ณิชารับรองลูกพี่ของปารมีด้วยความเต็มใจภายหลังจากที่หมอหนุ่มกลับไปแล้วหลังมื้อเย็นนั้นเองนางสดศรีก็ว่า “เขารู้ไหมว่าลูกแม่ท้อง”
“รู้สิคะ”
“อยากรับเลี้ยงลูกคนอื่นเขาหรือไง นี่ถ้าออกมาเป็นผู้หญิงอย่าหาเรื่องใส่ตัวนะหนูณิช ข่าวออกโครมๆพ่อเลี้ยงข่มขืนลูกสาวน่ะ”
ท่านเห็นแววตาของฝ่ายชายที่เพียรมองมาที่หญิงสาวอันเป็นดั่งดวงใจก็ให้หนักอกนัก
“แม่ศรี พูดอะไรแบบนั้นคะ พี่หมอไม่ได้...”
“ตาวาววับๆแบบนั้นคงหลอกแม่ได้หรอก”
“เถอะค่ะ หนูนับถือคุณหมอเหมือนพี่อีกคนเท่านั้นเอง ไม่ได้คิดอะไรด้วยเสียหน่อย” ในเมื่อเธอเคยบอกกับคุณหมอหนุ่มไปแล้วว่าไม่คิดมีใครใหม่ หรือจะหาชายใดมาเป็นพ่อให้ลูกก็ไม่นึกต้องการทั้งนั้น ดูท่าว่าอีกฝ่ายก็เข้าใจดี นางสดศรีคิดมากเกินไป ตามประสาแม่ที่นึกห่วงหวงลูกคนหนึ่ง ข้อนี้เธอเข้าใจท่านดี
“เราน่ะไม่คิด แต่เขาสิคิด” นางสดศรีว่าแล้วค้อนเข้าให้ ไม่วายถามต่ออีก
“แล้วเรื่องหย่าว่ายั
