“ คำพูดทุกคำที่พี่บอกคือสิ่งที่ออกมาจากใจพี่จริงๆ พี่ชอบเจนจริงๆ ชอบมากจนรู้สึกปวดร้าวในใจไปหมด แล้วเจนจะให้พี่ทำยังไง เจนถึงจะยอมยกโทษให้ ” กายพูดออกมาเสียงดัง แววตาที่มองเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดเสียใจไม่ต่างจากน้ำเสียงที่เขาพูดออกมา
เธอมองจ้องหน้าเขานิ่ง หัวใจดวงน้อยสั่นไหวไปกับคำพูดของเขา เธอไม่ใช่คนขี้แยหรือมานั่งร้องไห้ได้ตลอดเวลาหรอกแต่ในสถานการณ์แบบนี้ หัวใจดวงน้อยรู้สึกจะอ่อนยวบลงราวกับเทียนที่ถูกเปลวไฟลนเลย มันเริ่มละลายไปคำพูดของเขา น้ำใสๆที่เริ่มไหลเอ่อคลอดวงตาทั้งสองข้างทำให้เธอต้องพยายามกลั้นไม่ให้มันไหลออกมาโดยพยายามจะมองขึ้นไปด้านบนโดยหวังว่าจะทำให้มันไหลย้อนกลับเข้าไปได้บ้าง
“ เราร้องไห้เหรอ? ” กายเอ่ยถามออกมาเสียงเบาเมื่อสังเกตเห็นนัยน์ตาแดงๆที่พยายามหลบสายตาเขา
“ ปะเปล่า เจนไม่ได้ร้องซะหน่อย ”
“ ไหน? หันหน้ามาให้ดูหน่อยสิ ” กายพูดออกมาพร้อมกับฝ่ามือของเขาที่สัมผัสบนพว
