Zaman yolcusu 2

2

Yıldız saçlarını tarayan annesine aynadan gülümseyerek " Bence yeter anne " dedi. Zeynep ise bir bebek kadar güzel olan kızını onaylayarak elindeki tarağı bıraktı. Uzun saçlarını tek bir tarafta toplayarak aynadan göz göze geldiği kızına tek kaşını kaldırarak baktı .

" O zaman anlat bakalım "

Yıldız annesinin onu çok iyi tanımasından dolayı oflayarak göz temasını bozarak önüne döndü ve bu sefer yüz yüze geldi.

" Neyi annecim ?"

" Öncelikle bu gün hastanede ne işin vardı onu anlat"

Yıldız gözlerini pörtleterek " Sen nerden biliyorsun ya " dediğinde Zeynep gözlerini devirerek arkasını döndü.

" Babam mı söyledi ?"

Zeynep başını sallayarak kızını onayladıktan sonra odadaki yatağa oturup sırtını yasladı.

" O nerden biliyor ?"

" Babanı tanımıyormuş gibi konuşma. Her yerde gözü kulağı var onun "

Yıldız annesine hak vererek yatağa onun yanına geldi ve başını dizine koyarak gözlerini kapadı.

" Bu gün bir şey yememiştim. Biraz başım döndü. Aslında gitmeyecektim bile ama Patronum gönderdi. "

" İyi yapmış. Kendine dikkat etmelisiniz. "

Yıldız kapalı gözlerini açıp aşağıdan annesine baktı. Kaç yaşına gelmişti ama daha önce bir kere bile annesinin hastaneye gittiğini görmemişti.

" Hastaneleri neden sevmiyorsun anne ?"

Zeynep kaşlarını çatarak yukarıdan kızına baktı.

" Bu da nereden çıktı ?"

" Sürekli hastalanırsın ama hiç hastaneye gitmezsin "

" Çünkü gidemem "

Bu sefer yıldız kaşlarını çattı ve annesinin dizinden kalkarak onunla yüz yüze geldi.

" Ne demek gidemem ?"

Zeynep başını iki yana sallayarak anlatıp anlatmamakta şüpheye düştü. Sonuçta kızı tehlikede değildi. Ondaki yetenek kızında yoktu. Kendisi gibi bir zaman yolcusu değildi. Çocuk sahibi oldukları ilk günden beri kocası Eymende kendiside kızlarının birden koybolacağı ve zamanda yolculuk yapacağı korkusu ile sürekli gözlerimi üzerinde tutmuşlardı. Özellikle yedi yaşına bastığında apayrı bir ilgi ile başında her daim bulunmuşlardı. Ama ne yedi yaşında ne de ondan sonra yıldız yolculuk yapmamış ve Zeynep sonunda onun sadece taşıyıcı olduğunu anlamıştı. Yıldız genlerinde bu özelliği taşıyan ama yolculuk yapayan biriydi. Belki torunu onun gibi olabilirdi.

" Çünkü kanımın başkasının eline geçmesine izin veremem "

Yıldız annesine anlamayarak bakınca kadın alnını ovaladı ve sözcüklerini dikkatli seçmeye çalıştı. Kendisi ve ailesi başından beri hastanelere gitmemeye çok dikkat ediyordu. Onların kanı çok değerliydi. Başkasının üzerinde büyük sorunlara yol açabiliyordu. Sadece yüzeysel dokunmalarda sıkıntı yoktu ama mesela asla başkasına kan vermezlerdi.

" Eğer kanım bir başkasının kanına karışırsa o kişide değişikliklerle yol açar. "

" Anlamıyorum . Nasıl değişiklik "

" Aslında bende bilmiyorum. Sadece babamın söylesiklerini biliyorum. Beni kesinlikle bu konuda uyarmıştı. "

Yıldız yutkunarak gözlerini kırpıştırdı. Bu gün hastanede kan vermişti.

" Anne ben -"

Zeynep hemen başını iki yana salladı.

