NOT GOOD :: CHAPTER 1 [70%]
1907 Words
(“ไค แกต้องมานะเว้ย!! ฉันไม่อยากมีปัญหากับป๊า... “)
“อือ แค่นี้นะ เจอกันตอนเย็น” ใบหน้าหล่อนิ่งถอนหายใจออกมา ไหนจะมีปัญหากับแฟนตัวเองแล้ว ยังต้องมาเครียดเรื่องครอบครัวอีก อันที่จริงเขาพอจะรู้ว่าพ่อเป็นห่วงเขามากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่สนใจ เพราะชอบที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า เฮ้อ... ไม่รู้ว่าป๊าของเขาต้องการอะไรกันแน่เนี้ยสิ? มือหนากดโทรหาแฟนตัวเองอีกครั้ง และผลก็คือเนยปิดมือถือไป เขาไปถามเพื่อนของเธอทุกคนก็ออกเสียงเดียวกันว่าเนยไม่อยากจะเจอหน้าเขา ซึ่งถึงตอนนี้เขาก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่า เนยต้องการอะไรกันแน่ กับความสัมพันธ์ของเราสองคนที่เป็นอยู่ตอนนี้
เอฟที่กลับมาถึงคอนโดก็ต้องออกอาการหงุดหงิดทันที เนื่องจากว่าพ่อของเธอให้สั่งให้เธอแต่งตัวให้สวยที่สุดเท่าที่จะสวยได้ เพื่อไปพบกับเพื่อนของพ่อ แต่ทำไมจะต้องให้เธอแต่งตัวสวยนะ? ระ หรือว่าพ่อต้องการให้เธอไปเมียของเพื่อน ไม่นะ!! บ้า... อย่าเพิ่งคิดอะไรแบบนั้นสิเอฟ ร่างบางมองตัวเองในกระจก พลันวันนี้นึกถึงใบหน้าของใครบางคนที่เธอคิดว่าอาจจะลืมเขาไปได้ แต่ผลสุดท้ายก็ทำไม่ได้ เธอห่างจากเขามากแค่ไหน เธอก็ต้องการเขามากขึ้นเท่านั้น ไคคือผู้ชายคนเดียวที่เธอคิดไว้แล้วว่าจะเดินหน้าอ่อยให้เต็มที่ เขาเนี้ยล่ะคือคนที่ใช่สำหรับเธอ... อย่าให้เธอต้องผิดหวังอีกเลย ขอให้ครั้งนี้เธอประสบความสำเร็จด้วยเถอะนะ ถ้าไม่อีกครั้ง เธอคงเปลี่ยนแปลงตัวเองไปเป็นเลสเบี้ยนแล้วล่ะ ถ้าผู้ชายที่อยากได้ไม่ได้อยู่ข้างกายเธอล่ะ
“ชุดไหนดีล่ะเนี้ย?” ใบหน้าสวยออกอาการหงุดหงิดเหมือนกันที่เพิ่งจะกลับมา ก็ต้องไปหาเพื่อนของพ่อตัวเอง ทั้งๆ ที่เธอไม่ชอบที่จะคุยกับคนแก่สักเท่าไหร่ เอฟเลือกชุดเดรสสีขาวรัดรูปกระโปรงสั้น รวบผมที่อยู่ประบ่าก้าวขึ้นไปหลวมๆ ใบหน้าก็แต่งแต้มจนสวย สวมรองเท้าส้นสูงสีดำ พร้อมกับหยิบกระเป๋าแบรนด์เนมสุดหรูหนีบไปด้วย เอฟเดินมาที่ลานจอดรถก่อนจะขึ้นไปนั่งบนรถมินิฯ ของตัวเองและขับออกไปทันทีตามแผนที่ที่พ่อของเธอส่งมาให้ ระหว่างที่ติดไฟแดงอยู่ สายตาคมกวาดไปเห็นร่างบางที่คุ้นตาก็ขมวดคิ้วทันที
“เอ๊ะ? นะ นั่น... เนยแฟนไคนี่น่า มากับใครกัน?” เอฟมองเนยที่เดินอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งที่หน้าตาดีมาก และดูเหมือนทั้งคู่จะคุยกันด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด จนเอฟกลอกตาไปมา หยิบมือถือมากดถ่ายรูปของเนยกับผู้ชายคนนั้นทันที
แชะ---
“แบบนี้ ไคต้องได้เห็น...” อย่าเพิ่งคิดว่าเธอเป็นนางมารร้ายนะ ก็แค่เป็นนางฟ้าในคราบนางมารต่างหาก เธอไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้เป็นใคร? แต่อยากทำให้ไคตาสว่างก็เท่านั้นเองล่ะ เอฟเก็บมือถือและออกรถไปทันที จนกระทั่งรถของเธอมาจอดที่บ้านหลังหนึ่งที่ใหญ่โตมาก เธอมองรถของพ่อตัวเองที่จอดอยู่ก็โล่งใจที่อย่างน้อยพ่อของเธอก็มาถึงก่อน
“พ่อคิดว่าแกจะหลงซะอีกนะเอฟ”
“ไม่หรอก แค่รถติด ว่าแต่... พ่อคงไม่ได้ให้เอฟมาเป็นเมียน้อนเพื่อนตัวเองนะ”
“แกพูดบ้าอะไรของแกห๊ะยัยลูกคนนี้!!”
