พยัคฆ์จับคนตัวเล็กนอนคว่ำหน้าแล้วยกสะโพกเธอให้สูงขึ้นมากพอจะรับท่อนเนื้อลำใหญ่ของเขาแล้วกระแทกใส่สุดแรงจนได้ยินเสียงครางกระเส่าออกมาจากทางด้านหลัง
ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ! ตั่บ!
เสื้อกระแทกกระทั้นจากทางด้านหลังดังขึ้นไม่หยุดเมื่อพยัคฆ์ตั้งหน้าตั้งตายัดแท่งร้อนเข้าใส่โพรงสวาทหวานอย่างเอาเป็นเอาตาย ความวาบหวามที่ได้รับมันไม่สามารถทำให้เขาหยุดยั้งได้ และที่กล้าจะทำแรงๆแบบนี้เพราะรู้ว่าเธอเองก็มีรสนิยมแบบเดียวกับเขา เห็นหวานๆแบบนี้แต่เธอชอบความรุนแรงเรื่องแบบนี้นัก
“ เสือขา....อย่ากระแทกแรงขนาดนั้น มะ...ไม่ไหว ขาสั่นหมดแล้ว ”
เพราะคนตัวโตเอาแต่ใจนานกินไปทำให้อัญชันแทบไม่มีแรงคุกเข่า พยัคฆ์จับเธอนอนหงายอีกครั้งพร้อมกับยกขาเธอขึ้นพาดอกกว้าง อัญชันตัวเล็กขาสั้นเท้าเธอจึงอยู่แค่ระดับหน้าอกเท่านั้นตอนนี้เท้าเธอทับหน้าเสือร้ายที่คำรามอยู่บนอกเขาแล้ว(รอยสัก) พยัคฆ์ก้มลงจูบเท้าเธอ
