พยัคฆ์โมโหเธอที่ดื้อเกินไปและก็เริ่มพาลโกรธสิ่งรอบข้างไปหมด สีหน้าของเขาตอนนี้ดูน่ากลัวมากกว่าตอนที่เขาดุเธอปกติเสียอีก เขาจ้องเธอสักพักแล้วก็ทำในสิ่งที่เธอไม่คาดคิด ร่างเล็กถึงกับร้องห้ามแทบไม่ทัน
" นาย!! จะทำอะไรปล่อยนะ "
อลิสาถึงกับตกใจกับสิ่งที่เขาทำ แล้วจะมาอุ้มเธอทำไมกัน เธอไม่ได้เจ็บขาสักหน่อย สมองกลับแล้วหรือไงเดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายใครจะตั้งรับได้ทัน
" ก็อุ้มไงมองไม่เห็นหรอ อยู่นิ่งๆถ้าไม่อยากตกลงไปแข้งขาหัก ถ้าตกลงไปคราวนี้ไม่รับประกันความปลอดภัยนะ "
พยัคฆ์ขู่เพราะพื้นมันลื่นถ้าเธอตกลงไปมีหวังเจ็บแน่ เธอจึงเลือกที่จะอยู่นิ่งๆตอนนี้ก็ได้บาดแผลมาเต็มร่างกายมากพอแล้ว ถ้าเพิ่มขึ้นมาอีกคืนนี้ก็นอนระบมไม่ต้องหลับต้องนอนมันแล้ว สกุ๊ปชีวิตอัญชันแท้ๆ
" หึ ว่าง่ายๆแบบนี้ตั้งแต่แรกก็จบ "
พยัคฆ์อุ้มเธอออกมาจากตรงนั้นกำลังพากลับกระท่อมหลังเก่าด้วยรอยยิ้มพอใจที่เผยให้เห็นเล็กน้อย แต่ก็เจอกับ
