ณ จังหวัดลำปาง บ่ายวันต่อมา
พามิลาก้าวลงมาจากรถรับจ้าง เมื่อรถคันดังกล่าวพาเธอมาถึงโรงแรมที่ธราธรกับไกรศรพัก เมื่อวานนี้เธอตั้งใจจะขอความช่วยเหลือจากสามีในนาม ระหว่างที่กำลังเตรียมคำพูดอยู่นั้น มือถือของเธอก็ดังขึ้น คนที่โทรเข้ามาคือธราธร พามิลาจึงบอกความต้องการของตนให้เขารู้ ซึ่งธราธรก็ไม่ปฏิเสธตามที่เธอร้องขอ แต่เขาบอกให้เธอไปเอาบางสิ่งบางอย่างจากเจ๊ลิลลี่ตามที่อยู่ที่เขาให้ไป ซึ่งพามิลาก็เต็มใจทำตามคำสั่งของเขา พอวันรุ่งขึ้นธราธรก็จัดการเรื่องตั๋วเครื่องบินให้เธอเดินทางนำสิ่งของนั้นมาให้เขาที่โรงแรมแห่งนี้
ก๊อก ก๊อก ก๊อก มือเรียวเล็กของพามิลาเคาะประตูห้องพักหมายเลข 1015 ไม่นานนักประตูบานนั้นก็เปิดออกด้วยมือของไกรศร
“สวัสดีค่ะพี่เอก” พามิลาทักทายชายร่างสูงโปร่ง
“สวัสดีแพม เข้ามาเลยครับพี่ธรรออยู่”
“ค่ะพี่เอก” พอก้าวเข้าไปในห้องเธอก็พบกับร่างของธราธรกำลังนั่งดื่มเบียร์อยู่บนโซฟา หญิงสาวพนมมือไหว้ก่อนจะเดินไปทรุดกายนั่งบนโซฟาเข้าชุดอีกตัว
“เดินทางเป็นไงบ้างแพม เหนื่อยไหม” สามีในนามเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย
“ไม่เหนื่อยค่ะพี่ธร”
“แล้วของที่พี่ให้แพมเอามาให้พี่ล่ะ อยู่ไหนเอ่ย” ธราธรถาม
“นี่ค่ะพี่ธร” พามิลาล้วงหยิบห่อยาออกจากกระเป๋าสะพาย แล้วส่งให้คนที่อยากได้ โดยที่เธอไม่คิดจะถามว่า ยาในห่อนั้นคือยาอะไร
“ขอบใจมากนะแพมที่อุตส่าห์เอามาให้พี่ถึงที่นี่ ถ้าไม่ได้แพมพี่คงแย่แน่ๆ”
เขาพูดราวกับว่า ของที่เขาวานให้เธอนำมาให้นั้นสำคัญนักหนา ซึ่งมันก็สำคัญสำหรับแผนการของธราธรจริงๆเสียด้วย หากไม่มียาในซองนี้แผนการก็จะดำเนินต่อไปไม่ได้
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่ธรช่วยแพมตั้งหลายเรื่อง ทำไมเรื่องแค่นี้แพมจะทำให้พี่ไม่ได้”
“พี่จองห้องพักไว้ให้แพมแล้วนะ พักที่นี่สักสองคืนค่อยกลับ”
ธราธรบอกอย่างรวบรัดกลายๆ เพราะเรื่องนี้เขาไม่ได้บอกเธอล่วงหน้า เขาบอกเพียงว่าจองตั๋วเครื่องบินไว้ให้เพื่อที่เธอจะได้นำสิ่งของที่เขาอยากได้มาให้ที่นี่เท่านั้น ที่สำคัญพามิลาไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าเผื่อไว้ค้างคืน
“พี่ธรไม่ได้บอกแพมนี่คะว่าแพมจะต้องค้างคืน แพมเลยไม่ได้เตรียมเสื้อผ้ามาสักชุดเลย อีกอย่างแพมก็ต้องรีบกลับไปจัดการเรื่องของพิชด้วยค่ะ”
เธอตั้งใจว่า พอนำของมาถึงมือธราธร เธอก็จะเดินทางกลับกรุงเทพฯทันที ไม่ทางรถไฟก็รถทัวร์ เนื่องจากต้องเร่งรีบไปจัดการเรื่องพิชญะตามเส้นตายของฉันทนา
