“ชิ! ทำไมต้องพาหนูมาที่นี่ด้วย” ไอโกะถามอย่างไม่เข้าใจ
“ก็อยู่ที่บ้านพี่ทำอะไรๆ ไม่สะดวกนี่ครับ” ไดอิจิบอกอย่างรู้สึกเขิน หากตนเผลอพูดจาหวานๆ กอด หอม แม่กระต่ายน้อยต่อหน้าคนในบ้าน ซึ่งอยู่ด้วยกันมานานจนเหมือนคนในครอบครัวเดียวกัน ก็อาจจะถูกแซวและคนที่อายหนัก ก็คงจะหนีไม่พ้นสาวตรงหน้า
“หมายถึง?” ไอโกะขมวดขมวดคิ้วอย่างข้องใจ
“กอด จูบ แล้วก็เอาหนู” คนหื่นบอกตรงๆ อย่างไม่มีกั๊ก
“...” ไอโกะได้ฟังก็ถึงกับช็อกจนพูดไม่ออก ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะตรงยิ่งกว่าไม้บรรทัด
“เป็นอะไร” ไดอิจิถามกลับทันทีที่เห็นสาวเจ้าเงียบไป
“หนูกลับละ” ไอโกะลุกขึ้นยืนอย่างทนไม่ไหว ไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงได้ไม่รู้จักวิธีการพูดที่อ่อนโยน หรือ ดีกว่านี้
“เดี๋ยวสิ พี่พูดอะไรผิดเหรอ” ไดอิจิรีบเดินไปขวางสาวเจ้าเอาไว้
“...” ไอโกะไม่ตอบแต่พยายามข่มใจให้เย็น
“คนดีพูดกับพี่สิ” ไดอิจิเอ่ยอ้อนแม่สาวขี้งอน
“คุณบอกว่าจะเอาหนู” เธ
