อาการครั่นเนื้อครั่นตัวคล้ายมีไข้รุมเร้าจวบจนวันนี้รวมสามวันแล้ว รบกวนให้คุณพยาบาลช่วยวัดไข้ก็ปรากฏว่ามีไข้ต่ำๆ แต่ไม่มีอาการอื่นใดผิดปกติให้ต้องกังวล พลันนึกขึ้นได้ว่าคงพักผ่อนไม่พอเอง จึงฟ้องออกมาด้วยความเจ็บป่วยเช่นนี้
“หนูณิช”
เสียงเรียกแผ่วๆของนางสดศรีปลุกให้เจ้าตัวสะดุ้งขึ้นเล็กน้อย
“แม่ศรี อยากได้อะไรคะ”
นางสดศรีฟื้นสติดีแล้ว แต่หมอให้นอนดูอาการไปก่อน ท่านมองใบหน้าซูบซีดของเธอแล้วก็ว่า
“กลับไปนอนบ้านเถอะลูก ให้นังพวกนั้นมาเฝ้าแม่”
“ทำไมคะ ณิชอยากดูแลแม่ศรีนี่นา”
“หน้าหนูอย่างกับคนป่วย”
“ณิชไม่เป็นอะไรหรอกค่ะ”
ณิชารั้นจะอยู่เฝ้าแล้วก็สมความตั้งใจของตัวเอง แพทย์เจ้าของไข้ของนางสดศรีอนุญาตให้กลับบ้านได้ในอีกสองวันถัดมา เธออยู่ดูแลนางสดศรีต่ออีกวันจึงกลับไปที่บ้านของธีร์ เขาไม่ได้โทรศัพท์หาเธออีกตั้งแต่ที่ติดต่อมาว่าไปพัทยาและคงสนุกสนานกับหญิงสาวในภาพข่าวกอซซิปนั่น
บอกตัวเองว่