" Sen bu konudan muafsın canım. Sen yolcu değilsin ve tehlikede de değilsin. Ama aklında bulunsun. Eğer çocuğun bir yolcu olursa onu mutlaka uyarmalısın. "

Yıldız başını sallayarak tekrar annesinin dizine yattı. Aslında söylemese bile annesi gibi bir yolcu olmayı çok istemişti. Sürekli ortadan koybalan ve çeşitli zaman dilimlerinde yolculuk yapan annesine her zaman imrenirdi. Ama kendisinin onun gibi olmadığı da açıktı. Sanırım bu babasına çok benzediği içindi. Babasının genleri onda daha baskındı.

" Peki dedemin yolculukları ne zaman durdu ? Yoksa ölene kadar yolculuk yapıyor musunuz ?"

Zeynep başını iki yaba sallayarak kızının koyu kahve saçlarını elleri ile okşamaya devam etti.

" Benim yolculuğum başladığında onunkiler bitti. "

" Yani eğer bende sizin gibi olsaydım -"

Yıldız birden kafasının yumaşak yatağa düşmesi ile hemen doğruldu. Annesinin yerinde kocaman bir boşluk vardı. Oflayarak kendini yatağa geri bıraktı ve cümlesini tamamladı.

" Senin yolculukların bitecekti. "

Annesinin koybolduğu yere geri döneceğini bilen Yıldız yatakta biraz boşluk bırakarak yastığı kafasına aldı. Annesi geri geldiğinde tepesinde dursun istemezdi.

" Bu sefer çabuk gelse bari. "

Oflayarak kafasını yastığın altına soktuğunda gözlerini sıkıca kapattı. Biliyordu ki babası birazdan annesini çağırmaya gelecek ve yolculuk yaptığını duyunca karısı geri dönene kadar başında bekleyecekti.

&&

" Çok mu abartı olmuş ?"

" Hayır "

" Kıyafetim çok aşırı kaçmamış değil mi ?"

Yıldız yine " Hayır " derken kuzeni Aysima ile birlikte asansöre bindi. Kuzenine patronu Uğur beyin bir işi olduğunu ve onu da çağırmasını söylediğini anlattığından beri , kız heyecandan ve gerginlikten patlatacak gibiydi. Sürekli Yıldıza bir şeyler soruyor , cevap bekliyor ya çok konuşuyor ya çok susuyordu. Evden çıkıp şirkete gelene kadar değişen ruh hali ile resmen Yıldızı yormuştu.

" Müdürüm kızmasın ? Haber verseydim "

" Uğur Bey halleder "

" Peki . Rujum taşmış mı baksana "

Yıldız gözlerini devirerek kuzeninin ruj olmayan sade dudağına baktı. Acaba bu gün makyaj yapmadığının farkında mıydı ?

" Sakin ol artık. Çok belli ediyorsun "

Aysima başını aşağı yukarı sallayarak derin nefesler aldığında asansör durdu ve kapılar iki yana açıldı. Boş koridorda ilerleyerek durdular. Buse hanım bu gün yoktu. Hatta bir kaç gün yoktu. Karşı masasında oturan ve Buse hanımın ona da işkence yağtığı Ceren bile yoktu. Yıldız " Sen bekle ben haber vereyim " diyerek Uğur Beyin yanına giderken Aysima elleri ile kendine yelpaze yapmaya çalıştı. Bu gün bu bina çok mu sıcaktı.

" Gel "

Uğur Beyin sesini duyan Yıldız kapıyı aralayarak içeri girdi. Onu gören Uğur Bey ise hemen " Kimse yok değil mi ? Cerene de izin verdim " diye lafa girdi.

" Hayır Uğur Bey . Sadece ben ve Kuzenim "

" Odaya geçin geliyorum. Anahtar yanında mı ?"

" Evet "

" Tamam "

Yıldız odadan çıkıp mühürlü odanın önüne geldiğinde kuzeni de onu takip etti. Anahtar takılıp kapı açıldığında ise odanın tozlu kokusu burunlarına geldi. İkisi de odaya girip kapıyı arkalarından kapattıktan sonra Yıldız hemen gidip pancereyi araladı. Burası uzun zamandır kapalı olmalıydı. Temiz havanın içeri hücum etmesi ile gözlerini kapatan yıldız kısa bir an yine ayaklarının altındaki zeminin kaydığını hissetti. Hızla gözleri açıp bu baş dönmesinin geçmesini beklerken kaşlarımı çattı. Çünkü bu baş dönmesi geçmiyor aksine daha çok artıyor ve midesini bulandırıyordu.

