อลิสานั่งแกะเปลือกหอยมุกหลังขดหลังแข็งตั้งแต่บ่ายโมงจนตอนนี้เกือบจะ 4 ทุ่มเข้าไปแล้ว เธอยังไม่ได้พักเลยสักนาที เปลือกหอยก็บาดมือจนเธอไม่ได้รู้สึกเจ็บแล้วเพราะมันชาไปหมด เลือดเลอะถุงมือจนเธอร้องไห้แต่ไม่รู้กี่รอบแล้วทั้งเจ็บทั้งแสบแต่ก็หยุดไม่ได้ ถ้าทำไม่เสร็จไม่รู้คนใจร้ายคนนั้นจะทำอะไรกับเธออีก บวกกับความกลัวเพราะไม่เคยอยู่สถานที่แห่งนี้คนเดียว ตอนนี้ก็ดึกมากแล้วด้วยที่นี่มีแค่เธอนั่งทำงาน ไม่มีแม้แต่ชัยที่คอยเฝ้าเธอตลอดเวลาเหมือนเช่นเคย ตอนนี้ก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้ อัญชันมองซ้ายขวาหวังจะเจอใครสักคนที่เธอพอจะขอความช่วยเหลือได้ หิวน้ำเหลือเกิน ไอ้คนใจดำไม่แม้แต่จะทิ้งน้ำสักขวดไว้ให้เธอดื่ม
" ฮึก.....ฮึก...ให้มันได้แบบนี้สิ พี่อลินนะพี่อลินไปทำอะไรให้เขาขนาดนี้เนี่ยอย่าให้เจอนะ อัญจะบ่นชุดใหญ่ให้เลย "
อลิสาคาดโทษพี่สาวพร้อมกับร้องไห้ไปด้วยอย่างไม่อายใครเพราะในตอนนี้ตรงนี้มีแค่เธอคนเดียว
