พยัคฆ์ที่ใจร้อนรีบใส่ท่อนรักเข้าไปจนลืมไปว่าเธอตัวเล็กกว่าเขามากคงรับไม่ไหวแน่ เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องจากคนตรงหน้าจึงหยุดแช่แก่นกายเอาไว้เพียงเท่านั้นเพื่อให้เธอได้ปรับตัว เขาก้มมองร่องรักที่บัดนี้มันแดงแจ๋จนน่ากลัวเพราะคืนก่อนที่เขารังแกเธอก็หนักหนาเอาการแล้วยังมาวันนี้อีก
“ คนบ้า! ใส่มาแบบนี้ได้ยังไง เจ็บนะ ”
ร่างเล็กพูดพร้อมกับสะอื้นไห้ น้ำตาร่วงเผาะ มันไม่ใช่แค่เจ็บแต่มันจุกขนาดของเขากับเธอมันต่างกันมากเกินไปจนรู้สึกเหมือนมันกำลังจะฉีกขาดก็ไม่ปาน
“ เจ็บสิดี กูอยากเห็นมึงรู้สึกทรมาน มึงจะได้รู้ซะบ้างว่าความเจ็บปวดมันเป็นยังไง ”
คนตัวโตที่หยุดการกระทำทุกอย่างแต่ก็ยังปากดีไม่เลิก มือเจ้ากรรมก็ยกขึ้นมาปาดน้ำตาให้สาวเจ้าอย่างรวดเร็ว อัญชันไม่ทันได้สังเกตพฤติกรรมอ่อนโยนนี้หรอก ตอนนี้เธอล่องลอยเกินจะต้านทานได้แล้ว
“ หายใจไม่ออก ขยับที ”
อัญชันเอ่ยขออย่างลืมอาย โกรธเขานะที่ทำกับเธอแบบน