" Yıldız ? İyi misin ?"

Aysimanın endişeli sesine karşı başını iki yana salladığında Aysima kuzenine destek almak için yanına adımladığında Yıldız da ona tutunmak için elini uzattı ancak havaya kalkan eli ile birden gözleri kapandı ve içinim çekildiğini hissetti.

Aysimanın onun tutmaya çalışan elleri bir saniye önce karşısında olan ama bir saniye sonra ortadan kaybolan kuzeni ile boşluğu yakaladığında kız şokla elleri havada kaldı. Önce neler olduğunu idrak edemeyen Aysima şoktan çıkmaya başladığında hızla elini ağzına kapattı. Yıldız gitmişti. Birden ortadan kaybolmuştu. Tıpkı yengesi gibi.

&&&

2013 ( 5 yıl öncesi )

Yıldız had safhaya çıkan mide bulantısı ile gözleri sımsıkı kapalı bir vaziyette yere düştüğünde kulağına gelen sandalyenin sürtünme sesi ile arkasından işittiği " Hassiktir " sözüne karşı elini ağzına kapattı. Kusacaktı. Kendini tutamıyordu. Birden elini ağzından çekti ve içinde ne varsa olduğu yere boşaltmaya başladı. Yerde diz çökmüş vaziyette boğazını yırtarak çıkan sıvının kokusunu duymamaya çalışarak gözlerini araladı. Gördüğü şeyle tekrar midesi bulanınca hızla kendini geriye attı ve yerde geri geri süründü. İçindekini çıkarmış olmanın verdiği rahatlıkla kendine gelmeye başladığında başımı kaldırmayı akıl edebildi ve hızla gözleri etrafı taradı. Yine aynı odadaydı. Ama her yer tertemiz duvarlardaki boyalar yeni ve eşyalarda gram toz yoktu. Yıldız başını yavaşça sağa doğru çevirdiğinde yine aynı koltuğu tabiki temiz halini ve aynı masayı gördü. Her şey tamamdı. Tabi birde o masanın arkasında ayağa kalkmış , sırtı duvara yapışmış ve gözleri korku ile açılmış adamı görene kadar.

Adam şokla birden bire odanın ortasında beliren kadına bakarken korkudan kendini duvarda bulmuştu. Konuşmak istiyor ama konuşamıyordu. Ne olduğunu anlamadan birden ortaya çıkan kız birde odasının ortasına kusmaya başlamıştı. Kusma işi de bitince kendini geriye atıp odayı inceleyen kızın gözleri kendisini bulduğunda ise sonunda göz göze gelmişlerdi. Kız in miydi cin miydi adam bilmiyordu ama çok güzeldi. Düşünceleri ile hızla kafasını iki yana salladığında sonunda kızda kendine gelmiş gibi ayağa kalktı ve elini başına koydu.

" Nasıl ya ?"

Kız kendi kendine konuşarak etrafına bakmaya devam ederken adam kaşlarını çatarak duvardan ayrıldı. Biraz cesaretlenmesi gerekiyordu.

" Kimsin sen ?"

Yıldız sesi duyar duymaz tekrar adama döndüğünde adamın koyu gözlerine bir kaç saniye baktı. Gerçekten etkileyiciydiler.

" Ben . Yıldız "

" Yıldız ? "

" Evet , ben -"

" Nasıl yaptın ? "

" Ne ?"

" Birden bire ortaya çıktın . Bu nasıl bir şey ? Ben büyüye falan inanmam tamam mı ? Ama sen nasıl yani -"

Adam sonlara doğru kekelerken Yıldız sanki her şeyi yeni kavrıyormuş gibi önce gözleri kısıldı. Sonra da kocaman açılıp elleri ağzını buldu. Şaşkın bir kısa çığlık atıp " Yaptım. Yaptım sonunda yaptım " diye olduğu yerde hoplamaya başladı .

