บทที่ 9
1311 Words
"ฉันอยากจะขอคุณอีกเรื่องนึง"
"ได้สิ ว่ามา" ตอนนี้ไม่ว่าหญิงสาวจะขออะไร เขาก็ให้ได้ทุกอย่าง เพราะเขากำลังต้องการในตัวเธอมาก
เธอทำอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ เขาก็เลยไม่รอฟังแล้ว เพราะถ้าเธอขออะไรเขาจะหามาให้เธอทุกอย่าง ชายหนุ่มประกบปากจูบหญิงสาวทันที เขายืนจูบเธออยู่แบบนั้นสักพัก แล้วชายหนุ่มก็ปล่อยจูบจากปากเธอเพื่อที่จะพาร่างระหงไปที่เตียง เขาวางเธอลงเตียงเบา ๆ ก่อนที่ชายหนุ่มจะตามลงไป เขาได้ถอดกระดุมตัวเองออกทีละเม็ด ๆ แบบช้า ๆ แต่สายตา ก็ยังจับจ้องเรือนร่างระหงที่นอนรอให้เขาเชยชมอยู่บนเตียง
พอเขาถอดเสื้อตัวนั้นออกก็เผยให้เห็นซิกแพค อันน่าหลงใหล ของชายที่ร่างสูงหุ่นสมส่วนคนนี้
ถอดผ้าเสร็จชายหนุ่มก็ก้มลงมาจูบปากเธอต่ออีกครั้ง แบบคนที่ชำนาญมาก มือก็ไม่ปล่อยให้ว่าง เขาเริ่มแกะกระดุมชุดนอนของหญิงสาวออกที่ละเม็ดจนเผยให้เห็นหน้าอกอันอวบอิ่มของสาวยี่สิบต้น ๆ แล้วชายหนุ่มก็ใช้ปากซุกไซร้หน้าอก แต่มันยังมีเสื้อชั้นในอีกตัวที่ยังกีดขวางอยู่
มือของเขาข้างนึงเริ่มสอดเข้าไปด้านหลังของเธอเบา ๆ แล้วปลดตะขอเสื้อชั้นในนั้นออก
"คุณภู!!" ตอนนี้สติของหญิงสาวเริ่มจะกลับมา เธอรีบเอามือกอดอกเพื่อปิดมันไว้
"ฉันยังไม่พร้อม"
ตอนนี้เขาค้างมาก เพราะภูสิษฐ์ก็ต้องการเธออยู่ไม่ใช้น้อย ยังไงคืนนี้ต้องจัดการผู้หญิงคนนี้ให้ได้
"ทำไม?"
"คือ.."
"ผมรู้ว่าวันนั้นที่เกาหลีผมทำรุนแรงกับคุณไป ก็ผมไม่รู้ว่านั้นคือครั้งแรกของคุณ ผู้หญิงอะไรยี่สิบกว่าแล้ว จะยัง..." เพราะผู้หญิงของเขาทุกคนก็อายุประมาณเธอนี่แหละ แต่ไม่เห็นมีใครบริสุทธิ์เลยสักคน
"ทุกคนเขาไม่ได้เหมือนคุณนี่"
"เอาเป็นว่าถัาคุณพร้อมเราค่อยมาคุยเรื่องเงินแล้วกันนะ" ชายหนุ่มรีบลุกขึ้นแล้วก้มลงไปหยิบเอาเสื้อตัวเองที่ถอดวางทิ้งไว้
