ในเมื่อชอบหญิงสาว จะเรียกว่าเริ่มหลงใหลในเสน่หาของเธอก็ว่าได้ เมฆีจึงรีบฉกฉวยโอกาสมาเป็นของตนเอง หลอกหญิงสาวต่อว่า
“เราแต่งงานเมื่อสัปดาห์ที่ผ่านมาครับ”
หญิงสาวหลุบสายตามองมือตัวเอง ที่ว่างเปล่า ปราศจากแหวนแต่งงาน ยกนิ้วให้เมฆีดูแล้วเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจสักเท่าไร
“ฉันแต่งงานกับคุณ แต่ทำไมไม่มีแหวนแต่งงานล่ะคะ”
“เมื่อคืนคุณไม่สบายมาก อาเจียนเลอะเสื้อผ้า ตอนเช็คตัวให้คุณ ผมถอดแหวนแต่งงานของเราออกก่อนครับ เอาไว้อาการไม่สบายของคุณดีขึ้นเมื่อไร ผมจะสวมแหวนให้คุณเหมือนเดิมนะครับ” เมฆีปั้นน้ำเป็นตัว โกหกได้แนบเนียนที่สุด
“ฉันไม่สบายมากขนาดนั้นเลยหรือคะ ทำไมฉันจำอะไรไม่ได้เลยสักอย่าง จำไม่ได้แม้กระทั่งชื่อ และไม่รู้ว่าตัวเองคือใคร”
หยาดน้ำตาอุ่นหลั่งรินลงมาอีกครั้ง พร้อมๆ กับความหวาดกลัวที่จู่โจมเข้าสู่หัวใจ เกิดอะไรขึ้นกับเธอ ทำไมเธอจำอะไรไม่ได้
“ฉัน...กำลังฝันร้ายอยู่ใช่ไหมคะ...”