“สองเรื่องนั้นไม่ใช่เรื่องใหญ่โต เสื้อผ้าก็หาซื้อได้ที่นี่มีออกถมเถไป ส่วนเรื่องเงินที่แพมต้องการก็แค่โอนเข้าบัญชีของแม่ฝ่ายหญิงก็ได้ง่ายจะตายไป แพมโทรให้พ่อไปถามเบอร์บัญชีเขามาเลยพี่จะโอนให้ทันที” ธราธรพูดด้วยท่าทางสบายๆ ไม่ยี่หระกับเรื่องที่เธอเป็นกังวล แต่สีหน้าของพามิลายังลังเล
“ที่พี่ธรให้แพมค้างที่นี่เพราะกันสายตาคนอื่นไง เผื่อบังเอิญเจอคนรู้จักเข้าเขาจะได้ไม่สงสัยความสัมพันธ์ของพี่กับพี่ธร พี่ธรเลยอยากให้แพมค้างที่นี่ระหว่างที่พี่ธรมาเที่ยวพักผ่อน” ไกรศรรีบพูดเสริม บอกเหตุผลที่จะทำให้พามิลาปฏิเสธไม่ได้
“เอางั้นก็ได้ค่ะพี่ธร” พามิลาฟังเหตุผลแล้วก็ต้องจำยอม สองหนุ่มยิ้มกว้างกับคำตอบของเธอ
“ห้องพักของแพมอยู่ตรงข้ามกับห้องของพี่นะ แล้วนี่เงินเอาไปซื้อเสื้อผ้า” ธราธรบอก ขณะที่หยิบเงินในกระเป๋าสตางค์ส่งให้เธอหลายพันบาท “แพมโทรไปขอเลขที่บัญชีแม่ของผู้หญิงมาให้พี่นะ พี่จะจัดการโอนเงินให้ แพมจะได้เที่ยวกับพี่ได้อย่างสบายใจ”
“ค่ะพี่ธร ขอบคุณมากค่ะ”
“อ้อ ลืมไปเลย” ธราธรพูดเหมือนนึกอะไรได้ เขาเอี้ยวตัวไปหยิบคีย์การ์ดห้องที่จองไว้ให้พามิลาบนโต๊ะข้างโซฟา แล้วยื่นส่งให้ภรรยากำมะลอ “นี่คีย์การ์ดห้องของแพม”
“พี่ธรอย่าคิดมากเรื่องของคุณพ่อนะคะ ค่อยๆ แก้กันไปค่ะ แพมเชื่อว่าต้องมีทางออกที่ดีแน่ๆ ค่ะ” พามิลาปลอบใจธราธร
“อืม ขอบใจนะ แต่พี่คิดว่าพี่กำลังพบกับทางออก” ธราธรพูดเป็นนัยๆ สีหน้าสดใสขึ้นกว่าสองวันก่อน
“ค่ะ แพมก็เชื่ออย่างนั้นค่ะ”
“แพมไปพักผ่อนเถอะ เดี๋ยวพี่จะหลับสักงีบ เย็นนี้มีเรื่องสำคัญต้องทำ”
“ค่ะพี่ธร แพมจะออกไปซื้อเสื้อผ้าสักสองสามชุดค่ะ” พามิลาพูดจบก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินออกไปจากห้องเพื่อให้ธราธรกับไกรศรได้พักผ่อน
“พี่ธรแน่ใจนะครับว่าจะใช้แผนนี้” ไกรศรถามเมื่อร่างของพามิลาลับหายออกไปจากห้อง
“แน่ใจสิ พี่ยังมั่นใจด้วยว่าแผนต้องสำเร็จ” น้ำเสียงของธราธรมั่นใจนักหนา คนที่ฟังอยู่ก็รู้สึกดีตามไปด้วย
“ว่าแต่พี่ธรโทรนัดพี่เทพแล้วใช่ไหมครับ”
“โทรนัดแล้ว ห้าโมงเย็นพี่เทพจะมาที่นี่ เอกก็ทำตามแผนก็แล้วกันนะ”
“ครับพี่ธร” ไกรศรรับคำ ก่อนจะมานั่งข้างคนรัก รินเบียร์ให้อีกฝ่ายอย่างเอาใจ แต่สีหน้าของไกรศรก็ยังมีความกังวลอยู่ไม่น้อยกับแผนการของธราธร และภาวนาให้แผนนี้สำเร็จได้ดังหวัง คนรักของเขาจะได้คลายความทุกข์ในเรื่องที่ถูกผู้เป็นบิดากดดันเสียที