ชายหนุ่มเดินมายืนนิ่งอยู่หน้าห้องขณะที่เอื้อมมือหมุนลูกบิดประตูห้องให้เปิดออก สายตามองดูร่างบางในชุดนักเรียนที่ยังนอนหลับสนิทอยู่บนเตียง เขาพยายามเดินเบาๆไม่ให้เกิดเสียงดังเพราะกลัวจะทำให้คนตัวเล็กที่นอนอยู่สะดุ้งตื่น สายตามองดูใบหน้าที่หลับสนิทและผิวบริเวณรอบเปลือกตาที่บวมแดง ดูก็รู้ว่าเธอคงร้องไห้มาอย่างหนัก
ตอนแรกเขาก็แค่อยากเห็นหน้าเธอแค่นั้น แต่ฝ่ามือที่ขยับออกไปเองค่อยๆ สัมผัสลูบไล้ใบหน้าของสาวน้อยตรงหน้าอย่างแผ่วเบา สายตาอ่อนโยนแต่แฝงไปด้วยอารมณ์เสียใจนั้นมองดูเธออยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะลุกขึ้นยืนและหันตัวเดินกลับออกไปจากห้องนอนของเธอ
เจนลืมตาขึ้นมองดูหลังจากที่ได้ยินเสียงประตูห้องปิดลง เธอถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อยอ่อน สภาพจิตใจตอนนี้ไม่พร้อมจะพูดคุยหรือรับฟังอะไรจากเขาทั้งนั้น เธอลุกออกจากเตียงและเดินมายืนตรงข้างหน้าต่างห้อง สายตามองดูชายหนุ่มที่กำลังเดินไปที่รถยนต์ที่จอดอยู่หน