“อ้าว? ก็พ่อบอกให้เอฟแต่งตัวสวยๆ อีกอย่างบอกว่าจะให้มาเจอเพื่อนพ่อ แล้วจะให้เอฟคิดยังไงเล่า?” ร่างบางเดินไปพร้อมกับพ่อตัวเอง ภายในบ้านตกแต่งสไตล์ญี่ปุ่นนิดๆ แต่นั่นก็ไม่ได้หมายถึงว่าเธอจะชอบอะไรหรอกนะ รู้สึกเบื่อขึ้นมาทันทีต่างหาก เพราะเธออยากจะปาร์ตี้จะแย่แล้ว!!
“มาแล้วเหรอครับคุณลุง สวัสดีครับ” เอฟหันไปมองร่างสูงของใครบางคนก็ต้องขมวดคิ้วทันที เพราะว่าใบหน้าของผู้ชายคนนี้ช่างเหมือนกับ... เหมือนกับ... ???
“คิน นี่ลูกสาวลุงนะ ชื่อเอฟ... เอฟ นี่พี่คิน สวัสดีพี่เขาสิ”
“อะ เออ สวัสดีค่ะพี่คิน”
“ครับ เดี๋ยวเชิญคุณลุงกับน้องเอฟที่ห้องอาหารเลยครับ คุณพ่อรออยู่” ใบหน้าหล่อนิ่งแต่กลับมีรอยยิ้มที่ตรึงใจ ทำให้เธอถึงกับนิ่งค้างไปพักหนึ่ง ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้จะเหมือนกับไค... ใช่ เขาเหมือนกับไคราวกับฝาแฝด แต่ที่ไม่เหมือนกันก็คือเรื่องการพูดจาที่ พี่คินจะพูดจานุ่มนวล ไม่แข็งกระด้าง ใบหน้าหล่อก็ยิ้มแย้มอย่างจริงใจ ต่างจากไคที่สีหน้าของเขาไม่เคยแม้แต้จะมีรอยยิ้ม จะมีก็แต่ยิ้มนิดๆ นิดเดียวจริงๆ คินหันไปมองร่างบางของเอฟที่จ้องเขาอย่างนาน จนร่างสูงเอียงใบหน้ามองเธออย่างเขินอาย
“น้องเอฟมองพี่แบบนี้ พี่เขินนะครับ”
“อะ เออ ขอโทษนะคะ พอดีพี่คินหน้าตาคล้ายกับใครบางคนที่เอฟรู้จักมากเลย”
“จะว่าพี่หน้าโหลเหรอครับ? แต่ส่วนใหญ่คนก็จะบอกกับพี่แบบนั้นนะ” เอฟยิ้มให้กับเขา ก่อนจะคิดในใจ ถ้าคนเราหน้าโหลแล้วหน้าตาหล่อลากขนาดนี้ก็ดีนะสิ... แม่จะภาวนาให้คนทั้งโลกหน้าตาแบบนี้เลยล่ะ ร่างบางเดินไปถึงห้องอาหารก็เจอกับชายแก่คนหนึ่งที่น่าจะเป็นเพื่อนของพ่อเธอ เอฟเลยยกมือไหว้ จนเธอต้องหลบสายตาของเพื่อนพ่อคนนี้ที่มองมาอย่างชื่นชม
“สวยมากๆ สวยจริงๆ คินว่าไง?”
