BAD BOY SET ME FREE รักร้ายผู้ชายซ่อนผี

EP.1 Sixth sense

เรื่องที่เกี่ยวข้องกับนิยายเรื่องนี้. ( แก๊งหมาป่า )

BAD BOY SET ME FREE รักร้ายผู้ชายซ่อนผี จีซัส

BAD DEJAVU เพื่อนรักหรือรักเพื่อน แอลตัล

SEXAHOLIC ผู้หญิงขาดเซ็กส์ไม่ได้ มอร์ฟิน

FIRST LOVE เผลอรักหมกใจผู้ชายแบดบอย ครูซ

EP.1 Sixth sense

@University graduation party

"ดื่มสักวันน่า...นาน ๆ ทีเองนะยัยต้องมนต์" เสียงของยัยเกี๊ยวเพื่อนสนิทร่วมคณะของฉันพูดขึ้นพลางยื่นแก้วแอลกอฮอล์มาทางฉัน ในงานปาร์ตี้ฉลองวันสำเร็จการศึกษาของฉันและเพื่อน ๆ ร่วมคณะ

"ไม่เอา ๆ" ฉันส่ายหน้าปฏิเสธไป เพราะว่าฉันค่อนข้างคออ่อน ถึงอ่อนมาก ๆ

ถ้าดื่มก็คง...

"เรียนจบทั้งทีนะ ยัยแม่ชี!!" เพื่อน ๆ ที่รักเริ่มส่งเสียงเชียร์เป็นพัก ๆ

"ไม่ได้ขอให้ดื่มฉลองกันทุกวันซะหน่อย" เพื่อนอีกคนก็พูดขึ้นและส่งแก้วมาเข้าเพื่อรอชนกับฉัน

ก่อนที่พวกเพื่อน ๆ ทั้งคณะจะกรูกันเข้ามาเพื่อร่วมชนแก้วกับฉัน และมันก็เหมือนถูกบังคับไปในตัวเลยแหะ

"โอเค ๆ" ฉันพยักหน้า ก่อนจะยกมือไหว้ขอขมากับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ต่าง ๆ ในการทำผิดศีล 5 เพื่อที่จะดื่มสุราเมรัยแก้วนี้เข้าไป แน่นอนว่าฉันต้องเคร่งครัดเรื่องศีล ก็เพราะว่า

ฉันนั้นเกิดมาพิเศษมากกว่าคนอื่น ๆ แบบที่คุณปู่พูดเคยบอกไว้

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะใช้ชีวิตแบบวัยรุ่นปกติไม่ได้หรอกนะ แค่ต้องมีลิมิตและรู้จักผิดชอบชั่วดี

เดินบนทางสายกลาง

"สาธุ..." ทุกคนเปล่งเสียงขึ้นพร้อม ๆ กัน ก่อนที่ฉันจะหยิบแก้วจากยัยเกี๊ยว และชนกับแก๊งเพื่อน

"หมดแก้วนะ" เพื่อนผู้ชายคนหนึ่งพูดขึ้น ก่อนที่ทุกคนจะยกกระดกดื่มรวดเดียวหมดแก้ว

และนั่นก็...รวมฉันด้วยเช่นกัน

แสงไฟระยิบระยับในงานเฉลิมฉลอง เสียงเพลงดนตรีที่เปิดอย่างครึกครื้น เพื่อย้ำเตือนว่าเราได้จบการศึกษาระดับปริญญาแล้วจริง ๆ หลังจากการตรากตรำเรียนกันมานานถึง 4 ปี บัณฑิตทั้งหลายต่างยินดีกับความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ก้าวแรกในชีวิต

"ฉันจะได้งานที่เพิ่งไปสัมภาษณ์มาเมื่อวานมั้ย ?" เสียงของเพื่อนเกย์บุคลิกดี ยื่นมือมาเพื่อที่จะสัมผัสกับฝ่ามือของฉัน ซึ่งฉันที่กรึ่ม ๆ ไปกับเหล้าแก้วนั้น ก็จับมือของเธอและหลับตาเพ่งไปทันที

ยิ่งมึน ๆ เมา ๆ เนี่ยยิ่งเห็นได้ชัดขึ้น

"ฉันเห็นแกใส่ชุดสจ๊วตสีแดงแปร๊ดเลยนะ" ฉันหลับตาและพูดออกไปตามที่เห็น

"แกนะ ชีพจรลงเท้าน่าดู เดินทางไปต่างประเทศแทบทุกวัน" ฉันเอ่ยบอกไปด้วยรอยยิ้มที่เห็นว่าเพื่อนคนนี้ไปได้ไกล