"คุณ!!" ถึงแม้เธอจะกลัวเรื่องบนเตียงมาก แต่เรื่องของพ่อเธอก็สำคัญไม่แพ้กัน
เพราะกำนันได้ขีดเส้นตายมาแล้ว เธอต้องรีบหาเงินส่งไปให้พ่อให้เร็วที่สุด
"ครั้งนี้คุณจะหยุดอีกไม่ได้แล้วนะ เบรคผมยิ่งไม่ค่อยดีอยู่"
หญิงสาวพยักหน้าเบา ๆ พร้อมกับ เอามือที่ปิดหน้าอกออกเผยให้เห็น ผิวเนียนของเธอได้ถนัดตา
ชายหนุ่มรีบตะครุบหญิงสาวเหมือนกับเสือที่เจอเหยื่ออันโอชะ แล้วเขาก็เริ่มจัดการกับสิ่งกีดขวางของเธอข้างล่าง
พอไม่มีอะไรปิดบังร่างกายแล้ว ภูสิษฐ์ถึงกับตะลึงในความงามของหญิงสาวคนนี้
"คุณมองอะไร" ผ่องอำไพเริ่มจะอายคว้าเอาผ้าที่วางอยู่ใกล้ ๆ มาปิดบังสายตาเขาไว้
"คุณจะอายทำไม สวยขนาดนี้"
ถึงแม้ว่าเขาจะเคยเห็นมาแล้วก็ตาม แต่ก็ยังน่ามองอยู่เลย เขาก้มลงจูบริมฝีปากปากบางของเธอ จูบอยู่แบบนั้นสักพัก ก็เลื่อนลงมาที่ซอกคอไซร้ซอกคอได้ไม่นาน มือก็เริ่มจะซุกซน ข้างนึงกำเคล้นหน้าอกของเธอเบา ๆ เพื่อกระตุ้นอารมณ์เธอและเขาเอง อีกข้างเลื่อนลงไปตรงหว่างขาตรงเนื้อนั้น
"คุณภู!! อื้ออออ!" เธอตกใจเพราะเขาใช้นิ้วแหย่เข้าไปในร่องสวาทจนสุดโคนนิ้ว
"ไม่นะคุณภู!!! อ๊อยยยส์" จากที่เขาใช้นิ้ว ตอนนี้เขาเริ่มใช้หน้าของเขาซุกไซร้ลงไปตรงเนินเนื้อนั้น
"วันนี้ผมจะไม่รีบเหมือนวันนั้นหรอก ผมจะทำให้คุณมีความสุขด้วย" แล้วเขาก็ค่อย ๆ จับมือเธอออก
ชายหนุ่มก้มลงใช้ลิ้นสาก ๆ ของเขาตวัดไปมากับเม็ดเสียวนั้น พอลิ้นของเขาไปสัมผัสกับตรงที่ไวต่อความรู้สึก หญิงสาวถึงกับดิ้นเหมือนจะขาดใจ เพราะเขาไม่ได้ใช้แค่ลิ้น เขายังใช้นิ้วชักเข้าออกตรงร่องนั้นด้วย แจะ!! แจะๆๆๆ แพร่บ!! แพร่บๆๆๆๆ เขาทำมันควบคู่ไปพร้อมกับดูปฏิกิริยาของเธอ พอภูสิษฐ์เห็นเธอเหมือนจะทนไม่ไหวเขาก็หยุดแล้วเลื่อนขึ้นมา
ชายหนุ่มจับท่อนเอ็นของตัวเองที่มันกำลังแข็งตัวเต็มที่ค่อย ๆ สอดใส่เข้าไปในร่องคับแคบ
"อื้อออ!! เจ็บ!!"