Adam anlamayarak masanın arkasından yavaşça çıktı. Kadın zararsız gibi görünüyordu ama yine de temkinli olmalıydı.

" Ne yaptın ?"

Yıldız şaşkın adama dönerek kollarını iki yana açtı.

" Yolculuk yaptım. Zamanda yolculuk yaptım "

Adam kadının ağzından çıkanları idrak etmeye çalışırken hızla yanına adımlayıp boynuna dolanan kollarla kasları gerildi. Onu saran kız ise hâlâ olduğu yerde zıplıyor ve onunda hareket etmesine neden oluyordu. Kulağındaki sesi ise sürekli aynı şeyi söylüyordu.

" Yaptım. Zamanda yolculuk yaptım "

&&&

2018 Günümüz

Aysima bir eli ağzında tırmağını yerken bir eli de telefondaydı. Yengesini arayıp aramama arasında gidip geliyordu. Yıldıza ne olduğunu biliyordu. Zamanda yolculuk yapmıştı ve geri gelecekti. Bunu sürekli beraber oldukları yengesi sayesinde biliyordu. Onun durduk yerde ortadan kaybolmaları yüzünden bütün aile bu sırrı öğrenmek zorunda kalmıştı. Ama Yıldızın doğduğundan beri böyle bir yeteneği olmamıştı. Aysima endişe ile tekrar telefona baktığında parmağını yengesinin isminin üstüne getirdi. Derin bir nefes alıp arama tuşuna basacağı sırada açılan kapı ile gözleri açılarak olduğu yerde kaldı. Arkasında duyduğu boğaz temizleme sesi ile kimin geldiğini çoktan anlamıştı. Uğurdu. Uğur Beydi. Yavaşça yutkunarak arkasını döndüğünde kapalı kapının önünde kendisine bakan adamı gördü.

Uğur kapıdan girdiğinde kendisine arkası dönük olan kadını görünce gözleri hemen Yıldızı aradı. Bulamayınca da varlığını belli etmek için hafife boğazını temizledi. Yavaş bir şekilde ona dönen kadına merakla bakarken derin bir nefes aldı. Karşısındaki kadın gerçekten çok güzeldi. İnsanın nefesini kesecek cinsten bir güzelliği vardı. Uğur ağzı açık kalarak ona baktığını fark edince hemen kendini toparladı. Bu kadın Yıldızın bahsettiği kuzeni olmalıydı. Bu sefer sesini bulmak için kısaca boğazını temizledi.

" Yıldız . Nerede ?"

Karşısındaki kadının yutkunarak dudağını ısırması ile kaşlarını çattı. Ters giden bir şeyler vardı .

&&

2013 (5 yıl öncesi )

Adam hâlâ boynunda zıplayan kadına hiç bir hamlede bulunmadan durdu. Burda ne döndüğünü hâlâ anlamamıştı.

Yıldız ise sevincinden ne yaptığının pek farkında değil gibiydi. Aklı başına yavaş yavaş gelirken burnuna dolan erkeksi koku ile birden durdu. Acilen bir durum değerlendirmesi yapması gerekiyordu. Öncelikle sonunda zamanda yolculuk yapmıştı. Muhtemelende geçmişe gelmişti. Bir kaç dakika önce çalıştığı şirketin mühürlü odasındayken şimdi yine aynı odada ama farklı bir zamanda olmalıydı. Kesinlikle öyle olmalıydı. Derin bir nefes daha aldı. Ciğerine dolan erkeksi kokuyla gözlerini kapatıp açtı. Geçmişe gelmişti ve şu anda adamın birinin boynuna sımsıkı sarılmış durumdaydı. Kolları hızla çözüldüğünde iki üç adım geri gitti . Koyu gözleri onu delip geçen adam merakla Yıldıza bakıyordu. İkisi konuşmadan bir süre birbirine baktıktan sonra adam uzun bir nefes verdi. İlk zamanki korkusu gitmişti. Şimdi ise karşısındaki güzel kadının gizemini çözmeye çalışıyordu.