"ว๊ายยยกรี๊ดมาก ขนลุกอ่ะลูกสาว" เพื่อนเกย์กรี๊ดเสียงแตกสาวทันทีที่ฉันพูดออกไป

"และก็จะได้เนื้อคู่เจอคู่แท้ในปีนี้ แต่ฉันไม่แนะนำให้แอบไปกิ๊กกับกัปตันบนเครื่องนะ กลัวว่าเครื่องจะตกเดือดร้อนผู้โดยสารเอา!!" ฉันแกล้งว่าแซวไปอย่างขำขัน

"งั้นดื่มให้กับความสำเร็จของขุ่นแม่เร็ว ๆ" เพื่อนชาย...รักชายยกแก้วชนกับฉันอีกครั้ง

พร้อมทั้งกระดกดื่มต่ออย่างเมามันส์

"นี่ขนาดไม่ได้บอกนะว่าไปสมัครงานที่ไหนมา แม่นเวอร์ค่ะยัยชี" เพื่อนเกย์ยิ้มแฉ่งออกมาอย่างดีใจ

"ที่ดีใจนี่คือ ดีใจที่ได้งาน หรือดีใจที่จะได้ผู้กันแน่อ่ะอิเจ๊ ?" ฉันหันไปแขวะเพื่อนตัวเองเบา ๆ หลังจากกระดกดื่มหมดแก้วที่สอง

"ต้องมนต์ตราดูให้ฉันด้วยสิ" เสียงของสาวสวยเซ็กซี่ประจำรุ่นก็เดินมาขอจับมือฉันด้วยอีกคน และส่องสายตาอ้อน ๆ ราวกับแมวน้อย

"อ่ะ ๆ คิวต่อไปค่ะ เชิญลูกสาวคนสวยของขุ่นแม่" เพื่อนเกย์สาวปล่อยมือจากฉัน และหลีกทางให้กับสาวสวยเพื่อนร่วมรุ่นอีกคนหนึ่ง ที่ตอนนี้ทั้งงานเปลี่ยนจากปาร์ตี้เป็นการเช็คดวงชะตากันไปแล้ว

เว้นแต่พวกผู้ชายที่ยังคงเล่นสนุกเกอร์กันสนุกสนาน ส่วนพวกผู้หญิงทั้งหลายกองกันอยู่ตรงนี้ทั้งหมด

เนื่องจากเป็นงานเลี้ยงคณะ แน่นอนว่าคนไม่ได้เยอะเท่าไรและเราทุกคนสนิทกันดี

ฉันก็แค่ทำนายตามที่เห็น และไม่ได้บอกให้พวกเขาเชื่อทั้งหมด ทุกสิ่งจำเป็นต้องใช้วิจารณญาณในการรับฟัง และการเชื่อต้องมีหลักเหตุและผล

กรรมคือการกระทำ แน่นอนว่าถ้าทำกรรมดีเราก็จะเจอสิ่งดี ๆ วนกลับมาตอบแทน

แต่ถ้าเราทำกรรมชั่ว สิ่งเลวร้ายก็จะสนองเราเช่นกัน

ใดใดก็ตาม การรักษาศีลเอาไว้ ก็ช่วยป้องกันเราไม่ให้เผลอไปทำกรรมที่ไม่ดี ไม่ไปเบียดเบียนผู้อื่น

"ถามเรื่องความรักอีกละสิ... มิลิน" ฉันยิ้มรับก่อนจะปล่อยมือจากเพื่อนอีกคนไปจับมือของเธอ...

"ฉันก็คิดหนักเรื่องพี่ดินคนเดียวแหละ" มิลินแบะปากพูดขึ้นอย่างน่ารัก ๆ

มิลินเป็นคนสวยและเซ็กซี่ที่สุดของคณะ แต่แล้วผู้ชายทุกคนก็ต้องอกหัก เมื่อเธอเปิดตัวแฟนหนุ่มรุ่นใหญ่ที่เพิ่งจะเริ่มคบหาดูใจกันได้สองสามเดือนที่แล้ว

เพียงแต่ว่า

ฟู๊บ... พอหลับตาลงจากความดำมืด ก็แปรเปลี่ยนเป็นสีแดง แดงจนแสบตา

ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมองเพื่อนคนนี้อย่างตกใจ

"อยากรู้ว่าพี่ดินเขาจะขอฉันแต่งงานเมื่อไร ?" มิลินเอ่ยถามฉันด้วยรอยยิ้ม

"ฉัน" ฉันมองไม่เห็นอะไรเลยในนิมิตนั้น

"ถ้าเร็ว ๆ นี้ ฉันก็จะได้เตรียมตัวเข้าคอร์สเจ้าสาวไว้รอ เพราะพี่ดินเขาชอบเซอร์ไพรส์ตลอด ฉันกลัวจะสวยไม่ทันงานสำคัญของตัวเอง" มิลินยื่นมือของเธอมาที่ฉันอีกครั้งด้วยแววตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวังและแน่นอนว่า เธอรักและซื่อสัตย์ต่อแฟนคนนี้เอามาก ๆ

มิลินคือผู้หญิงที่บูชาในความรัก แม้ว่าความรักของเธอจะเพิ่งเริ่มต้นได้ไม่นานเท่าไร

ฉันก็พยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะดูให้เธออีกครั้ง...