"เดี๋ยวก็ไม่เจ็บแล้ว คุณปล่อยอารมณ์ตามผมก็พอ" ตั่บ!! ตั่บ!! ตรั่บๆๆๆๆๆ เขาเริ่มจากโยกเบา ๆ จนกลายเป็นกระแทก
ตอนนี้หญิงสาวไม่เจ็บเหมือนตอนแรกเพราะอาการเสียวซ่านมันเข้ามาแทนที่
เธอได้แต่ใช้มือขย้ำที่นอนไว้ เพราะไม่กล้าไปสัมผัสร่างกายของเขากลัวจะเผลอไปทำผิวหนังเขาเป็นรอย
"อ้าาส์~" พอเนื้อเสียดสีกับเนื้อหนักเข้าความเสียวซ่านก็เข้ามา จนทำให้ตอนนี้ทั้งสองคนเริ่มจะทนไม่ไหว
"อื้อส์ๆๆๆ อ๊อยยส์~~" ร่องคับแคบของหญิงสาวตอดรัด ท่อนเอ็นชายหนุ่มไว้แน่น แล้วเขากระแทกอีกไม่กี่ที ชายหนุ่มถึงกับหยุดเกร็ง!!!!!!! พร้อมกับปล่อยน้ำรักออกมาจนเอ่อล้นร่องสวาทของเธอ แต่ภูสิษฐ์ก็ไม่รีบเอาออกเขายังแช่มันไว้แบบนั้น
"เอาออกไปนะ!!" หญิงสาวพยายามจะผลักให้เขาลุกออกจากตัวเธอ
แย่แล้ว!! ลืมเรื่องยาคุมเลย สองครั้งแล้วจะเป็นอะไรไหม แต่เธอก็ไม่ได้พูดกับเขาหรอกเพราะอายจะพูดเรื่องแบบนี้
พอเขาปล่อยหญิงสาวก็รีบวิ่งเข้าห้องน้ำเพื่อไปชำระร่างกาย
..เช้าวันต่อมา..
"ทำไมไม่หยุดสักวัน แล้วมีแรงไปทำงานเหรอ" เขาพูดอยู่คนเดียวเพราะตื่นมาก็ไม่เจอเธอแล้ว
..สาย ๆ วันเดียวกัน..
(ยอดเงินของคุณ 4,000,000บาท)
"อะไร!!" พอมีข้อความเข้าผ่องอำไพกำลังเย็บผ้าอยู่ ก็เลยหยุดดูแป๊บนึง พอเห็นตัวเลขแล้วเธอถึงกับตกใจไม่คิดว่าเขาจะโอนเข้าเยอะขนาดนี้
"มีอะไรเหรอน้ำดูเธอตกใจมากเลย" เพื่อนนั่งข้าง ๆ รีบหันมาถาม
"เปล่าหรอกจ้า แค่ข้อความธรรมดา"
ตอนนี้หญิงสาวคิดว่าจะโทรไปถามเขาดีหรือเปล่า เพราะยอดเงินที่ตกลงกันไว้มันไม่เยอะขนาดนี้ แล้วทันใดนั้นหญิงสาวก็ลุกขึ้น เธอคิดว่าไปพบเขาที่ห้องเลยดีกว่า
"นั้นแกจะไปไหนน้ำห้องน้ำไม่ได้ไปทางนั้นนะ" พอเพื่อนเห็นผ่องอำไพลุกเดินไปทางห้องฝ่ายบุคคลเพื่อน ๆ ต่างก็ตะโกนไปถาม
ผ่องอำไพเดินไปทางห้องฝ่ายบุคคลเพราะต้องผ่านตรงนั้นก่อนอยู่แล้ว
"มาขอพบท่านประธานค่ะ"
"มีอะไรกับท่านประธานด่วนเหรอคะ" นิสาเลขาหน้าห้องของภูสิษฐ์
"มีเรื่องอยากจะคุยกับท่านค่ะ"
"เราคงให้เข้าพบไม่ได้หรอกค่ะถ้าพนักงานจะเข้าพบผู้บริหารต้องทำตามขั้นตอนต้องแจ้งที่หัวหน้าแผนกก่อน"
"ท่านอยู่ข้างในใช่ไหมคะ"
ผ่องอำไพไม่รีรออะไรอีกแล้ว เธอรีบเดินไปแล้วผลักประตูทันที
"เธอจะทำแบบนี้ไม่ได้นะ! เธอมาจาก ไลน์ไหนเนี่ย"
พอผลักประตูเข้าไป ก็เห็นเขานั่งอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่งในห้องนั้น
- Writer
