมาลาเป็นของท่าน ย่อมรู้ใจท่านเสมอ...” สาวสวยรำพันหา หว่านสายตาหวานเชิญชวน แอ่นนมโตทั้งสองเต้า นวดขยำจนหัวจะงอยตั้งชูชัน
“หัวนมมันคัดจังเลยจ้ะ ข้าอยากให้ท่านช่วย...” อามันต์มองเม็ดสีชมพูสด เลียริมฝีปาก น้ำลายชักสอ นมก็ใหญ่ หัวนมก็น่าดูดเสียจริง ขอดูดนมเพิ่มพลังสักหน่อยเถอะ แล้วค่อยหาหอยสดกินทีหลัง...
ข้างบนก็ยั่วน้ำลาย ข้างล่างก็ฉ่ำเยิ้มจนน่าลงลิ้น...
“ข้าจะช่วยเอ็งให้หายจากอาการเป็นปลิดทิ้งเชียว...”
เจ้าแห่งป่าอาถรรพ์ย่อกายหนาลงกับพื้นไม้ วาดฝ่ามือทั้งสองข้างกำข้อเท้าเล็ก โดยไม่บอกกล่าวล่วงหน้า เขาจัดการกระตุกข้อเท้าเล็กเข้าหาตัวเอง จนร่างบางถลันมาด้านหน้า หงายหลังลงพื้นตรึง...
“อะ...ซี้ด...ท่าน...มาลาเสียวเจ้าค่ะ”
มาลาไม่ได้หลุดเสียงร้องเพราะรู้สึกเจ็บปวด หรือแม้แต่ตระหนกตกใจแต่ประการใด เจ้าหล่อนหลุดเสียงร้องด้วยความกระสันเสียว ซ่านสยิวสุดหัวใจดวงน้อย หัวนมทั้งสองข้างกำลังถูกชายในดวงใจดื่มกินอย่างตะกละตะกลาม เจ้าแห่งป่าของหล่อนช่างใช้ปากเก่งเสียนี่กระไร
“จ๊วบ...จ๊วบ...จ๊วบ...อืม...อืม...”
การถูกจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัวสร้างความเร้าใจให้สาวเจ้าเป็นอย่างมาก มาลาแหงนใบหน้าขาวนวลขึ้นมองเพดาน หลับตาพริ้มรอรับความสุขสม เธอรู้ว่าอามันต์ช่ำชองเรื่องทำนองนี้มากแค่ไหน และเขาไม่เคยทำให้เธอผิดหวังสักครั้ง
เธอสอดมือสองข้างเข้าเรือนผมนุ่มสลวยของเขา กดศีรษะเขาไว้เต็มอารมณ์หวาม รับรู้ได้ถึงแก่นกลางลำโต...มันกำลังเต้นงึกงักอยู่แถวหน้าท้องน้อยของเธอ มือน้อยเลยคว้าหมับเข้าให้ ชักรูดจนมันขยายใหญ่มโหฬาร หัวเห็ดพ่นละอองน้ำเปียกชื้น ร่างหนาเกร็งกระตุกทุกครายามมือน้อยเคลื่อนไหว แสดงสีหน้าเหยเกเหลือใจ...
“อืม...อา...อา...อาห์! อยาเพิ่งซุกซนสิมาลาจ้า ข้ายังอยากจะกินเอ็งให้นานกว่านี้”
“แต่มาลาอยากได้ตอนนี้นี่คะท่านเจ้าแห่งป่า...”
สาวสวยวอนขอ บิดร่างด้วยความทรมาน เรือนกายขาวลออยกแอ่นขนัดเข้าหาร่างกำยำ เสียดสีผิวกายเร่งให้อีกฝ่ายกระทำการปลดปล่อยมนต์คลัง น้ำเชื่อมสีขาวขุ่นไหลเยิ้ม เปียกแฉะอยู่บริเวณหน้าท้องเป็นลอนสวย อามันต์รับรู้ถึงความพรักพร้อมนั้นเป็นอย่างดี เขาโหย่งกายขึ้นสูงประกบปิดปากหวานราวน้ำตาลเฉาะ บดขยี้เข้าหาด้วยความรัญจวน โดยไม่ยอมปล่อยให้มือทั้งสองข้างว่างเว้น ข้างหนึ่งเขาเลื่อนลงด้านล่าง ลูบไล้ขนหญ้าอ่อนแล้วหยุดใช้นิ้วขยี้ปุ่มกระสันจนกายสาวสั่นสะท้าน ส่วนอีกข้างลากไล้ไปบนผิวนุ่ม บีบเคล้นจนเกิดริ้วรอยแดงเป็นจ้ำ...
“โอ๊ย...อือ...ท่านตรงนั้นข้าเสียวจ้ะ...อย่าทำตรงนั้นนาน ข้าจะทนไม่ไหวเอา...”
“ก็ข้าจะทำให้เอ็งเสียวจนทนไม่ได้ไง...”
เขาพูดแล้วแทงนิ้วเรียวยาวเข้าสอดลึกลงในโพรงนุ่มนิ่ม มันดูดนิ้วของเขาเป็นการประท้วง มาลาหอปากทำเสียงซูดซาดราวกับกำลังกินของเผ็ดร้อน...
“ร่องเอ็งช่างร้ายกาจ มันดูดนิ้วข้าเกือบหัก...”
“ก็มันเสียวนี่จ๊ะ...แค่นิ้วของท่านก็ทำเอาข้าแทบขึ้นสวรรค์”
มาลายังมีแก่ใจตอบแม้ตอนนี้ร่องสวาทของเธอกำลังถูกกระทุ้งหนักด้วยปลายนิ้วที่เพิ่มจากหนึ่งเป็นสอง ลมหายใจสะท้านสะเทือน ความกระสันซ่านพุ่งทะยานจนร่างอรชรเกร็งขนัด
“อร๊าย...แรงอีก...ข้าอยากได้แรงกว่านี้” อีกฝ่ายไม่ปฏิเสธ เจ้าป่าหนุ่มงอฝ่ามือ จัดการงัดเข้างัดออกเพิ่มแรงกดเข้าร่องสวาทครั้งแล้วครั้งเล่า เขาจูบกลีบปากหวาน สอดปลายลิ้นเข้าโรมรัน มาลาถูกจู่โจมทั้งบนและล่าง สติของเธอเลยแทบไม่หลงเหลือ...
“อา..อะ...อะ...อร๊าย”
จนเมื่อสมองพร่าเลือนแตกกระจายออกเป็นพุสวยงาม มาลาถึงกับพรูลมหายใจอย่างอิ่มเอม...
“เอ็งนำข้าไปแล้วหนึ่งยกสินะ...”
อามันต์ยกนิ้วเปียกไปด้วยน้ำทิพย์ ยื่นใส่ปากอิ่มพร้อมกับผ่อนร่างงามให้นอนราบกับพื้น มาลาดูดเลียทำความสะอาดนิ้วด้วยสีหน้ามีความสุข ภาพตรงหน้ายิ่งกระตุ้นเร้าอารมณ์สยิวเตลิด
เจ้าแห่งป่าครางเสียงระโหยเขารีบยกหัวเข่าแล้วดันเรียวขาอ่อนออกกว้าง เตรียมพร้อมสำหรับการลงหลักปักฐาน ลูบฝ่ามือร้อนกอบกุมดุ้นร้ายของตัวเอง กายกำยำซึ่งอุดมด้วยมัดกล้ามคร่อมทับร่างสาว สอดหัวเห็ดที่ขยายตัวบนฝ่ามือหนากดลงสู่กึ่งกลางทางแยก กลีบผกาบวมช้ำค่อยๆเผยอตัว ดูดกลืนดุ้นเอ็นแสนขรุขระเข้าไปทีละน้อย จนมันลับหายเข้าไปทั้งดุ้นได้ในที่สุด...
“อา...ข้าเสียวหัว...ข้างในของเอ็งบีบรัดข้าเหลือเกิน”
ชายหนุ่มตัวสั่นงันงก กัดกรามกรอดเพราะรู้สึกเสียวลำเอ็นวาบ เขาต้องกดลำกายแช่นิ่งไว้ในร่องแคบทว่าให้ความรู้สึกสุขล้น มันบีบรัดเขาเหลือใจ สาวเจ้าแอ่นกายเข้าหา ซูดปากซีดซ๊าดเช่นกัน...
“มาลามีความสุข”
“ข้าก็มีความสุข”
จบประโยคนั้น ทั้งสองร่างก็ผวาเข้าหากัน อามันต์บีบเคล้นหน้าอกทรงโตจนเนื้อปลิ้นแหลกเหลว ไม่คิดกลัวเจ้าของนั้นจะเจ็บ เพราะเขารู้มาลานั้นชอบให้เขากระทำรุนแรง
อามันต์กระทุ้งดุ้นเอ็นเข้าห้ำหันในโพรงนุ่มนิ่ม เสียงดัง ตับ ตับ ตับ สาวเจ้าก็พรักพร้อม แอ่นสะโพกรองรับแรงกระเด้าอย่างไม่ให้น้อยหน้า นิ้วสวยจิกเกร็งแผ่นหลังกว้าง ยึดไว้เป็นหลักมั่นคง ก่อนเรือนกายอ้อนแอ้นจะถูกจับพลิกให้นอนตะแคงข้าง โดยดุ้นร้ายยังคงตามแทงกระหน่ำไม่หยุดหย่อน อามันต์ช้อนข้อพับไว้สูง ส่งลำเอ็นมันวาวด้วยน้ำแห่งราคะผลุบเข้าผลุบออกในโพรงสาวสด เน้นเป็นจังหวะหนักแน่นถึงใจ จนขอบแคมเปียกเหนอะหนะเหนียวไปด้วยน้ำแห่งกามปลิ้นถลอก...
“อะ...อะ...อะ...อะ...ซีด...”
เสียงแห่งความสุขดังอึกทึกเลื่อนลั่นไปทั้งกระท่อมหลังน้อย แข่งกับเสียงลมกระโชกด้านนอกด้วยเพราะมีพายุกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย ด้านในว่าเร่าร้อนด้วยแรงแห่งไฟราคะ ด้านนอกก็หาใช่ต่างกัน พายุวันนี้ดูน่ากลัวสยดสยองจนดูคล้ายปีศาจทมิฬ ก่อนจะมีร่างบอบบางล้มลงกับพื้นดินเปียกแฉะ อยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ นัยน์ตาพร่ามั่วเบิกโพลงยามเห็นเงาทะมึนเบื้องหน้า แล้วมันก็ค่อยๆปิดสนิทลงในที่สุด...
---------------------------------------------