“อืม น้องเอฟสวยมากเลยนะครับ แต่เสียดายที่ผมหมั้นแล้ว ไม่งั้นจีบไปล่ะ”
“ขอบคุณมากนะคะ”
“เอฟ เรียนอยู่มหาลัยปีสอง แต่ตอนนี้อยู่ในช่วงปิดเทอม... แต่เดี๋ยวอีกเดือนก็เปิดเทอมแล้ว”
“คุณลุงบอกว่าน้องเอฟเป็นดาวคณะด้วย แถมยังเรียนเก่งอีกต่างหาก จบมาคงมาช่วยงานที่บริษัทคุณลุงได้นะสิครับ” สามหนุ่มต่างวัยคุยกันเรื่องเธออย่างสนุก โดยหารู้ไม่ว่ามันทำให้เธอรู้สึกอึดอัดสุดๆ ไม่รู้ว่าพ่อต้องการให้เธอมาทำอะไรกันแน่? และสายตาของเพื่อนพ่อ ทำไมต้องจ้องเธอขนาดนั้นด้วย...ไม่ใช่ว่าพ่อจะยกเธอให้เป็นเมียเก็บเพื่อนตัวเองนะ เธอโวยแน่จริงๆ จะได้เอฟ เวอร์ชั่นทอร์นาโดแน่!!
“อันที่จริง ลุงอยากให้เอฟทำความรู้จักกับลูกชายคนเล็กของลุงน่ะ”
“อะ เอ๋? คุณลุงว่ายังไงนะคะ... คุณลุงมีลูกชายอีกคนเหรอค่ะ? เอฟนึกว่ามีแค่พี่คินคนเดียว” โฮกกกก... อย่างน้อยก็โล่งอกที่จะให้เธอทำความรู้จักกับลูกชาย ไม่ใช่ตัวเอง แต่ว่า?? ทำไมมันเหมือนการจับคลุมถุงชนยังไงยังงั้นเลยล่ะ? ไม่ได้นะ
“ใช่ ลูกชายคนเล็กของลุงไม่ได้อยู่ที่นี่หรอก เขาชอบสันโดษ ไม่ชอบอยู่กับครอบครัว... แต่อย่าเพิ่งเข้าใจผิดคิดว่า ลุงกับพ่อของเอฟจะจับเราสองคนคลุมถุงชนนะ แค่อยากให้ทำความรู้จักกันไว้ก็เท่านั้น”
“...” มันก็เหมือนกันไม่ใช่หรือไงเล่า!! (ได้แต่ประท้วงในใจ ไม่กล้าพูดออกไป) เอฟยิ้มเหยเก ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่มทันที พ่อนะพ่อ!! คอยดูเถอะ กลับไปเจอดีแน่
“ว่าแต่คิน แล้วเมื่อไหร่น้องจะมาสักที?”
“นั่นสิครับ ผมก็...”
“ผมมาแล้ว”
น้ำเสียงเข้มดังขึ้นจากด้านหลัง ทำให้เอฟที่ยกน้ำขึ้นดื่มชะงักทันที ก่อนจะค่อยๆ หันใบหน้าไปมองด้านหลัง ก็เบิกตาโพลงด้วยความตกใจ ไม่ต่างจากไคที่ขมวดคิ้วอย่างงุนงงที่เห็นร่างบางของเอฟ
“คะ ไค...”
“เอฟ?”
“เอ๋? นี่พวกลูกสองคนรู้จักกันงั้นเหรอ?”
ไม่มีคำตอบใดๆ ออกจากปากของไค เขาเดินตรงมานั่งข้างคิน ก่อนจะยกมือไหว้พ่อตัวเองและพ่อของเอฟ แต่กลับไม่มองใบหน้าสวยเลยสักนิด เขาทำเหมือนกับว่าไม่อยากจะมองและไม่อยากจะรู้จัก จนเธอถอนหายใจออกมาทันที
“ว่าไง? รู้จักกันมาก่อนเหรอ?”
