บทที่ 18 ความฉิบหายมีอยู่จริง

1782 Words

พลั่ก!! ตุบ! “โอ๊ยใจเย็นๆ ยัยแสบ” “นายกำลังสร้างเรื่องให้ฉัน!!” ทันทีที่เพทายปล่อยร่างบางให้เป็นอิสระเธอก็หันมาฟาดฝ่ามือใส่หลังเขาเต็มแรงจนเขาสะดุ้งหลบไม่ทันก็โดนฟาดไปอีกครั้งแล้ว “อ่า ซี๊ดด..มือหนักจังวะ” “แค่นี้ยังน้อยไปคอยดูนะถ้าผู้หญิงของนายมาหาเรื่องกัน….ฉันจะกลับมาคิดบัญชีกับนายคนแรก!” เมษาคาดโทษไว้ก่อนจะเดินหนีไปเธอไม่อยากคุยกับเขานานแต่เพทายกลับวิ่งมาขวางทางเธอไว้ บริเวณนี้เป็นชั้นสองโซนวีไอพีแต่กลับเป็นมุมอับไม่ค่อยมีคนผ่านไปผ่านมาเหมือนเป็นโซนที่พวกพนักงานใช้มากกว่า “อะไรอีก หลีกไป!” “ฉันมีเรื่องจะถาม” น้ำเสียงแหบเข้มขึ้นก่อนร่างสูงจะเดินเข้ามาใกล้เธอมากขึ้นเมษาถอยจนหลังชิดผนังใบหน้าสวยเชิดรั้นขึ้นเมื่ออีกฝ่ายทำท่าทีคุกคามและขยับเข้ามาใกล้ “เธอคุยกับไอ้นักรบหรอ” เพทายโน้มใบหน้าลงมาจนแทยชิดมือหนายกขึ้นมากักขังเธอไม่ยอมให้หนีออกจากวงแขนของเขาได้ “....” “เธอชอบมันรึไง ไ

Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD