NOT GOOD :: CHAPTER 1 [30%]
1636 Words
Not Good
1
ร่างสูงโปร่งของชายหนุ่มที่มีสีหน้านิ่งเฉย ทรงผมซอยละต้นคอสีดำ แต่งตัวด้วยเสื้อยืดสีดำกับกางเกงขาเดฟ ตามสไตล์ที่ตัวเองชอบ เดินลากกระเป๋าออกมาจากสนามบิน หลังจากที่เขาและครอบครัวได้ไปพักผ่อนด้วย แต่ทว่า ใบหน้าหล่อนิ่งกลับไม่สนใจกับการพักผ่อนในครั้งนี้ และนั่นเลยทำให้เขาต้องกลับจากเที่ยวก่อนกำหนด ที่สำคัญเขาต้องมาตามง้อแฟนสาวของตัวเองที่เพิ่งจะทะเลาะกันด้วยเรื่องไม่เป็นเรื่อง ไค ชายหนุ่มที่มีหน้าตาหล่อเหลา บวกกับท่าทางของเขาที่แสนจะเย็นชาแล้ว ทำให้เขาดูดีและเป็นที่จับตาต่อสาวๆ ทุกคน ไหนจะชอบทำดี ชอบช่วยเหลือคนที่เดือดร้อน โดยรวมแล้วเขาคือผู้ชายที่เพอร์เฟ็ก แต่ว่าเขาไม่เคยบอกว่าตัวเองเป็นคนดี มีแต่คนพวกนั้นต่างหากที่มองเขาและก็บอกเสมอว่าเขาเป็นคนดี ไคเดินมาที่รถปอร์เช่สีแดงสุดหรูของตัวเอง ที่จอดทิ้งไว้ที่สนามบิน ก่อนจะถอดแว่นกันแดดออก
“โหย... อะไรกัน!! แล้วฉันจะกลับยังไงเนี้ย ถ้าแกไม่มารับเนี้ย ยัยรี่”
น้ำเสียงใสแหลมดังขึ้นข้างๆ เขา ไคจับจ้องไปที่ร่างบางสูงอยู่ในระดับหัวไหล่ของเขา มองการแต่งตัวของเธอคนนี้ที่สวมกางเกงยีนขาสั้นโชว์เรียวขายาว กับเสื้อกล้ามตัวจิ๋วสีขาว สวมรองเท้าบูทสีดำ แต่เขาไม่เห็นใบหน้าเธอคนนี้หรอกเป็นยังไง? แต่น้ำเสียงแบบนี้ ทำไมถึงได้คุ้นหูเขาจัง หรือเขาจะคิดไปเอง
“จิ๊ แกนะแก รับคำกับฉันเป็นมั่นเป็นเหมาะ!! แล้วทีนี้จะเอายังไงเนี้ย ฉันไม่ชอบนั่งแท็กซี่นะ เคยมีประวัตินะย่ะ แกก็น่าจะรู้...” ไคไม่สนใจอะไรทั้งนั้น เปิดประตูรถด้านคนขับและเอากระเป๋าไปไว้ด้านหลัง แต่ทว่าพอเขาเงยหน้าออกจากรถ ก็พลันใบหน้าสวยของผู้หญิงคนนั้นก็หันมาพอดี พร้อมกับใบหน้าที่บูดเบี้ยวราวกับหงุดหงิดอยู่เต็มประดา
“คะ ไค...”
“เธอ??” เอฟเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อเห็นบุคคลที่ทำให้เธอต้องหนีไปทำใจอยู่ที่เมืองนอกมาพักใหญ่ ใบหน้าหล่อนิ่งเอียงคอมองเธออย่างแปลกใจที่มาเจอเธอที่นี่ เอฟวางสายจากเพื่อนทันที และเดินตรงไปหาร่างหนาที่ยืนมองเธออยู่เช่นกัน
“นะ นายจำฉันได้ไหม?”
“...”
“ไค”
“จำได้ เธอคือเอฟ...เพื่อนควีน เมียไอ้ฝา”
“ไค...” ใบหน้าหล่อนิ่งจับจ้องมองเอฟที่แสดงสีหน้าดีใจ จนเขางุนงง มองเธอที่ยิ้มให้เขา ใช่เขากับเธอเราเคยมีเรื่องให้ต้องเจอกันอยู่บ่อยครั้ง เพราะเธอมักจะโดนลวนลามตลอด และมันก็เป็นจังหวะที่เขาจะต้องเห็น และพอเห็นจะไม่เข้าไปช่วยก็ยังไงอยู่
“เธอทำหน้ายังกับฉันเป็นพ่อเธองั้นแหละ?”
“ก็ดีใจนี่น่า ไม่ได้เจอกันตั้งนาน... ตั้งแต่งานปาร์ตี้ที่คอนโดฟา”
“...” นั่นสินะ ตั้งแต่คราวนั้นเธอก็หายไปเลย เพราะในตอนนั้นเขาก็ทำเหมือนกับว่าไม่เคยรู้จักกับเธอ เพราะเธอในตอนนั้นทำในสิ่งที่ไม่ควรทำ นั่นก็คือการที่เธอบอกชอบเขา และเขาก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เธอยังคิดกับเขาอยู่แบบนั้นหรือเปล่า? แต่เขาจะบอกเธอยังไงว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้เด็ดขาด
“นั่นสินะ เธอเองก็หายไปเลยนี่”
“ทำไม? คิดถึงฉันงั้นเหรอ”
“เปล่า”
“เหรอ? แต่ฉันคิดถึงนายนะ”
“เอฟ ฉันว่าเรื่องที่เราคุยกัน มันน่าจะรู้เรื่องแล้วนะ” ไคถอนหายใจออกมาทันที เมื่อมองใบหน้าสวยที่ยิ้มให้เขาอย่างไม่สนใจอะไรเลยสักนิด
“นายไม่คิดถึงฉัน แต่ฉันคิดถึงนายก็เกินพอแล้วล่ะ”
“เอฟ ฉันบอกแล้วไงว่า ฉันชอบเธอไม่ได้ ฉันมีแฟนแล้ว”
“ก็รู้ ฉันบอกเหรอว่าฉันจะให้นายมาชอบฉันอ่ะ” เอฟเอียงคอมองไคที่กลอกตาไปมาอย่างเซ็งๆ ร่างบางได้ทีก็ลากกระเป๋าตัวเองมาเปิดประตูรถเขาเข้าไปนั่งทันทีอย่างไม่สนใจคำพูดของไค
“เธอทำบ้าอะไรของเธอน่ะเอฟ?”
“ทำ? ฉันทำอะไร ก็แค่ขออาศัยรถนายไปด้วยไม่ได้เหรอ? นายไม่กลัวว่าฉันจะถูกลวนลามเหมือนเมื่อก่อนที่นายมาช่วยฉันหรือไง”
“เธอนี่มัน...”
“สวยใช่ไหมเล่า เอาน่า ฉันรู้ตัวเองดี เร็วๆ สิไค” ใบหน้าหล่อนิ่งหลับตาลงทันที มองใบหน้าสวยที่ยิ้มให้เขาอย่างขำขัน จนเขาต้องจำใจขับรถออกจากสนามบินโดยมีร่างบางที่นั่งไปด้วย
“นายไปไหนมาเหรอ?”
“ไปเที่ยวกับครอบครัว...”
“เหรอ? ฉันก็ไปทำธุระกับครอบครัวเหมือนกัน ว่าแต่นายไม่ได้พาเนยไปด้วยเหรอ?” เอฟมองไคที่เงียบไปทันที ก่อนจะขมวดคิ้วอย่างสงสัย หรือว่าจะเลิกกันแล้วนะ? ไม่สิ เมื่อกี้ไคยังบอกอยู่ว่ามีแฟน แสดงว่าทะเลาะกันชัวร์
“ขอโทษที่ถามคำถามแทงใจนะ”
“ช่างเหอะ ว่าแต่เธอรู้ยังว่าเพื่อนตัวเองท้องน่ะ?”
“รู้แล้ว ก็ก่อนจะบินกลับมา ฉันแวะไปหาควีนที่ฮาวายมา... ท้องโตจน ฟาก็ดูแลควีนดีนะ ดูมีความสุขกันมากๆ เลยล่ะ”
“อืม ไอ้ฝาเป็นฝั่งแล้ว เหลือแต่ไอ้เชคที่ลาสนีมยังไม่ยอมแต่งงานด้วย”
“ฮ่าๆ เหรอ แล้วนายล่ะ จะแต่งกับเขาตอนไหน?”
“ไม่ต้องมายุ่งกับเรื่องของฉันหรอกน่า เอาเรื่องตัวเองให้รอดก่อนเหอะ”
“ทำไม? ฉันไม่ได้มีเรื่องอะไรที่จะต้องกังวลนี่น่า ฉันโสด ฉันสวยอยู่ย่ะ” ไคยกยิ้มมุมปากทันทีที่ได้คุยกับเอฟ ใบหน้าสวยยักไหล่ ก่อนจะหันไปข้างกระจกรถและเผยรอยยิ้มที่สดใสออกมาที่ทำให้เขายิ้มได้
“แต่อย่างน้อย ฉันก็ทำสำเร็จอย่างหนึ่งนะ”
“สำเร็จ? อะไร?”
“ก็... ทำให้นายคุยกับฉันได้มากกว่าหนึ่งคำไง”
“...”
“ปกติคุยกับฉัน ถามคำตอบคำ มันน่ารำคาญนะรู้ไหม?” เอฟยิ้มให้ไคที่ส่ายหน้าไปมา ก่อนจะขับรถมาถึงหน้าคอนโดของเอฟ ร่างบางลงจากรถก่อนจะหยิบกระเป๋าเดินทางของตัวเองลงมาแต่ทว่า... เสื้อกล้ามที่ตัวเล็กจิ๋ว บวกกับกางเกงยีนขาสั้น ทำให้เวลาที่เธอโน้มตัวไปหยิบกระเป๋าเผยสรีระทุกอย่างให้ไคเห็น จนเขาต้องเบือนหน้าหนีออกไป เดินลงจากรถ พลันสายตามองผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าคอนโดจนกระซิบกระซาบมองเอฟกันใหญ่โต
“มานี่มา ฉันหยิบให้... ก้มทีผู้ชายมองตาแทบหลุด”
“เหรอ?”
“อือ” เอฟยิ้มออกมาก่อนจะหลีกทางให้ไคโน้มตัวไปหยิบกระเป๋าของเธอออกมา ใบหน้าหล่อนิ่งพยักหน้าให้เธอก่อนจะเดินอ้อมไปจะขึ้นรถ
“ไค ขอบคุณมากนะที่มาส่ง”
“อืม” ไคพยักหน้ารับและขับรถออกไปทันที ปล่อยให้เอฟยืนยิ้มอยู่แบบนั้น ไม่ว่าจะนานแค่ไหน เธอก็ยังคงชอบเขาอยู่ดี ถึงแม้เขาจะมีแฟนแล้วก็ตามที... ผู้ชายคนนี้ เธอบอกแล้วไง ว่าต้องเอาให้ได้!! เขาคือคนที่ทำให้เธอใจเต้นแรง และเป็นคนดีมากกว่า คนเก่าที่ทิ้งเธอไป ใช่ ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด กลับทำร้ายเธออย่างเลือดเย็น ปล่อยให้เธอทนทุกข์มาหลายปีเพราะไม่เปิดหัวใจกับใคร แต่ตอนนี้ หัวใจของเธอกำลังบินไปหาเขา... ไค ผู้ชายที่เธอจอง
ไคกลับมาถึงคอนโดก็นอนลงที่โซฟาทันที พร้อมกับก่ายมือบนหน้าผากของตัวเอง พลันคิดถึงแต่เรื่องของเนยแฟนสาว ที่ตั้งแต่เขาไปเที่ยวกับครอบครัว เขาโทรไปหาเธอ เธอก็ไม่รับสาย แถมไปหาที่หอก็ไม่อยู่ มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเขากับเธอกันแน่เนี้ย... ระยะเวลาที่คบกันมาสามเดือน เขารู้ดีว่าเนยไม่ได้มีเขาคนแรก และเขาก็ไม่ใช่คนแรกของเธอ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะว่าคิดเสมอว่าเขาจะทำให้เธอลืม “ไอ้เลว” คนนั้นไปได้ ไคเจอเธอครั้งแรกก็รู้สึกถูกใจเอามากๆ และอยากจะได้เธอมาเป็นแฟน แต่ในตอนนั้นเนยคบอยู่กับแฟนคนหนึ่งที่ขึ้นชื่อเรื่องความเลวร้าย... เขาทำทุกวิถีทางที่แยกเธอออกจากมัน และผลสุดท้ายมันก็สำเร็จ เนยทนอยู่กับมันไม่ได้เพราะความเลวที่มีผู้หญิงไม่เลือกของมัน เขารู้ดีว่าเนยยังคงรักไอ้เวรนั่น แต่ทำไม? ทำไมเขาที่พยายามทำดีแค่ไหน แต่ก็ทำให้เนยลืมมันไม่ได้สักที ปากก็บอกว่ารักเขา แต่การกระทำของเนยบ่งบอกเสมอว่า ไม่อยากจะอยู่กับเขาแล้ว
ตืดๆ เสียงมือถือของไคดังขึ้น ทำให้เขารีบรับโทรศัพท์ทันทีอย่างดีใจ เพื่อว่าจะเป็นเนย แต่ก็ต้องถอนหายใจออกมาเมื่อไม่ใช่...
‘Kin’
“มีอะไร?”
(“วันนี้มาที่บ้านหน่อยสิ ฉันกับป๊ามาถึงบ้านแล้ว แกหนีกลับเพื่ออะไรวะไค?”)
“เบื่อ มีเรื่องจะคุยแค่นี้ใช่ไหม?”
(“เดี๋ยว แกฟังฉันก่อน... วันนี้ป๊าจะแนะนำแกให้รู้จักกับเพื่อนป๊าและก็ลูกสาว”)
“อืม”
- Writer
