พยัคฆ์ที่ตอนนี้อุ้มคนตัวเล็กตรงหน้าไว้แน่นและพร้อมกันนั้นก็บดจูบเธออย่างเร่าร้อนกลางลำธารยามพลบค่ำ อัญชันสมองเริ่มขาวโพลนจากแรงจูบและบรรยากาศที่แสนจะเป็นใจ คนพึ่งเคยทำอะไรแบบนี้เลยอ่อนไหวง่ายยินยอมโดยไม่รู้สึกตัว พยัคฆ์เดินมาเรื่อยๆจนถึงฝั่งในขณะที่ปากหยักก็ยังทำหน้าที่บดจูบไว้อย่างดี เขาวางเธอนั่งบนรากของต้นไม้ใหญ่พร้อมกับตัวเขาที่รีบถอดปราการที่กางกั้นเอาไว้จนหมด และถอนจูบออกมาอย่างอ้อยอิ่ง ซิกแพคแน่นๆของเขาทำเอาเธอกลืนน้ำลายอึกใหญ่ อะไรจะแน่นขนาดนั้น ไหนจะยังส่วนนั้นอีกแก้มเธอแดงปลั่งลามไปยันใบหูทำเอาพยัคฆ์ยิ้มพอใจ
“ ต้องการจริงๆหรือเปล่า คราวนี้กูจะไม่บังคับ ”
พยัคฆ์เอ่ยถามอีกครั้งด้วยต้องการความมั่นใจ และคำตอบที่ได้รับก็ทำเขาต้องยิ้มร้าย
“ อือ ”
อัญชันครางเบาๆในลำคอให้ได้ยินกันแค่สองคน ความเขินอายหมดสิ้นแล้วบัดนี้มันถูกแทนที่ด้วยความต้องการที่มากล้น พยัคฆ์ยิ้มมุมปากพอใจในสิ่งที่ได
