สาวแว่น ร้อนรัก

ยังงี้..ต้องลาออก

ตอนที่ 12

ในที่สุด...วันนี้ก็มาถึงจนได้ วันที่เมธาวินต้องมาเขียนใบลาออกจากสถานที่ทำงานแห่งนี้ ก่อนจะเดินทางกลับบ้าน

“เฮ่ย!!.โชคดีนะเพื่อน” ชลกรเพื่อนที่ทำงานตบไหล่เบา ๆ

“ขอบใจเพื่อน ฉันไปก่อนนะ”

“แล้วถ้าโบนัสปลายปีฉันออกเมื่อไหร่ จะแวะไปพักที่รีสอร์ตของนายก็แล้วกัน”

“เอ่อ ได้เลย ฉันจะลดให้แกเป็นพิเศษ” เขายิ้มให้เพื่อน

ชายหนุ่มคว้ากุญแจรถก่อนจะยันตัวขึ้นยืนตามเดิม และยืนไว้อาลัยให้กับตึกสูง 14 ชั้นสถานที่ที่เคยเป็นที่ทำงานมาตลอดสามปีจนถึงวันสุดท้าย

เจ้าหน้าที่ธุรการคือหน้าหลักของเมธาวินในบริษัทแห่งนี้ แต่หลัง ๆ มานี่เขาแทบจะเป็นคนช่วยทำธุระทุกสิ่งอย่างให้กับคนอื่นๆ ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ เรียกง่ายๆ ว่า เป็นเบ๊เลยทีเดียว จนเขารู้สึกว่าตนเองถูกกดขี่จนเกินไป แต่เมธาวินก็พอจะเดาสาเหตุออกได้ว่ามามันจากอะไร

ชายหนุ่มขับรถเดินทางจากกรุงเทพฯ มาจนถึงจุดหมายปลายทางที่กาญจนบุรีก่อนจะมาจอดรถสนิทที่หน้ารีสอร์ตแห่งหนึ่ง มันเก่าและทรุดโทรมลงไปมาก แต่โชคดีเพราะที่นี่ยังอุดมสมบูรณ์เหมือนเดิม ถึงแม้จะอยู่กลางป่าแต่ถ้าปรับปรุงที่นี่ดี ๆ ละก็ เขาเดาว่าอีกไม่นานก็จะมีนักท่องเที่ยวที่ชอบธรรมชาติ เห็นคุณค่าของมัน

รีสอร์ตแห่งนี้ตั้งอยู่ในสวนผึ้ง หมู่บ้านห้วยน้ำใส เป็นที่พักกลางป่าที่ถูกโอบล้อมด้วยความกรีนแบบ 360 องศาและมีธารน้ำตกใสไหลผ่านตลอดปี หลังจากผ่านพ้นช่วงวิกฤตโควิน 19 มา ที่นี่ก็เงียบเหงาลงไปมาก เขาก้าวลงรถไปด้วยความเหน็ดเหนื่อย ภายในตัวรีสอร์ตดูเงียบเหงาและวังเวง

เดอะเซ็นส์ รีสอร์ต คือชื่อของมันตามที่บิดาของเขาเคยตั้งให้ในตอนที่มันกำลังบูมใหม่ ๆ แต่ปัจจุบันคนตั้งชื่อไม่อยู่เสียแล้ว

ที่นี่มีเนื้อที่กว่า 300 ร้อยไร่ ข้างหลังรีสอร์ตยังเป็นต้นน้ำของน้ำตกห้วยน้ำใส ระหว่างที่เขากำลังยืนชมธรรมชาติของที่นี่อยู่ ก็มีเสียงของหญิงสาวคนหนึ่งเอ่ยขึ้นจากทางด้านหลัง

“จะจองห้องพักใช่มั้ยคะ” เสียงหวานเอ่ยถาม และเขาเดาว่าเธอคงเป็นพนักงานใหม่ เพราะไม่เคยเห็นหน้าหญิงสาวคนนี้มาก่อน

“เปล่าครับ ผมมาหาคุณขวัญมณี” เขาบอกชื่อมารดาของตัวเองไป

“อ๋อ ตอนนี้คุณขวัญมณีไม่อยู่หรอกค่ะ ท่านออกไปทำธุระข้างนอก กว่าจะกลับก็คงค่ำ ๆ”

“แล้วท่านออกไปไหนพอจะทราบมั้ยครับ”

“ท่านไม่ได้บอกเอาไว้ค่ะ”

“งั้นเดี๋ยวผมขอเข้าไปในห้องก่อนก็ได้ครับ พอดีผมอยากอาบน้ำ”

“ยังไง..ดิฉันรบกวนคุณจ่ายเงินเป็นค่าเปิดห้องก่อนนะคะ”

“อะไรกันคุณ จ่ายเงินทำไมนี่มันรีสอร์ตผม” เขายักไหล่แล้วพูดขึ้น ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้อะไรเสียแล้ว

“คุณคะ ฉันไม่รู้ว่าคุณเป็นใคร และเป็นเจ้าของที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่เท่าที่ดิฉันมาทำงานที่นี่ เจ้าของจะมีแค่คุณขวัญมณีเพียงคนเดียวนะคะ” เมธาวินพยายามมองหาพนักงานเก่า ๆ ก็แทบไม่มีหลงเหลืออยู่เลย คงจะเป็นเพราะสถานการณ์โควิดที่ผ่านมา ทุกคนเลยลาออกกันหมด สงสัยทั้งรีสอร์ตคงจะเหลือแค่เธอเพียงคนเดียวแล้วล่ะ!