เฮือก!
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมาอีกครั้งในตอนไหนก็ไม่รู้ สิ่งแรกที่ทำคือควานหาโทรศัพท์มือถือ พอเจอก็รีบเคาะหน้าจอเพื่อดูเวลาทันที
“เที่ยงคืน” ฉันหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ไม่รู้อะไรทั้งนั้น อีกเรื่องคือรู้สึกเวียนหัวมากเลย ภาพตัดตอนที่ฉันกำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็มกับพี่หมอ
“พี่หมอ” พี่หมอหายไปไหน ยิ่งใช้ความคิดและขยับตัวเร็วก็ยิ่งปวดหัว ขนาดตัวเองเป็นหมอยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกายตัวเองเลย มั่นใจว่าต้องโดนอะไรสักอย่างแต่ไม่รู้ว่าโดนอะไรตอนไหนและโดนได้ยังไง
ฉันเหมือนคนกำลังเบลอ ย้ำคิดย้ำทำเพื่อให้ตัวเองได้สติแต่ก็ฝืนสังขารไม่ไหวล้มตัวลงไปนอนอีกรอบ ฟันธงไปแล้วว่าต้องเป็นฝีมือพี่หมอแน่นอนล้านเปอร์เซ็นต์
“เห็นพ่อตาดีกว่าเหรอเนี่ย”
เหตุผลเดียวที่พี่หมอทำแบบนี้ คืออยากไปช่วยป๊า แล้วตัวเองทำอะไรได้ ฉันยังไม่เคยเห็นพี่หมอจับปืนแล้วกล้ายิงใครเลยเชื่อมั้ย ส่วนฉันคงต้องนอนพักต่ออีกสักหน่อย ที่