พรึ๊บบบ ฉันหลับตาสนิท ก่อนจะเพ่งจิตตรงไปที่มือของเธอที่สัมผัสกันอยู่...

ภาพสีดำค่อยเปลี่ยนเป็นสีแดง ก่อนที่จะแปรเปลี่ยนเป็น...

สีของหยดเลือด...และต่อด้วยภาพเหตุการณ์เลวร้ายในเลือดสีเข้มข้นนั้น...

มิลินและรุ่นพี่แฟนหนุ่มคนนั้นที่เลือดอาบชโลมกายพวกเขาทั้งคู่ และยังมีเงาของใครอีกคนจาง ๆ ในภาพนั้น... รถสีดำ...ไม่มีหลังคา

เพื่อนร่วมรุ่นคนสวยของฉันที่นอนหายใจรวยรินและอาบเลือด ร้องขอชีวิต

แต่สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ดับหายไป

"มิลิน!!" ฉันลืมตาขึ้นมาอย่างสะดุ้งสุดตัว...

ก่อนที่บีบมือของคนตรงหน้าเอาไว้แน่น

"มีอะไรหรอ ?" มิลินที่รอฟังคำตอบก็ถามอย่างสีหน้าไม่สู้ดีนัก

"คือ..._!#@$%%^&%&" (ถ้าอยากตายแทนมันก็พูดออกมา!!!!!) เสียงนั้นดังก้องขึ้นที่ข้างหู ก่อนที่เสียงที่ฉันเปล่งออกไปมันจะไม่ออกไปเลยแม้แต่คำเดียว

"พูดมาสิต้องมนต์ มีอะไรเกี่ยวกับพี่ดินงั้นหรอ ?" มิลินถามขึ้นอย่างเป็นห่วงเป็นใยแฟนหนุ่มก่อนตัวเองด้วยซ้ำ

แต่พอฉันจะเอ่ยบอกเธอ...เสียงของฉันมันหายไป...มันหายไป...

"ยัยต้องมนต์เลือดกำเดาไหล ๆ เอากระดาษมาซับที ๆ" เพื่อนเกย์คนเดิมตะโกนขึ้น เมื่อพบว่าจมูกของฉันมีเลือดไหลย้อนออกมาทั้งสองข้าง...

(ถ้าคิดจะขวางกฎแห่งกรรม มึงนั่นแหละที่จะเจอดี) เสียงนั้นยังดังวนเวียนอยู่ใกล้ ๆ กับตัวของฉัน และดังกังวานอย่างน่ากลัว

จนฉันปล่อยมือออกจากมิลินทันที

"เธอทำฉันกลัวเลยนะ" มิลินดูท่าทีของฉันและเธอก็ถามซ้ำ ๆ ด้วยความไม่สบายใจ

รวมถึงเพื่อน ๆ คนอื่น ๆ ที่นั่งจับกลุ่มกันอยู่ใกล้ ๆ

เพียงแต่ว่าตอนนี้ริมฝีปากของฉันมันหนักและรู้สึกเหมือนกับว่ามีใครเอามือปิดมันเอาไว้ มือหยาบกระด้างนั้น แน่นอนว่าถึงฉันจะเป็นคนดูดวง หรือมีสัมผัสที่ 6 แต่ถ้าถึงขั้นแตะตัว ปิดปาก พูดติดต่อได้ขนาดนี้ ฉันก็กลัวใจจะขาดเหมือนกันนะ

พูดอะไรไม่ออกเลยแม้แต่คำเดียว ตัวสั่นอย่างทำอะไรไม่ถูก

ฉันหลับตาและท่องคาถาที่คุณปู่เคยให้เอาไว้

เพียงไม่นาน ความรู้สึกเยือกเย็นและวังเวงรอบตัวนั้นก็หายไป...แต่ฉันยังรับรู้ถึงพลังงานบางอย่างอยู่

ฉันสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนจะมองตรงไปที่มิลิน

"...มิลิน" ฉันเรียกชื่อเพื่อนอย่างสั่น ๆ

"เธอต้องทำบุญกรวดน้ำให้เจ้ากรรมนายเวรบ่อย ๆ นะ" ฉันลูบมือของเพื่อนสาวคนสวยและบีบมือเธอแน่น ๆ

"เจ้ากรรมนายเวร ?" มิลินขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าเธอไม่สู้ดีเมื่อได้ยินคำเตือนจากฉัน

"จงใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท"

"อย่าทำผิดศีลแม้แต่ข้อเดียว...(โดยเฉพาะข้อสาม)" ฉันย้ำและใบ้ไปให้ได้มากที่สุด

ถึงจะรู้ว่ามิลินอาจจะไม่เข้าใจก็ตาม

"เธอคงบอกตรง ๆ ไม่ได้สินะ" มิลินพยักหน้าอย่างเข้าใจ แม้ว่าหน้าเธอจะเริ่มถอดสีแล้วก็ตาม

ฉันถอดสร้อยพระของตัวเองที่คอออกทันที ก่อนจะยกมือสาธุอีกครั้ง

"ฉันให้นะ ถือว่าเป็นของขวัญวันเรียนจบก็ได้" ฉันยัดมันลงใส่มือของเพื่อนร่วมรุ่นที่สนิทคนหนึ่งเลยล่ะ...

"ขอบคุณนะยัยชี...เธอนี่ใจดีกับทุกคนเสมอเลย..." มิลินฝืนยิ้มรับคำพูดของฉัน

จนถึงช่วงเวลาที่งานปาร์ตี้นั้นเลิกลา

ฉันก็ออกมารอแท็กซี่กันด้านนอกร้าน...

"เป็นอะไรไปอ่ะต้องมนต์" ยัยเกี๊ยวเดินควงแขนของฉันออกมายืนหน้าร้าน เมื่อเห็นว่าฉันซึม ๆ ไป

"เปล่า" ฉันส่ายหน้าเบา ๆ

"งั้นฉันกับยัยมนต์กลับหอก่อนนะ ทุกคน" เกี๊ยวเอ่ยบอกลาทุกคน

"ไปก่อนน้าาา" ฉันก็โบกมือลาเพื่อนร่วมรุ่นอย่างยิ้ม ๆ

ซึ่งทุกคนที่เมากันจนเละเทะก็อำลากันแยกย้ายกลับไปคนละทิศละทาง

ในวินาทีที่ฉันก้าวขึ้นรถแท็กซี่... ฉันก็สะดุดสายตาเข้ากับยัยมิลินที่ขึ้นรถเบนซ์สีดำ เปิดประทุนป้ายแดงนั้น พร้อมกับผู้ชายคนนั้น...

ทั้งคู่ขับห่างออกไป....จนไกลสุดสายตา...

"ขอให้เคราะห์ร้ายกลายเป็นเบานะ..." ฉันนึกถึงภาพในนิมิตที่เห็นระหว่างจับมือของมิลิน

(มึง...ระวังตัวไว้เถอะ ชอบเสือกเรื่องของคนอื่น!) เสียงดำมืดนั้นดังเข้าที่หูของฉันอีกครั้ง ก่อนที่ขนแขนของทั้งฉันและยัยเกี๊ยวจะลุกพรึ่บ

เราสองคนมองหน้ากัน ก่อนจะนิ่งไปอย่างไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา

ในบรรยากาศที่เลวร้ายของคืนนี้ก็จบลง เมื่อฉันปิดไฟและเข้านอน...

และนั่นแหละค่ะ คือฉัน

...นางสาวต้องมนต์ตรา

ผู้ที่เกิดมาพร้อมกับสัมผัสที่หก หรือที่ภาษาอังกฤษเรียกอีกแบบว่า

SIXTH SENSE

มันเป็นพลังพิเศษที่ฉันไม่อยากจะมี แต่ปฏิเสธไม่ได้

ฉันสามารถเห็นเหตุการณ์ล่วงหน้าเพียงแค่สัมผัสมือ

ฉันได้ยินเสียงของสิ่งที่มองไม่เห็น

และคุณปู่ของฉันเคยบอกไว้ว่า พลังที่เรามีควรเอาไว้ช่วยเหลือเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน และเราคือคนที่ถูกเลือกแล้ว ทำมันให้ดีที่สุด...

ช่วยให้เขาพ้นจากทุกข์และชี้ทางสว่างให้เขา

...เราเกิดมาเพื่อเสียสละ...เพื่อช่วยคนอื่น ๆ...

และทุก ๆ พลังพิเศษที่ฉันมีจะไม่มีทางหายไปจากตัวของฉันได้...

ถ้าฉันบริสุทธิ์...