สองนาทีต่อมา...
“ชิโร่อยู่ในห้องใช่ไหม?” บันลือเอ่ยถามด้วยสีหน้าตึงๆ หลังลูกน้องโทร. มารายงานว่าวันนี้หลานชายตัวดีเข้าบริษัท ตนก็รีบขับรถจากชลบุรีเข้ากรุงเทพฯ. ทันที
“เอ่อ...บอสเพิ่งจะลงลิฟต์ไปเมื่อครู่ค่ะ” เลขาใหญ่บอกด้วยสีหน้าเจื่อนๆ ยังตกใจและขำกับเหตุการณ์เมื่อครู่ที่ผู้เป็นนายของเธอวิ่งออกจากห้องทำงานแล้วกระโดดพุ่งตัวเข้าไปในลิฟต์ที่คมสันกดรอไม่หาย
“อะไรนะ” บันลือรู้สึกโกรธจนเลือดขึ้นหน้า หลังรู้ว่าหลานชายตัวดี ได้หนีไปก่อนที่ตนจะมา
“บอสมีนัดคุยงานกับลูกค้าค่ะ วันนี้คงไม่กลับเข้าบริษัท คุณบันลือมีอะไรจะฝากไว้ไหมคะ?”
“บอกมันว่าฉันมาหาก็พอ” บันลือบอกจบก็เดินกลับเข้าไปในลิฟต์ แล้วรีบกดลงไปที่ชั้นล่างทันที
“ค่ะ” เลขาใหญ่ขานรับ ก่อนจะรีบส่งข้อความไปบอกผู้เป็นนายว่าบันลือกำลังจะลงไปที่ด้านล่าง
“ไอ้เชี่ยนี่มันจะเล่นซ่อนหาหรือไงวะ?” คนที่ตั้งใจจะมาถามหาหลานสาวคนโปรด เพราะตั้งใจเอาไว้