“คือ เราสองคนรู้จักกันแบบผิวเผิน จากเพื่อนของเราค่ะ”
“อ๋อ งั้นแบบนี้คงไม่ต้องแนะนำแล้วนะสิ...” เอฟยิ้มให้กับพ่อของไค ก่อนจะมองร่างหนาที่ไม่แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา และใช่จากที่เธออึดอัดอยู่แล้ว ก็ยิ่งอึดอัดเข้าไปใหญ่
“ยังไงก็ทำความรู้จัก สนิทสนมกันไว้ก็ดีนะ”
“ป๊า ผมบอกแล้วใช่ไหมวว่าเลิกจับคู่ให้ผมสักที!!” ไคเอ่ยน้ำเสียงออกมาอย่างนิ่งๆ จนโต๊ะอาหารเงียบทันที แม้แต่คินพี่ชายของเขาก็ทำได้แค่จับบ่าเขาไว้ สายตาคมมองพ่อตัวเองอย่างหงุดหงิด
“พ่อเปล่านะไค แค่อยากให้รู้จัก...”
“กี่คนแล้วที่ป๊าทำแบบนี้กับผม ผมบอกแล้วใช่ไหมว่าผมมีแฟนแล้ว ป๊าเลิกยุ่งกับชีวิตของผมสักทีเหอะ!!”
“ไค ใจเย็นดิวะ”
“แต่พ่อแค่เป็นห่วง...”
“เลิกยุ่งกับชีวิตของผมสักทีเหอะป๊า... ป๊ามีคินแล้วนี่น่า เลิกบังคับผมให้ทำอะไรปัญญาอ่อนแบบคลุมถุงชนสักที!!”
“...”
“ส่วนเธอนะเอฟ ถ้าไม่อยากถูกจับคลุมถุงชน ก็กลับไปได้แล้ว!!” เอฟที่นั่งมองเขาอยู่ก็เหวอไปทันที เพราะตัวเธอยังไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ทำไมเขาจะต้องโวยเธอด้วยเนี้ย? ร่างบางถอนหายใจออกมา ก่อนจะยกมือไหว้พ่อไคและคิน เดินนวยนาดออกไปทันทีอย่างหงุดหงิด
“คนบ้า ฉันไม่ได้รู้เรื่องอะไรสักหน่อย จะมาโวยฉันเพื่ออะไร!!” ร่างบางเดินขึ้นรถของตัวเองไปทันที มุ่งตรงไปที่ผับที่นัดกับเพื่อนตัวเองไว้ สาดซัดเหล้าเข้าปากทันทีอย่างโมโห ยิ่งคิดถึงใบหน้าหล่อนิ่งแล้วพาลให้เธออารมณ์เสียอย่างแรง!!
“อึกๆๆ... เอามาอีก!!”
“นี่ยัยเอฟ แกไปอดยากปากแห้งที่ไหนมาเนี้ย มาถึงก็ซดเอาๆ เนี้ย”
“ไม่ต้องยุ่งหรอก เอาเหล้ามา!!” เอฟตะคอกเพื่อนสาวของตัวเอง และซัดเหล้าอย่างเยอะ จนร่างกายร้อนวูบวาบไปหมด ใบหน้าสวยยิ้มออกมาก่อนจะเดินออกไปที่หน้าเวทีและเต้นโยกย้ายไปมาทันที เพื่อขจัดความคิดต่างๆ ออกไป แต่ทว่าสายตาของเธอกลับมองเห็นร่างหนาของไคที่นั่งซดเหล้าอย่างเครียดๆ ไม่ต่างจากเธอสักนิด ใบหน้าสวยก็รู้สึกโมโหเขาขึ้นมาทันที เดินตรงไปหาเขาจนไคที่นั่งกินเหล้าอยู่เงยหน้าสบตากับใบหน้าสวย
“มีอะไร?”
“นั่งด้วยสิ...”
“...” ไคไม่ตอบอะไร ทำให้เอฟนั่งลงข้างเขาและจัดการซัดเหล้าเข้าปาก จนไหลย้อยลงมาที่ทรวงอกอิ่ม ไคที่เห็นแบบนั้นก็ดึงแก้วเหล้าออกมาจากมือเธอทันทีอย่างนิ่งๆ
- Writer