" Gerçekten sen kimsin ve burda neler oluyor ?"

Yıldız boynunu kaşıyarak adama baktı. Şimdi ne söylemesi gerekiyordu. Adam onun gelişini görmüştü. Yalan söylese adam inanmazdı. Doğruyu söylese adam yine inanmazdı. Offlayarak gözlerini odanın içinde gezdirirken masanın üzerindeki isme takıldı. Şaşkınlıkla adama bakıp tekrar isme baktı. Karşısındaki adam ise onun neye bu kadar şaşırdığını anlamak için arkasına baksa da enteresan bir şey göremeyip tekrar kıza döndü.

" Ne ? Ne oldu ?"

" Siz - yani siz -"

" Ne olmuş bana ?"

" Ayaz Beysiniz "

Yıldızın ağzından dökülen isim ile tekrar ayağının altındaki zemin kaydı ve bu sefer ilkine göre daha hızlı bir şekilde içinin çekildiğini hissetti. Karşısındaki adam ise kadının ismini söyleyip gözlerini kapatması ile ne olduğunu anlamaya çalışırken tam ona doğru bir adım atmıştı ki kız geldiği gibi birden ortadan yok oldu. Ayaz gözleri sonuna kadar açılarak korku ile gerilediğinde duraklarından yine aynı şeyler döküldü.

" Hassiktir "

&&&

2018 Günümüz

Aysima ne diyeceğini bilemeyerek adama bakakalınca Uğur kaşlarını çattı.

" Yıldız nerede dedim ?"

" O ee şeye gitti ."

" Neye gitti ?"

" Tuvalete gitti. Tuvalete evet. Özel gününde de "

Son söylediği ile dilini ısıran Aysima hayalinde kendi kafasına bir fiske attı. Yıldızın özel gününden adama neydi .

Uğur ise duydukları ile önce şaşkınca sonra da ne diyeceğini bilemeyerek ona baktı.

" Yaa. Şey tamam o zaman "

Aysima gözlerini kırpıştırarak Uğura bakarken karşısındaki adam kaşlarını çattı. Kadının güzelliği kendisini etkilemişti ve hâlâ hiç bir işe başlayamamışlardı.

" Pekala. İsmin ne ?"

" Haa ?"

" İsmin ? Annen babanın sana verdikleri bir ad ?"

Uğur karşısında aval aval duran kadına gülümseyerek baktı bu sefer. Bu kadında ondan etkilenmiş gibiydi .

" Aysima "

" Bende Uğur "

" Biliyorum "

Aysima yüzünü buruşturup arkasındaki sandalyeye otururken ne yapacağını düşünmeye başladı. Bu adamı bir an önce bu odadan göndermesi gerekiyordu. Yıldızın ne zaman geleceğini bilmiyordu. Ayrıca adamın varlığı kendisi için hiç de iyi olmuyordu. Onu gördüğünden beri hızlı hızlı çarpan kalbi ve sürekli adamın yüzünü inceleyen gözleri yüzünden doğru düzgünde düşünemiyordu. Kara kara düşüncelere dalmışken karşısındaki adamın ceplerine yoklayışını gördü.

" Sanırım telefonumu unuttum. Alıp geliyorum. "

Uğurun odadan çıkması ile derin bir nefes alan Aysima şimdi de Yıldızın bir an önce gelmesi için dua etmeye başladı. Gözlerini kapatıp ellerini birleştirdiğinde " Aysima ?" diyen sesi duyunca hızla gözlerini açtı. Oturduğu yerden kalkıp midesini tutan Yıldızın yanına geldiğinde ne yapacağını şaşırmış gibi kızın vücudunu incelemeye başladı. Ne yaptığını kendi de bilmiyordu. Yarası mı vardı bir tarafını orada mı bırakmıştı. Kafasını iki yana sallayıp gözlerini kuzenine çevirdi.

" İyi misin ? "

Yıldız hızlı hızlı başını salladı. İyi miydi ? İyiydi . Hatta harikaydı.

" Kimi gördüğüme inanamayacaksın "

&&&